Wzmożone napięcie mięśniowe u niemowlaka
Wzmożone napięcie mięśniowe najczęściej daje takie symptomy jak nadmierne prężenie ciała, kłopoty z symetrią czy ciągłe rozdrażnienie i płacz. Choć nie jest to choroba, a jedynie zespół objawów, bywa przyczyną stresu u świeżo upieczonych rodziców. Wzmożone napięcie mięśniowe to przypadłość, która dotyczy wielu niemowląt, można jednak skutecznie pracować nad jej wyeliminowaniem.
Na czym polega wzmożone napięcie mięśniowe u niemowlaka?
Wzmożone napięcie mięśniowe dla wielu osób brzmi groźnie, a w rodzicach wywołuje duży strach o zdrowie dziecka. W rzeczywistości to tendencja do wzmożonej aktywności określonych grup mięśni w momencie ich napięcia. Najczęściej dotyczy ona mięśni zwanych prostownikami, bo to one dają najbardziej widoczne objawy, takie jak wyginanie się ciała i główki maluszka w kształt litery C.
Wzmożone napięcie mięśniowe – przyczyny
Nieprawidłowości w napięciu mogą mieć podłoże neurologiczne (zaburzenia w ośrodkowym układzie nerwowym – genetyczne lub powstałe w życiu płodowym), co zwykle rozpoznaje się już w pierwszych dobach życia i diagnozuje jeszcze w szpitalu. Czasem jednak zdarza się, że maluch otrzymuje 10 punktów w skali Apgar, a dopiero po kilku miesiącach zauważa się u niego problemy z napięciem.
Nabyte wzmożone napięcie w mięśniach jest bardzo często spowodowane nieprawidłowymi nawykami pielęgnacyjnymi. Rodzice maluszka, zwykle zupełnie nieświadomie, popełniają błędy m.in. w:
- pielęgnacji,
- noszeniu,
- usypianiu,
- karmieniu niemowlęcia.
Prowadzi to do utrwalenia nawyku prowadzącego do nadmiernej pracy mięśni dziecka.
Przykładem tego typu błędów są:
- podnoszenie niemowlęcia, trzymając je pod pachami ze zwisającymi nóżkami – nie powinniśmy chwytać dziecka w taki sposób; prawidłowe chwytanie polega na podtrzymywaniu nóżek i pupy,
- utrwalanie asymetrii ułożeniowej (układanie dziecka na jednym boku),
- częste noszenie malucha w pozycji wertykalnej zamiast na „fasolkę”.
Wzmożone napięcie mięśniowe – objawy
Pierwsze dni życia noworodka są niezwykle wymagające nie tylko dla jego rodziców, ale i dla samego dziecka. Maluszek zmaga się z odruchem Moro, który można opisać jako energiczne odrzucenie obu rączek na boki i za chwilę przyciągnięcie ich z powrotem do siebie, widoczne zwłaszcza w stresujących dla niego sytuacjach. Dodatkowo dziecku ciężko zaaklimatyzować się w nowej rzeczywistości, pełnej intensywnych bodźców. Wraz z upływem czasu niemowlę przyzwyczaja się do nowego środowiska i coraz lepiej sobie radzi.
Zdarza się, że adaptacja wydłuża się, a maluszek w dalszym ciągu przez większość czasu jest rozdrażniony i płaczliwy. Warto wówczas sprawdzić, czy u dziecka nie występuje wzmożone napięcie mięśniowe.
Do najczęstszych objawów tego zaburzenia należą:
- układanie ciała i główki przez niemowlę w kształt litery C – odchylanie główki w tył, wyginanie całego tułowia oraz nierzadko spięcie i uniesienie wysoko barków, widoczne zarówno w czasie leżenia, jak i noszenia,
- kłopoty z symetrią i centralizacją – maluszek ma problem z podniesieniem rączek lub nóżek symetrycznie w górę (np. w celu włożenia zabawki do buzi),
- silne zaciskanie dłoni i brak umiejętności ich otwarcia – niemowlę albo nie potrafi złapać grzechotki w rączkę lub trzyma ją tak mocno, że nie jest w stanie jej puścić, np. w celu przełożenia zabawki do drugiej rączki,
- prostowanie i naprężanie nóg – maluch, u którego występuje wzmożone napięcie, w trakcie leżenia nie potrafi dźwignąć kolan i stóp w górę (te pozostają na podłożu), a zamiast raczkować – pełza bez udziału nóg, które przesuwają się bezwiednie po podłodze,
- skłonność do bardzo wczesnej pionizacji – niemowlę ze wzmożonym napięciem często pomija etap raczkowania i przedwcześnie utrzymuje się na nogach (nawet w okolicach 6. miesiąca życia); również nauka chodzenia może rozpocząć się dużo wcześniej niż przeciętnie,
- niechęć do ubierania się, przytulania, regularne rozdrażnienie i płaczliwość.
Nadmierne napięcie może być szczególnie widoczne:
- w sytuacji niezadowolenia dziecka,
- kiedy maluch odczuwa dyskomfort (wiele dzieci ma problemy z napięciem przy nietolerancjach pokarmowych czy kolkach).
