Kategorie
Gemini.pl

Artykuły

X - Niezbędnik majówkowy
X - Alergia 2024
X - Baby Week 22.04-05.05
X - Bądź Eco
X - Sale do -50%
2

Dlaczego warto lakować zęby?

Słuchaj artykułu

Lakowanie należy do zabiegów profilaktycznych mających na celu uchronienie zębów dzieci przed rozwojem próchnicy. To właśnie z jej powodu u prawie 50% trzylatków i aż 80% pięciolatków obserwuje się znaczne ubytki w uzębieniu, których dzięki lakowaniu zębów można uniknąć. 

Dlaczego warto lakować zęby?

Po co lakuje się zęby? 

Lakowanie zębów jest metodą polegającą na wypełnieniu bruzd zębów trzonowych i przedtrzonowych lakiem. Są to zęby, których powierzchnie żujące posiadają bardzo rozbudowaną strukturę guzków i bruzd, przez którą czyszczenie szczoteczką może okazać się niewystarczające. W bruzdach mogą zalegać resztki pokarmowe, które z czasem mogą przyczynić się do tworzenia płytki nazębnej. To doskonałe miejsca dla rozwoju bakterii, np. Streptococcus mutans, odpowiedzialnych między innymi za powstawanie próchnicy. 

Kto może mieć lakowane zęby? 

Lakowanie zalecane jest w szczególności dzieciom w okresie wymiany uzębienia na zębach stałych, ponieważ wtedy są one najzdrowsze i mogły być jeszcze niedotknięte procesem próchnicowym. Działanie to można również przeprowadzić na zębach mlecznych. Szczególnie ważne jest u dzieci z tendencją do powstawania próchnicy przez trudności w utrzymaniu prawidłowej higieny jamy ustnej.  

Zabiegowi lakowania mogą poddać się też osoby dorosłe, ponieważ wiek nie jest przeciwwskazaniem. 


Higiena jamy ustnej
Ciesz się darmową dostawą przy zakupie wybranych produktów!

Jak przebiega lakowanie zębów? 

Przed przystąpieniem do lakowania zębów należy oczyścić powierzchnie żujące z zalegających resztek pokarmowych albo, jeżeli jest taka potrzeba, również z osadu bądź kamienia nazębnego. Po przygotowaniu powierzchni przystępuje się do wytrawienia miejsca, w którym ma być umieszczony lak. Dzięki temu lepiej przylega do nierównej powierzchni zęba. Następnie osusza się pole zabiegowe strumieniem powietrza i po dokładnym sprawdzeniu, czy nie pozostała na nim woda, przystępuje się do nakładania laku. Lak ma płynną postać umożliwiającą dokładne rozprowadzenie go w bruzdach zębów. W celu jego utwardzenia stosuje się najczęściej lampy polimeryzujące materiał, dzięki czemu proces przebiega w krótkim czasie. Cały zabieg wykonywany jest w gabinecie stomatologicznym przez fachowy personel, który przeprowadzi go w sposób całkowicie bezbolesny. 

Rodzaje laków 

W stomatologii spotyka się kilka rodzajów laków. Niektóre z nich to: 

  • lak chemoutwardzalny – utwardzany pod wpływem czynnika (katalizatora) chemicznego, 
  • lak światłoutwardzalny – utwardzany pod wpływem światła (obecnie najczęściej stosowany). 

Spotykany jest też podział określany na podstawie składu chemicznego. Są to: 

  • laki zawierające fluor, 
  • laki bez fluoru, 
  • laki kompozytowe, 
  • cementy glass-jonomerowe. 

Występują także jego kosmetyczne odmiany, do których zalicza się: 

  • lak przezroczysty – pozwalający na obserwację ewentualnych zmian próchnicowych powstających pod nim, 
  • lak zabarwiony – ułatwiający określenie szczelności laku. 

Zalecenia po zabiegu lakowania 

Po wykonanym zabiegu lakowania można spożywać pokarmy i pić napoje. Nie ma konieczności odraczania tych czynności w czasie. Wyjątkiem jest tylko wcześniejsza fluoryzacja zębów często stosowana razem z lakowaniem. O tym fakcie zostanie się poinformowanym w gabinecie. 

Należy pamiętać, by zgłosić się do stomatologa w celu kontroli szczelności laku i oceny ryzyka rozwoju próchnicy. Taka wizyta powinna się odbyć po około 4 do 6 miesięcy od jego założenia. Warto wiedzieć, że prawidłowo przeprowadzony proces lakowania pozwala na jego zachowanie w prawie 90% przez następne dwa lata, chroniąc zęby przed ubytkami próchnicowymi. 


Źródła
Zwiń
Rozwiń

Źródła: 

  1. E. C. Combe, Wstęp do materiałoznawstwa stomatologicznego, Wydawnictwo Medyczne Sanmedica, Wyd I, Warszawa, 1997, ISBN 83-86516-321. 
  2. A. Wójcicka, M. Zalewska, E. Czerech, R. Jabłoński, S. Grabowska, E. Maciorkowska, Próchnica wieku rozwojowego chorobą cywilizacyjną, Przegląd Epidemiologiczny. 2012, wyd 66, Str. 705-711. 
  3. A. Cameron, R. Widmer, Stomatologia dziecięca, Urban & Partner, Wrocław 2013, wyd.2, ISBN: 978-83-7609-607-0.
Daj nam znać, co myślisz o tym artykule

Wpisz swój komentarz...
Imię

Masz pytanie, szukasz porady?
Jeśli szukasz darmowej porady w zakresie zdrowia oraz przyjmowania leków lub suplementów diety, chętnie odpowiemy na Twoje pytanie.
Zapytaj farmaceutę