Kategorie
Gemini.pl

Artykuły

X - Projekt Mama 2024 (2)
X - Wiosenne porządki
X - Herbal Monasterium
X - Zajączek wielkanocny 2024
X - Układ pokarmowy
X - Alergia 2024
X - Sale do -50%
4

Mięczak zakaźny – przyczyny, objawy, leczenie

Słuchaj artykułu

Choroby wirusowe stanowią dużą grupę schorzeń, które mogą atakować praktycznie wszystkie tkanki w organizmie, w tym powierzchnię skóry. Jednym z częstszych zakażeń wirusowych skóry jest mięczak zakaźny. Cechuje się on dużą zakaźnością i charakterystycznym wyglądem obserwowanych zmian w obrębie powierzchni skóry.

Mięczak zakaźny – przyczyny, objawy, leczenie

Czym jest mięczak zakaźny? 

Mięczak zakaźny jest chorobą wirusową skóry. Cechuje się łagodnym przebiegiem. Schorzenie ma skłonność do przewlekłego występowania – może trwać nawet do kilku lat. Mięczak zakaźny jest dość często występującą chorobą. Szacuje się, że choruje na niego nawet 8000 na 100 000 osób danej populacji w ciągu roku. Nowe zachorowania obserwuje się głównie u dzieci, choć dorośli także mogą się zainfekować [1-2].  


Preparaty stosowane w leczeniu mięczaka zakaźnego
Ciesz się darmową dostawą przy zakupie wybranych produktów!

Mięczak zakaźny – przyczyny 

Bezpośrednią przyczyną rozwoju mięczaka zakaźnego jest zakażenie wirusem mięczaka zakaźnego (MCV – molluscum contagiosum virus). Należy on do grupy wysoce zakaźnych wirusów z rodziny ospy. Zakażenie zwykle ma miejsce w wyniku bezpośredniego kontaktu z chorym. Do głównych dróg przenoszenia się wirusa zalicza się: 

  • dotykanie skóry osoby ze zmianami mięczakowatymi, 
  • kontakt z przedmiotami zakażonymi mięczakiem, np. ubraniami, ręcznikami, zabawkami, 
  • kontakty seksualne. 

Mięczak zakaźny może także przenosić się w obrębie skóry u tej samej osoby (np. w wyniku dotykania zmian na skórze i przenoszenia wirusa na palcach w inne miejsca), co jest nazywane autoinokulacją.  

Okres zakaźności dla mięczaka nie został dokładnie sprecyzowany. Choroba może trwać nawet do momentu zniknięcia ostatniej ze zmian [2-6].  

Mięczak zakaźny – objawy 

Mięczak zakaźny objawia się występowaniem charakterystycznych zmian na skórze. Są to małe i twarde grudki w kolorze skóry lub jaśniejsze (często ich kolor jest porównywany do barwy masy perłowej). Zmiany osiągają niewielkie rozmiary – między 1 a 5 mm. Zwykle pierwsze grudki mają wielkość 1-2 mm i ulegają stopniowemu powiększaniu w ciągu kilku tygodni, aż osiągają rozmiar 3-5 mm.  

Najbardziej charakterystyczną cechą zmian na skórze w mięczaku zakaźnym jest wstępowanie centralnego pępkowatego zagłębienia w obrębie grudek.  

Jest ono szczególnie widoczne w silnym świetle padającym z boku. Grudkom może towarzyszyć odbarwiona lub rumieniowata obwódka. Po nakłuciu guzka i naciśnięciu go wydostaje się masa o perłowej barwie.  

Powyższe zmiany mogą występować na skórze w obrębie całego ciała, jednak obserwuje się ich częstszy rozwój w niektórych miejscach w zależności od wieku chorego. U dzieci zmiany lokalizują się głównie na twarzy, powiekach, kończynach i tułowiu. Z kolei u osób dorosłych są one umiejscowione na wewnętrznych powierzchniach ud, narządach płciowych, w okolicy łonowej, na podbrzuszu i pośladkach. 

