Kategorie
Gemini.pl

Artykuły

X - Projekt Mama 2024 (2)
X - Wiosenne porządki
X - Herbal Monasterium
X - Zajączek wielkanocny 2024
X - Układ pokarmowy
X - Alergia 2024
X - Sale do -50%
9

Jak przebiega gojenie ran w cukrzycy?

Słuchaj artykułu

Skóra to największy narząd w organizmie. Spełnia funkcję ochronną, zabezpieczając organizm przed działaniem drobnoustrojów, substancji chemicznych i promieniowaniem. Jest również narządem czucia, reaguje na dotyk, ból i zmianę temperatury oraz reguluje ciepłotę ciała. Osoby chorujące na cukrzycę, która jest zespołem chorób metabolicznych, są szczególnie wrażliwe. Ich skóra jest sucha, może się łuszczyć, występuje również świąd. Z tych względów wszelkie rany są trudniejsze do wyleczenia i wymagają szczególnej uwagi i kontroli.  

Jak przebiega gojenie ran w cukrzycy?

Rana to przerwanie ciągłości skóry lub błon śluzowych. Jej głównymi przyczynami mogą być oparzenia i urazy mechaniczne: stłuczenia, skaleczenia, a także choroby skóry, takie jak trądzik, opryszczka 

Ranę przede wszystkim należy zdezynfekować. Najbardziej odpowiednie są środki odkażające o szerokim spektrum działania:  

  • powidon jodowy (PVP-I), 
  • chlorowodorek oktenidyny 
  • chlorowodorek chlorheksydyny 

Wykazują one działanie względem bakterii Gram-dodatnich, Gram-ujemnych, przetrwalników bakteryjnych i grzybów, a także wobec organizmów opornych na antybiotyki. Są bezpieczne dla zdrowej tkanki i wykazują tzw. przedłużone działanie, co pozwala je aplikować 1-2 razy dziennie. Środki te ułatwiają i przyspieszają gojenie rany. 


Produkty dla cukrzyków
Ciesz się darmową dostawą przy zakupie wybranych produktów!

Leczenie ran przewlekłych u cukrzyków 

Dla diabetyków szczególnie ryzykowne są rany przewlekłe, takie jak odleżynyowrzodzeniaodparzenia. Odpowiednie warunki do ich gojenia może zapewnić właściwy opatrunek: 

Kompresy impregnowane środkami o właściwościach hydrofobowych, np. wazelina, parafina, silikon, trójglicerydy. Są nieprzywierające, nadają się na rany o małym wysięku. Mogą zawierać dodatek substancji odkażających. Wymagają dodatkowego opatrunku chłonnego i umocowania za pomocą bandaża lub przylepca. 

Kompresy z węglem aktywnym pochłania nieprzyjemny zapach z rany i adsorbują bakterie. 

Opatrunki hydrożelowe składają się z polimerów, naturalnych lub syntetycznych, mających zdolność pęcznienia. Zawierają do 95% wody, zapewniając ranie wilgotne środowisko i działając chłodząco, co ma szczególne znaczenie przy leczeniu oparzeń. Nadają się na rany suche, martwicze, pokryte strupem, a także ziarninujące. Ułatwiają autolizę. Opatrunki te są przezroczyste, co znacznie ułatwia obserwację rany. Wymagają dodatkowego opatrunku zewnętrznego. Usuwa się je przepłukując ranę solą fizjologiczną lub roztworem Ringera. Są produkowane w postaci przezroczystych płytek lub żeli w tubach. 

Opatrunki alginianowe wykonane są z włókien alginianu wapniowego i wapniowo-sodowego. Charakteryzują się wysoką chłonnością cieczy, pochłanianiem nieprzyjemnych zapachów, a także działaniem hemostatycznym (stymulującym krzepnięcie). Nie nadają się na rany suche i pokryte strupem. Wymagają dodatkowego opatrunku mocującego. 

Opatrunki hydrokoloidowe zawierają hydrofilowe polimery (np. żelatyna, pektyna), żelujące pod wpływem wody. Pochłaniają wysięk i ułatwiają autolizę. Mają pewne właściwości łagodzące ból. Nie nadają się na głębokie rany i oparzenia. Są produkowane w formie samoprzylepnych płytek, past, granulatów, proszków. 

