Kategorie
Gemini.pl

Artykuły

X - Kalendarz adwentowy
X - Herbapol Syrop sosnowy
X - Nutricia Bebilon + Mustela
X - Humavit Colostrum
X - Aurovitas ApoD3
X - Pomysł na prezent 3
X - Baby Week 9
X - Inhalatory
X - Unia Unituss
1

Hiperdoncja – wyrastanie nadliczbowych zębów. Czy jest się czego obawiać?

Słuchaj artykułu

Hiperdoncja to zjawisko, które polega na wyrastaniu nadliczbowych zębów. Są sytuacje, kiedy takie zęby pozostawia się na swoim miejscu. Czasami jednak należy zmienić kształt zęba lub go usunąć. Decyzję o dalszym postępowaniu zawsze podejmuje stomatolog. Do jakich powikłań może prowadzić hiperdoncja? 

Hiperdoncja – wyrastanie nadliczbowych zębów. Czy jest się czego obawiać?

Hiperdoncja – jak do niej dochodzi?

Nadliczbowe zęby pojawiają się w wyniku wzmożonej czynności, a konkretniej wskutek nadmiernego podziału (proliferacji) komórek listewki zębowej, z której powstają zawiązki zębów mlecznych i stałych. Znajduje się ona wewnątrz tworzącej się szczęki i żuchwy. Podział ten rozpoczyna się już w 7. tygodniu życia płodowego w przypadku powstawania zębów mlecznych, natomiast między 14. a 15. tygodniem życia płodowego dochodzi do powstania zawiązków zębów stałych [1]. 

Najczęściej zęby nadliczbowe obserwuje się w szczęce w uzębieniu stałym [1].


Produkty do higieny jamy ustnej
Ciesz się darmową dostawą przy zakupie wybranych produktów!

Kiedy występuje hiperdoncja?

Nadliczbowe zęby mogą pojawić się u każdego z nas i zwykle nie świadczy to o występowaniu poważniejszych zaburzeń. 

Po zaobserwowaniu u siebie zjawiska hiperdoncji zawsze należy skonsultować się ze stomatologiem.  

Jest to dodatkowy element uzębienia, który w zależności od swojego położenia należy regularnie kontrolować, gdyż zawsze jest możliwość wystąpienia stanów zapalnych danego zęba/ zębów lub tkanek, które go otaczają, np. jeśli jest on „zatopiony” w kości.  

Hiperdoncja może być dziedziczna, dlatego często obserwuje się występowanie nadliczbowych zębów u członków rodziny.

Najczęściej nadliczbowe zęby są wykrywane przypadkiem na zdjęciach rentgenowskich. Mogą pozostać niezauważone przez wiele lat, nie powodując żadnych problemów.  

Hiperdoncja może być również jedną z cech zespołów wad wrodzonych, np. zespołu obojczykowo-czaszkowego – w tym przypadku mamy do czynienia z występowaniem wielu zębów nadliczbowych, zatrzymanych i ułożonych w różnych pozycjach oraz zaburzeniami w budowie zębów [2]. 

Hiperdoncja – jak postępować z zębami nadliczbowymi?

Występowanie zębów nadliczbowych w każdym wypadku wymaga kontaktu ze stomatologiem, który oceni czy ząb/ zęby: 

  • znajdują się w odpowiednim położeniu – w jamie ustnej, całkowicie lub częściowo położone w kości, 
  • posiadają cechy stanu zapalnego, 
  • mają prawidłowy kształt i wielkość. 

Zęby o nieprawidłowej budowie nazywa się zębami nadliczbowymi, natomiast w przypadku, gdy ząb ma budowę charakterystyczną/ prawidłową dla pewnej grupy zębów, nazywa się go zębem dodatkowym.

Po zgłoszeniu się z problemem hiperdoncji do stomatologa zdecyduje on o: 

  • pozostawieniu zęba w jamie ustnej (lub w kości, w zależności od lokalizacji zęba), gdyż może on zastępować utracony ząb, np. w wyniku próchnicy; zęby nadliczbowe można także pozostawić, gdy nie wpływają niekorzystnie na inne zęby i struktury; 
  • zmianie jego kształtu, np. gdy powoduje on wadę zgryzu; 
  • usunięciu, np. gdy: 
    • powoduje zaburzenia/ wady zgryzu,  
    • pacjent jest przed leczeniem ortodontycznym [1],  
    • taki ząb prowokuje łatwiejsze powstawanie próchnicy na zębach sąsiednich lub towarzyszy mu zmiana zapalna w kości [1]. 

Najczęściej obserwowanym zębem nadliczbowym jest mesiodens [1]. Występuje on zwykle w linii pośrodkowej szczęki pomiędzy siekaczami centralnymi („jedynkami”), bywa też często zatrzymany w kości. Jego cechą charakterystyczną jest niewielki rozmiar i najczęściej stożkowata korona. 

Hiperdoncja – powikłania

Powikłania mogą wystąpić, ale nie muszą, w zależności od położenia, cech zapalenia, kształtu i wielkości. Należą do nich: 

  • zaburzenia/ wady zgryzu w momencie, gdy zęby/ ząb wyrznął się całkowicie lub częściowo w nieprawidłowej pozycji i wpływa niekorzystnie na płaszczyznę zgryzową lub zęby sąsiednie, powodując niechcianą zmianę ich położenia w jamie ustnej i w kości; 
  • niekorzystny wpływ na przyzębie (struktury otaczające ząb, czyli dziąsło, okostną, kość i więzadła), np. gdy ząb jest w bliskim otoczeniu zębów prawidłowo ustawionych i powoduje zanik dziąsła, kości lub jak w przypadku wspomnianego wcześniej mesiodensu ząb zatrzymany w kości może powodować zanik (resorpcję) korzeni zębów siecznych górnych w wyniku nacisku wywieranego na siekacze; 
  • ból mięśni żucia w momencie wyrzynania się zęba nadliczbowego w okolicy ostatnich zębów trzonowych w wyniku promieniowania bólu i tym samym wpływu na staw skroniowo-żuchwowy; 
  • stany zapalne pojawiające się również w zębach prawidłowych w wyniku np. próchnicy; 
  • stany zapalne w kości, których przyczyną jest stan zapalny komórek mieszka zębowego, czyli struktur otaczających wyrzynający się ząb, np. torbiel zawiązkowa. 

Podsumowując, obecność zębów nadliczbowych zawsze należy skonsultować z dentystą. Nie powinno się lekceważyć ich obecności w jamie ustnej lub kości. Pomoże to uchronić się przed potencjalnymi powikłaniami z ich strony i cieszyć się pięknym uśmiechem. 

Przeczytaj również:
Zęby stałe – jakie pełnią funkcje i kiedy się pojawiają?


Źródła
Zwiń
Rozwiń

Źródła: 

  1. prof. dr hab. n. med. Karłowska I., Zarys współczesnej ortodoncji, PZWL, Warszawa 2016, str. 9, 179, 299, 319.
  2. Suba Z., Balaton G., Gyulai-Gaál S., Balaton P., Barabás J., Tarján I., Cleidocranial dysplasia: diagnostic criteria and combined treatment., J Craniofac Surg. 2005 Nov;16(6):1122-6. doi: 10.1097/01.scs.0000179747.75918.58.
Masz pytanie, szukasz porady?
Jeśli szukasz darmowej porady w zakresie zdrowia oraz przyjmowania leków lub suplementów diety, chętnie odpowiemy na Twoje pytanie.
Zapytaj farmaceutę