Test na depresję. Czy jest wiarygodny?

Test na depresję Becka – co to jest? 

Test Becka, znany także pod nazwami Skala Depresji Becka i Kwestionariusz Depresji Becka, to narzędzie skonstruowane w 1961 r. Warto zaznaczyć, że test nie bazuje na żadnej psychologicznej teorii depresji. Powstał poprzez wyszczególnienie najczęściej występujących i powszechnie zgłaszanych przez pacjentów objawów.  

Na przestrzeni lat Kwestionariusz Depresji Becka stał się jednym z najpopularniejszych narzędzi służących do badania nasilenia objawów depresyjnych. Popularność ta może po części wynikać z jego dostępności. Bez problemu możemy odszukać go w sieci, w wersji polsko- i anglojęzycznej.  

Test Becka: 

• służy do diagnozy przesiewowej, czyli wskazuje na pacjentów, którzy mogą doświadczać problemów psychicznych, wymagających dalszej diagnostyki; 
• może dostarczyć informacji na temat skuteczności leczenia danego pacjenta (psychoterapii, farmakoterapii) poprzez wskazanie, czy po zastosowaniu danej metody leczenia nastąpiła remisja lub osłabienie objawów; 
• pozwala stwierdzić, czy u danego pacjenta występują objawy depresji, a ponadto wskazuje na poziom ich nasilenia. 

Objawy depresji zawarte w klasyfikacjach medycznych uwzględnione przy tworzeniu pozycji testowych w Kwestionariuszu Depresji Becka: 

• Obniżony nastrój utrzymujący się przez dłuższy czas (niemalże codziennie i przez większość dnia), poczucie rozpaczy, smutku, utraty nadziei, beznadziejności, pustki, płaczliwość;  
• utrata poczucia satysfakcji z aktywności i chęci podejmowania działania; 
• wahania masy ciała; 
• problemy ze snem – bezsenność lub nadmierne uczucie zmęczenia i senności nawet w środku dnia;  
• nadmierna pobudliwość psychoruchowa lub spowolnienie dostrzegalne nawet przez osoby postronne; 
• ciągłe poczucie zmęczenia i braku sił;  
• zaburzenia procesów poznawczych przejawiające się np. problemami z uwagą, myśleniem, planowaniem działań i pamięcią;  
• niskie poczucie własnej wartości, odczuwanie silnego poczucia winy i wstydu (nieuzasadnione okolicznościami), przekonanie, że jest się osobą bezwartościową i bezsilną; 
• skłonność do zamartwiania się o przyszłość, widzenie wszystkiego w czarnych barwach, obawy o własne zdrowie; 
• powracające myśli na temat śmierci i samobójstwa, tworzenie planów i próby samobójcze. 

Skala Depresji Becka zbudowana jest z 21 pytań. Jest to metoda samoopisowa. Oznacza to, że odpowiadasz na pytania samodzielnie, kierując się własnymi doświadczeniami, uczuciami, myślami. 

Każdej odpowiedzi przypisana jest liczba punktów – kolejno od 0 do 3.  

• Nie jestem smutny ani przygnębiony.  
• Odczuwam często smutek, przygnębienie.  
• Przeżywam stale smutek, przygnębienie i nie mogę uwolnić się od tych przeżyć.  
• Jestem stale tak smutny i nieszczęśliwy, że jest to nie do wytrzymania.  

• Nie przejmuję się zbytnio przyszłością.  
• Często martwię się o przyszłość.  
• Obawiam się, że w przyszłości nic dobrego mnie nie czeka.  
• Czuję, że przyszłość jest beznadziejna i nic tego nie zmieni.  

• Sądzę, że nie popełniam większych zaniedbań.  
• Sądzę, że czynię więcej zaniedbań niż inni.  
• Kiedy spoglądam na to, co robiłem, widzę mnóstwo błędów i zaniedbań.  
• Jestem zupełnie niewydolny i wszystko robię źle.  

• To, co robię, sprawia mi przyjemność.  
• Nie cieszy mnie to, co robię.  
• Nic mi teraz nie daje prawdziwego zadowolenia.  
• Nie potrafię przeżywać zadowolenia i przyjemności; wszystko mnie nuży.  

• Nie czuję się winnym ani wobec siebie, ani wobec innych.  
• Dość często miewam wyrzuty sumienia.  
• Często czuję, że zawiniłem.  
• Stale czuję się winny.  

• Sądzę, że nie zasługuję na karę.  
• Sądzę, że zasługuję na karę.  
• Spodziewam się ukarania.  
• Wiem, że jestem karany (lub ukarany).  

• Jestem z siebie zadowolony.  
• Nie jestem z siebie zadowolony. 
• Czuję do siebie niechęć.  
• Nienawidzę siebie.  

• Nie czuję się gorszy od innych ludzi.  
• Zarzucam sobie, że jestem nieudolny i popełniam błędy.  
• Stale potępiam siebie za popełnione błędy.  
• Winię siebie za wszelkie zło, które istnieje. 

• Nie myślę o odebraniu sobie życia.  
• Myślę o samobójstwie, ale nie mógłbym tego dokonać.  
• Pragnę odebrać sobie życie.  
• Popełnię samobójstwo, jak będzie odpowiednia sposobność.  

