Inteligencja emocjonalna. Jak ją rozwijać?
Emocje stanowią ważny element naszej codzienności. Choć towarzyszą nam już od dzieciństwa, to uczymy się ich przez całe życie. Naukowcy uznają, że obok inteligencji racjonalnej istnieją również inne typy inteligencji, w tym inteligencja emocjonalna. Czym jest inteligencja emocjonalna i jak możemy ją rozwijać?
Inteligencja emocjonalna – co to takiego?
Termin inteligencja emocjonalna, w skrócie EI (ang. emotional intelligence) lub EQ (ang. emotional quotient), po raz pierwszy został użyty w 1990 roku przez Meyera i Salovey’a. Na inteligencję emocjonalną składa się „umiejętność właściwego spostrzegania emocji, wykorzystywania ich do wspomagania myślenia, zdolność rozumienia emocji oraz kierowania emocjami własnymi i innych osób” [1]. Wysoka inteligencja emocjonalna sprzyja funkcjonowaniu w społeczeństwie i nawiązywaniu prawidłowych relacji międzyludzkich, jest pomocna w radzeniu sobie ze stresem i konfliktami oraz przyczynia się do odnoszenia sukcesów w życiu osobistym i w pracy zawodowej.
Inteligencja emocjonalna według Daniela Golemana
Goleman definiuje inteligencję emocjonalną jako „zdolność do dostrzegania i właściwego rozpoznawania stanów emocjonalnych nie tylko własnych, lecz także innych ludzi” [2] oraz określa elementy, które ją tworzą:
- samoświadomość – rozpoznawanie i rozumienie własnych emocji;
- samoregulacja – umiejętność panowania nad emocjami i radzenia sobie z nimi;
- motywacja – podporządkowywanie emocji realizowanym celom i dążenie do samorealizacji;
- empatia – zdolność wczuwania się w emocje i sytuację innych ludzi;
- umiejętności społeczne – łatwość nawiązywania i podtrzymywania relacji z innymi ludźmi [3].
Inteligencja emocjonalna – cechy osób inteligentnych emocjonalnie
Osoby o wysokim poziomie inteligencji emocjonalnej są:
- świadome swoich emocji, rozumieją je i potrafią nad nimi panować;
- empatyczne, prawidłowo odczytują emocje innych ludzi;
- asertywne, postępują w zgodzie ze sobą i podejmują autonomiczne decyzje;
- otwarte na nowe doświadczenia, nie boją się zmian;
- świadome swoich celów i potrzeb, postępują zgodnie z nimi;
- optymistycznie patrzą w przyszłość i wytrwale dążą do celu;
- łatwo nawiązują kontakty z innymi ludźmi i potrafią z nimi współpracować;
- posiadają wysoko rozwinięte zdolności komunikacyjne;
- potrafią przyznać się do błędów i wyciągnąć z nich wnioski;
- rozumieją swoje mocne strony i ograniczenia;
- potrafią radzić sobie ze stresem i krytyką;
- reagują adekwatnie do sytuacji;
- nie podejmują impulsywnych i pochopnych decyzji.
Inteligencja emocjonalna a kariera zawodowa
Największą szansę na odniesienie sukcesu zawodowego mają osoby odznaczające się zarówno wysokim intelektem, wiedzą i umiejętnościami, jak i wysokim poziomem inteligencji emocjonalnej. Jest ona szczególnie istotna na stanowiskach kierowniczych i menadżerskich. Osoby stabilne emocjonalnie i potrafiące zarządzać swoimi emocjami pozytywnie wpływają na funkcjonowanie zakładu pracy. Nawiązują zdrowe i satysfakcjonujące relacje ze współpracownikami oraz skutecznie się z nimi komunikują. Dobrze radzą sobie w sytuacjach stresowych i konfliktowych. Nie ignorują problemów i konstruktywnie się z nimi mierzą. Są elastyczne i szybko adaptują się do zmian. Efektywnie wykorzystują swoje możliwości, są zmotywowane i skoncentrowane na wykonywanym zadaniu. Czerpią satysfakcję z pracy i są odporne na wypalenie zawodowe.
Inteligencja emocjonalna – jak ją rozwijać?
Inteligencja emocjonalna nie jest wrodzona i uwarunkowana genetycznie. Można ją kształtować przez całe życie dzięki emocjom doświadczanym w relacjach społecznych, np. w rodzinie, pomiędzy rodzicami i dziećmi [4]. Rozwijanie inteligencji emocjonalnej wymaga czasu i zaangażowania, ale przynosi pozytywne rezultaty. Można ją doskonalić poprzez:
- praktykowanie uważności na stany emocjonalne swoje i innych ludzi;
- nazywanie i opisywanie odczuwanych emocji, np. poprzez prowadzenie dzienniczka emocji;
- pracę z ciałem służącą nabywaniu umiejętności łączenia poszczególnych emocji z reakcjami w ciele (np. w sytuacji strachu pojawia się drżenie rąk i kołatanie serca);
- udział w treningu umiejętności społecznych lub interpersonalnych;
- poszerzanie zasobu słownictwa służącego opisywaniu emocji, np. poprzez czytanie książek i poradników lub oglądanie filmów;
- pracę z psychologiem lub psychoterapeutą.
Inteligencja emocjonalna pełni ważną rolę w różnych obszarach naszego życia, takich jak rodzina czy praca. Ze względu na to, że ułatwia relacje z innymi ludźmi i zwiększa szansę na odniesienie sukcesu, warto ją rozwijać.
Przeczytaj również:
Osoby wysoko wrażliwe – na czym polega ich wyjątkowość?
Źródła:
- Nisbett R. E., Inteligencja. Sposoby odziaływania na IQ, Sopot 2010: 22-23.
- Woźniak O., Rozum czy emocje, Praca. Wysokie Obcasy 2017; 7: 75.
- Goleman D., Inteligencja emocjonalna, Poznań 1997.
- Maruszewski T., Pamięć autobiograficzna jako podstawa tworzenia doświadczenia indywidualnego, Psychologia. Podręcznik akademicki, t. 2, Gdańsk 2006: 180.