Opatrunki piankowe (głównie poliuretanowe) – mają budowę wielowarstwową, bez efektu żelowania. Ich właściwości chłonne nie zmieniają się pod wpływem nacisku, dlatego mogą być stosowane przy kompresoterapii. Nadają się na rany umiarkowanie i mocno sączące. Są wysokochłonne, zatrzymują wewnątrz wysięk, mikroorganizmy, zanieczyszczenia. Nie mogą być stosowane ze środkami dezynfekującymi utleniającymi (np. nadtlenek wodoru). 

Opatrunki z superabsorbentem wykonane z polimerów poliakrylanowych – mają zdolność szybkiego wchłaniania wysięku. 

Bardzo ważne, by nie stosować środków odkażających na bazie jodu jednocześnie z opatrunkami zawierającymi srebro, ponieważ zachodzi wówczas uwalnianie czystego jodu, co może prowadzić do jego wchłaniania. 

Wszystkie opatrunki powinny być jałowe. Mogą pozostawać na ranie nawet do kilkunastu dni, w zależności od jej rodzaju, ilości wysięku, ryzyka zainfekowania i stopnia gojenia. 

Diabetycy są szczególnie narażeni na powstanie tzw. zespołu stopy cukrzycowej w wyniku mikroangiopatii i mikroneuropatii (uszkodzenia najmniejszych naczyń krwionośnych i włókien nerwowych). Są to zmiany tkankowe w obrębie stopy, a na ich skutek dochodzi nie tylko do powstania owrzodzeń, lecz także deformacji i uszkodzeń stopy i paznokci. 

W leczeniu niezakażonych ran stosowane są też: 

  • czynniki wzrostu, 
  • opatrunki z inhibitorami proteinaz, 
  • substytuty ludzkiej skóry, 
  • tlenoterapia hiperbaryczna, 
  • terapia larwalna. 

Ostatecznym rozwiązaniem, gdy leczenie zespołu stopcukrzycowej nie przynosi oczekiwanego efektu, w razie zagrożenia życia i przy rozległej martwicy, pozostaje amputacja. Może być też rozważana przy stanie zapalnym kości paliczków. 

Ważne zasady dotyczące profilaktyki stopy cukrzycowej

  • codzienne dokładne oglądanie stóp, także między palcami  samodzielnie lub  z pomocą drugiej osoby, 
  • regularne mycie stóp w ciepłej (nie gorącej!) wodzie i dokładne osuszenie, zwłaszcza między palcami, 
  • unikanie chodzenia boso, 
  • codzienna zmiana skarpet, najlepiej bez szwów, 
  • obcinanie paznokci prosto, samodzielnie lub z czyjąś pomocą, 
  • konsultacja z podologiem w przypadku pojawienia się odcisków i nagniotków (nie usuwamy ich samodzielnie), 
  • obowiązkowa konsultacja z lekarzem powstałych pęcherzy, skaleczeń, owrzodzeń. 

Przeczytaj również: 
Jak skutecznie leczyć stopę cukrzycową?
Cukrzyca – w jaki sposób się ją leczy?
Cukrzyca – rodzaje, objawy, leczenie
Cukrzyca – wszystko, co warto o niej wiedzieć
Sprawdź, jak uniknąć groźnych powikłań po zranieniu skóry


Źródła
Zwiń
Rozwiń

Źródła: 

  1. https://www.schuelke.com/media/docs/PL-PL/Katalogi/13_250919_katalog_kompendium_leczenia_ran_A4_PL_PODGLAD.pdf. 
  2. https://www.mp.pl/interna/chapter/B16.II.13.4.4. 
  3. https://infekcje.mp.pl/wytyczne/83636,rozpoznanie-i-leczenie-zakazen-stopy-cukrzycowej-podsumowanie-wytycznych-idsa-2012. 
  4. Jachowicz R., Farmacja Praktyczna, PZWL 2007. 
Daj nam znać, co myślisz o tym artykule

Wpisz swój komentarz...
Imię

Masz pytanie, szukasz porady?
Jeśli szukasz darmowej porady w zakresie zdrowia oraz przyjmowania leków lub suplementów diety, chętnie odpowiemy na Twoje pytanie.
Zapytaj farmaceutę