Grzybica układu moczowego. Jak ją leczyć?

Grzybica układu moczowego – przyczyny 

W większości przypadków grzybicę układu moczowego wywołują grzyby z gatunku Candida, najczęściej Candida albicans. Grzybicę układu moczowego może wywoływać także Cryptococcus neoformans, Aspergillus spp. oraz grzyby gatunków występujących powszechnie w danym obszarze. 

Grzybica układu moczowego – objawy 

W większości przypadków infekcje dróg moczowych wywołane przez C. albicans nie dają żadnych objawów. Oznacza to, że grzyby te żyją w świetle układu moczowego pacjenta, a chory nie odczuwa symptomów infekcji i miejscowego stanu zapalnego. 

Objawowe infekcje zależą od zajętego miejsca:

• grzybicze zapalenie pęcherza moczowego objawia się częstym parciem na mocz, krwiomoczem czy obecną w moczu treścią ropną, 
• zajęcie nerek może objawiać się gorączką, dreszczami, bólami kostno-mięśniowymi oraz podwyższoną liczbą leukocytów we krwi. 

Grzybica układu moczowego – diagnostyka 

Diagnozę stawia lekarz na podstawie badania mikrobiologicznego moczu (posiew moczu). Istnieje duże ryzyko zanieczyszczenia próbki, zwłaszcza w przypadku kobiet czy pacjentów zacewnikowanych. Bakteria Candida jest naturalnym elementem flory bakteryjnej pochwy, co sprawia, że często jest obecna w próbce moczu. Z tego względu w przypadku wyhodowania Candida spp. w moczu często zleca się powtórne badanie posiewu moczu. 

U pacjentów niecewnikowanych kandyduria (obecność Candida spp. w moczu) jest przeważnie związana z obecnością infekcji, zwłaszcza gdy ilość mikroorganizmów przekracza 10 000-15 000 cfu/ml. Rzadko zdarza się, żeby pacjenci, u których zajęte są nerki, miednica lub pęcherz, mieli mniej niż 103 cfu/ml w posiewie. 

W diagnostyce pomocne mogą okazać się także badania obrazowe, takie jak tomografia komputerowa czy ultrasonografia.

Grzybica układu moczowego – leczenie 

Leczenie zalecane jest tylko w przypadku, gdy infekcja jest objawowa lub gdy istnieje wysokie ryzyko sepsy w wyniku fungemii. Także u pacjentów, u których planowane są zabiegi w obrębie układu moczowego, trzeba wyeliminować wszelkie infekcje w obrębie tych narządów.  

Gdy wskazane jest leczenie, dożylnie podaje się preparat przeciwgrzybiczy. Najczęśniej stosowanym lekiem jest amfoterycyna B. Dawkowanie i długość terapii zależy od stopnia nasilenia infekcji, obecności lub braku patogenu we krwi oraz odpowiedzi pacjenta na leczenie. Alternatywnym sposobem jest podawanie preparatów zawierających flukonazol. 

Przeczytaj również:
Infekcje intymne. Jak je leczyć?