Trądzik na plecach. Przyczyny i jak się pozbyć pryszczy na plecach

Czym są pryszcze na plecach? 

Trądzik na plecach to problem dotyczący głównie młodych osób w wieku dojrzewania. Czasami dotyka też dorosłych. Ta przypadłość może być bardzo uciążliwa, ponieważ zaniża samoocenę i pewność siebie. Szczególnie w okresie wakacyjnym, kiedy podczas wysokich temperatur odsłaniamy plecy. Istnieje jednak wiele sposobów, by poradzić sobie z tym problemem.

Jak powstają pryszcze na plecach? Przyczyny

Pryszcze na plecach powstają głównie na skutek nadmiernego wydzielania sebum przez gruczoły łojowe, które znajdują się tam w dużych ilościach. Łój, zmieszany z martwymi komórkami naskórka, może zatykać ujścia mieszków włosowych, tworząc zaskórniki. W zatkanych porach namnażają się bakterie, zwłaszcza Cutibacterium acnes, co prowadzi do rozwoju stanu zapalnego i pojawienia się pryszczy w postaci krostek, grudek, a czasem bolesnych guzków.

Plecy są szczególnie podatne na trądzik, ponieważ często ulegają przegrzewaniu i poceniu, zwłaszcza przy intensywnej aktywności fizycznej lub noszeniu obcisłych ubrań ze sztucznych materiałów. Tarcie od plecaka, stanika sportowego czy ciasnych ubrań może dodatkowo podrażniać skórę i pogłębiać problem.

Trądzikowi mogą też sprzyjać:

• hormony,
• stres,
• niewłaściwa pielęgnacja,
• dieta o wysokim indeksie glikemicznym,
• kosmetyki zawierające składniki komedogenne, czyli zapychające pory.

Kobiety mogą zauważać nasilenie objawów na kilka dni przed miesiączką. 

Pryszcze na plecach – kto jest najbardziej narażony? 

Na pryszcze na plecach najbardziej narażone są osoby, u których skóra produkuje dużo sebum, czyli przede wszystkim nastolatkowie w okresie dojrzewania oraz osoby z tendencją do trądziku. Wysokie ryzyko dotyczy też osób aktywnych fizycznie, które często się pocą, noszą obcisłe, nieprzewiewne ubrania i mają skórę narażoną na tarcie np. od plecaka, stanika sportowego.

Z trądzikiem na plecach mogą się zmagać również osoby dorosłe, zwłaszcza jeśli mają zaburzenia hormonalne, np. związane z zespołem policystycznych jajników (PCOS), zaburzeniami miesiączkowania, czy przewlekłym stresem. Ryzyko zwiększa także nieodpowiednia dieta, bogata w produkty wysokoprzetworzone, cukier i nabiał, a także stosowanie kosmetyków, które zapychają pory. Nie bez znaczenia są też predyspozycje genetyczne. Jeśli rodzice mieli trądzik, dzieci często też są na niego bardziej podatne.

Trądzik na plecach – jak mu zapobiegać? 

Aby zapobiegać powstawaniu pryszczy na plecach, zadbaj o codzienną, łagodną pielęgnację skóry i unikaj czynników, które sprzyjają zapychaniu porów. Przede wszystkim regularnie myj plecy, zwłaszcza po intensywnym poceniu się – najlepiej delikatnym żelem o działaniu antybakteryjnym, np. z kwasem salicylowym lub cynkiem. 

Ważne jest noszenie luźnych, przewiewnych ubrań z naturalnych materiałów, które pozwalają skórze oddychać i nie powodują tarcia. Regularnie zmieniaj ręczniki i pościel, szczególnie poszewki, które mają kontakt z plecami. Po treningu od razu weź prysznic i nie chodź długo w przepoconej odzieży.

Dobrze sprawdza się również delikatne złuszczanie skóry raz lub dwa razy w tygodniu, np. peelingiem enzymatycznym lub z kwasami BHA. Unikaj kosmetyków z ciężkimi, tłustymi składnikami, które mogą zapychać pory.

Jeśli problem się powtarza mimo pielęgnacji, skonsultuj się z dermatologiem. Być może konieczne będzie leczenie miejscowe lub ogólne.

Pryszcze na plecach – leczenie 

W przypadku występowania intensywnych zmian skórnych konieczna jest wizyta u lekarza dermatologa. 

Początkowo stosuje się leczenie miejscowe. Najczęściej są to maści, kremy lub żele zawierające składniki o działaniu przeciwzapalnym, złuszczającym i antybakteryjnym, takie jak nadtlenek benzoilu, kwas salicylowy, kwas azelainowy czy retinoidy. W przypadku zmian zapalnych mogą być też zalecane preparaty zawierające miejscowe antybiotyki.

Jeśli leczenie miejscowe nie przynosi oczekiwanych rezultatów lub zmiany są rozległe i głębokie, dermatolog może wdrożyć terapię ogólnoustrojową. Obejmuje ona antybiotyki doustne, które redukują stan zapalny i namnażanie bakterii. W przypadkach bardziej zaawansowanych lub opornych na inne formy leczenia stosuje się retinoidy doustne, takie jak izotretynoina, lek wymagający ścisłej kontroli lekarskiej ze względu na możliwe działania niepożądane.

Niezależnie od zastosowanej metody, bardzo ważne jest unikanie samodzielnego wyciskania zmian trądzikowych, ponieważ może to prowadzić do powstawania blizn i przebarwień.