Objawy występują zarówno w trakcie leżenia, jak i noszenia dziecka. Mogą one dominować przez większość doby.
Wzmożone napięcie mięśniowe – diagnoza
Wskazaniem medycznym do diagnozy wzmożonego napięcia mięśniowego są m.in.
- zielone wody płodowe,
- różnego rodzaju powikłania okołoporodowe.
Czynniki te często wpływają na stan napięcia, choć może okazać się, że maluszek po kilku tygodniach samodzielnie poradzi sobie z tą dolegliwością. Dlatego do fizjoterapeuty dziecięcego warto udać się dopiero po 2-3 miesiącach od narodzin.
Istotne w kontekście profilaktyki jest wsłuchanie się w potrzeby noworodka, dla którego przyjście na świat wiąże się z wielkimi zmianami. Nadmierne obciążanie go bodźcami, takimi jak hałas, zapachy, głośne zabawki czy zabawy, w których zbyt szybko i zbyt intensywnie się poruszamy, mogą doprowadzić do sytuacji, w której dziecko doświadcza nadmiernej stymulacji, co może wpływać na stan jego napięcia w mięśniach.
Czy wzmożone napięcie mięśniowe można wyleczyć?
W tym celu stosuje się terapię, której zadaniem jest normalizacja i wyrównanie napięcia, a także zmianę nawyków pielęgnacyjnych. Najczęściej wykorzystuje się metodę NDT Bobath oraz metodę Vojty.
Liczba spotkań z fizjoterapeutą zależy od indywidualnych potrzeb dziecka. Im dziecko jest młodsze, tym łatwiej przebiega praca i szybciej widoczne są efekty terapii. Nie oznacza to, że na terapię z rocznym czy kilkuletnim dzieckiem jest już za późno. Należy jednak zdawać sobie sprawę, że w przypadku starszego dziecka trwa ona dłużej i wymaga większego wysiłku ze strony terapeuty.
Uzupełnieniem wspomnianych metod może być terapia czaszkowo-krzyżowa. Pozwala ona na wyeliminowanie napięć, które mogły pojawić się w wyniku traumy porodowej (niemowlęta często się z nią zmagają).
Wzmożone napięcie mięśniowe – konsekwencje
Zdarza się, że rodzice nie dostrzegli u swojego dziecka objawów zaburzeń w napięciu lub nie mieli świadomości, że pewne zachowania maluszka były z nimi związane. Kiedy problem zostanie rozpoznany, pojawia się pytanie o konsekwencje dotyczące jego zaniedbania.
Wśród dzieci, u których wykluczono podłoże neurologiczne lub zmiany w napięciu związane z innymi chorobami, w przyszłości często obserwuje się wady kręgosłupa. Niemowlę, które jest skłonne do układania się w pozycji zorientowanej na jedną ze stron ciała, jako kilkuletnie dziecko, może mieć tendencję do asymetrii i skoliozy. Z kolei jego nadwrażliwość z okresu niemowlęctwa może przenieść się na dalsze etapy życia.
Wczesne wykrycie nieprawidłowości w napięciu ma znaczenie nie tylko z punktu widzenia rozwoju dziecka, ale również z perspektywy samopoczucia rodzica – to, że dziecko jest rozluźnione, zadowolone i rzadziej płacze, sprawia, że rodzice lepiej i pewniej odnajdują się w nowej życiowej roli.
Przeczytaj również:
Obniżone napięcie mięśniowe u niemowlaka
Przez ile miesięcy takie wzmożone napięcia mięśniowe mogą się utrzymywać, czy takie reakcje w 8 miesiącu życia są spotykane?
Jeżeli cokolwiek budzi Pani niepokój, najlepszym rozwiązaniem będzie konsultacja z fizjoterapią dziecięcym i lekarzem pediatrą.
Witam. Mój czteromiesięczny syn, po włożeniu do bujaka ustawionego w pozycji bardziej siedzącej zaczyna się dziwnie zachowywać, pręży ręce i nogi, macha nimi bardzo, co chwilę głośno krzyczy i czasem piszczy. Trwa to prawie cały czas jak jest w bujaku. Fizjoterapeutka powiedziała, że to normalne, ale ja widzę, że coś jest nie tak. Proszę o opinię. Dziękuję.
Dzień dobry, skoro fizjoterapeuta ustalił, że zachowanie dziecka jest normalne, nie ma sensu podważać tej diagnozy. Dziecko może bać się nowego miejsca do siedzenia, może jest mu niewygodnie.
Dziecko pręży się po jedzeniu , macha rączkami odchyla główkę i prostuje nóżki. Podczas przebierania też nie chce się ubrać jest bardzo sztywny. Przy leżeniu na brzuszku denerwuje się . Maleństwo ma 8 tygodni
Witam mój wnuczek mając dwa tygodnie podnosi główkę i przekreca się na boki
Zaciska rączki w piąstki
Widać że jest zmęczony ale ma ciężko zasnąć
Prawie cały czas płacze
Dzień dobry. Proszę podzielić się wszelkimi obserwacjami z pediatrą i położną środowiskową. Lekarz, jeśli uzna za stosowne, może skierować dziecko do neurologa czy fizjoterapeuty.