• Nie płaczę częściej niż zwykle.  
• Płaczę częściej niż dawniej.  
• Ciągle chce mi się płakać. 
• Chciałbym płakać, lecz nie jestem w stanie.  

• Nie jestem bardziej podenerwowany niż dawniej.  
• Jestem bardziej nerwowy niż dawniej.  
• Jestem stale zdenerwowany lub rozdrażniony.  
• Wszystko, co dawniej mnie drażniło, stało się obojętne.  

• Ludzie interesują mnie jak dawniej.  
• Interesuję się ludźmi mniej niż dawniej.  
• Utraciłem większość zainteresowań innymi ludźmi.  
• Utraciłem wszelkie zainteresowanie innymi ludźmi.  

• Decyzje podejmuję łatwo, jak dawniej.  
• Częściej niż kiedyś odwlekam podjęcie decyzji.  
• Mam dużo trudności z podjęciem decyzji.  
• Nie jestem w stanie podjąć żadnej decyzji.  

• Sądzę, że wyglądam nie gorzej niż dawniej.  
• Martwię się tym, że wyglądam nieatrakcyjnie.  
• Czuję, że wyglądam coraz gorzej.  
• Jestem przekonany, że wyglądam okropnie i odpychająco.  

• Mogę pracować jak dawniej.  
• Z trudem rozpoczynam każdą czynność.  
• Z wielkim wysiłkiem zmuszam się do zrobienia czegokolwiek.  
• Nie jestem w stanie nic zrobić.   

• Sypiam dobrze, jak zwykle.  
• Sypiam gorzej niż dawniej.  
• Rano budzę się 1-2 godziny za wcześnie i trudno jest mi ponownie usnąć.  
• Budzę się kilka godzin za wcześnie i nie mogę usnąć.  

• Nie męczę się bardziej niż dawniej.  
• Męczę się znacznie łatwiej niż poprzednio.  
• Męczę się wszystkim, co robię.  
• Jestem zbyt zmęczony, aby cokolwiek robić.  

• Mam apetyt nie gorszy niż dawniej.  
• Mam trochę gorszy apetyt.  
• Apetyt mam wyraźnie gorszy.  
• Nie mam w ogóle apetytu.  

• Nie tracę na wadze.  
• Straciłem na wadze więcej niż 2 kg (w ciągu ostatniego miesiąca).  
• Straciłem na wadze więcej niż 4 kg.  
• Straciłem na wadze więcej niż 6 kg.  

• Nie martwię się o swoje zdrowie bardziej niż zawsze.  
• Martwię się swoimi dolegliwościami, mam rozstrój żołądka, zaparcia itp.  
• Stan mojego zdrowia bardzo mnie martwi, często o tym myślę.  
• Tak bardzo martwię się o swoje zdrowie, że nie mogę o niczym innym myśleć.   

• Moje zainteresowania seksualne nie uległy zmianom.  
• Jestem mniej zainteresowany seksem.  
• Seks wyraźnie mniej mnie interesuje.  
• Utraciłem wszelkie zainteresowanie seksem. 

Wyniki zinterpretuj zgodnie ze wskazanymi wytycznymi: 

• 0-11 punktów – najprawdopodobniej nie występują u Ciebie objawy depresji. Obecne złe samopoczucie psychiczne skłaniające do wykonania testu to tylko chwilowy stan. W razie braku poprawy test możesz powtórzyć po tygodniu. 
• 12-19 punktów – łagodne objawy depresji, które powinny skłonić Cię do wizyty u specjalisty w celu poszerzonej diagnostyki.  
• 20-25 punktów – depresja umiarkowana, wymaga pilnej konsultacji z psychologiem/psychoterapeutą i psychiatrą. 
• 26-63 punktów – depresja ciężka, wymaga bardzo pilnej interwencji. Mogą się pojawić nasilone myśli i tendencje samobójcze. 

Pamiętaj, że test nie zastąpi fachowej diagnozy u lekarza specjalisty. 

Czy wynik testu na depresję jest wiarygodny? 

Test na depresję Becka to narzędzie skonstruowane i przebadane przez specjalistów. Jednak żaden test nie zastąpi diagnozy pod okiem psychologa czy psychiatry. Depresja to bardzo złożone zaburzenie, którego objawów i ich nasilenia nie można sprawdzić wyłącznie za pomocą jednego testu.  

Test na depresję powinien być traktowany jako wstęp to prawdziwej diagnozy i motywacja do udania się na wizytę do specjalisty.  

Obrazkowy test na depresję 

W sieci możemy natknąć się także na tzw. testy obrazkowe, które mają za zadanie zdiagnozować depresję. Nie opierają się one na żadnych naukowo potwierdzonych teoriach i badaniach. Są wyjątkowo szkodliwe, ponieważ diagnoza zaburzenia nie jest w ich przypadku możliwa. Depresja jest poważnym schorzeniem i powinna być diagnozowana za pomocą specjalistycznych narzędzi. 

Przeczytaj również:
Depresja. Czego nie mówić osobie, która na nią choruje?