Grudkom w mięczaku zakaźnym może czasem towarzyszyć niewielka bolesność i świąd.

Zmiany na skórze zwykle znikają samoistnie w ciągu 6 do 12 miesięcy.

Okres wylęgania (czyli czas od zakażenia do pojawienia się pierwszych wykwitów na skórze) wynosi od 2 tygodni do nawet kilku miesięcy [2-6].  

Mięczak zakaźny – diagnostyka 

Zwykle diagnostyka mięczaka zakaźnego nie stanowi wyzwania dla lekarza, gdyż zmiany skórne obserwowane w przebiegu tej choroby są bardzo charakterystyczne. Pomocniczo specjalista może użyć szkła powiększającego, tak by dokładnie uwidocznić wygląd grudek. W razie wątpliwości wykonuje się badanie histopatologiczne, czyli ocenę wyglądu grudek pod mikroskopem. W tym celu pobiera się zawartość grudki lub wycina całą.  

W diagnostyce różnicowej uwzględnia się: 

Mięczak zakaźny – leczenie 

W przypadku mięczaka zakaźnego leczenie nie zawsze jest zalecane. Wynika to z faktu, że zmiany skórne znikają samoistnie po upływie ok. 6-12 miesięcy bez pozostawienia blizny.  

Wskazaniami do zastosowania terapii są: 

  • obecność licznych zmian, 
  • nieustępowanie grudek w oczekiwanym czasie, 
  • objawy utrudniające codzienne funkcjonowanie, 
  • ciągły rozwój nowych zmian, 
  • względy estetyczne. 

W leczeniu stosuje się zarówno metody farmakologiczne, jak i zabiegowe.  

Lekami stosowanymi w terapii mięczaka zakaźnego są 

  • podofilotoksyna w kremie, 
  • roztwór wodorotlenku potasu, 
  • imikwimod w kremie, 
  • tretynoina. 

Leczenie farmakologiczne nie zawsze jest w pełni skuteczne.  

W leczeniu zabiegowym, które polega na mechanicznym usunięciu zmian skórnych, stosuje się: 

  • krioterapię ciekłym azotem, 
  • terapię laserem, 
  • usuwanie igłą lub łyżeczkowanie, 
  • elektrokoagulację. 

Leczenia zabiegowego zwykle nie stosuje się u dzieci. 

Dodatkowo u osób z niedoborem odporności czasami stosuje się doustne leki przeciwwirusowe. Niekiedy dochodzi do nadkażenia bakteryjnego grudek. Należy wówczas zastosować miejscowo antybiotyk w kremie [2-6]. 

Mięczak zakaźny jest częstą chorobą wirusową atakującą skórę. Można się nim zarazić od innych osób ze względu na wysoką zakaźność tej choroby. Schorzenie charakteryzuje się występowaniem grudek, które z czasem same zanikają. Niekiedy stosuje się leczenie – przy użyciu maści lub technik zabiegowych. W razie wątpliwości, czy obserwowane zmiany na skórze to rzeczywiście mięczak zakaźny, warto zasięgnąć porady lekarskiej. 

Przeczytaj również:
Choroby skóry – które z nich są najczęstsze?


Źródła
Zwiń
Rozwiń

Źródła: 

  1. Olsen J.R., Gallacher J., Piguet V. i wsp., Epidemiology of molluscum contagiosum in children: a systematic review, Fam Pract, 2014 Apr;31(2):130-6, DOI: 10.1093/fampra/cmt075. 
  2. Gajewski P. (red.), Interna Szczeklika, Kraków 2020. 
  3. Jabłońska S. (red.), Choroby skóry i choroby przenoszone drogą płciową, Warszawa 2020. 
  4. Lee R., Schwartz R.A., Mięczak zakaźny u dzieci: rozważania na temat ostatniego stanowiącego wyzwanie zakażenia wywołanego przez wirusy z rodziny ospy. Część I, Dermatologia po dyplomie, 2011; 2(4): 63-69. 
  5. Meza-Romero R., Navarrete-Dechent C., Downey C., Molluscum contagiosum: an update and review of new perspectives in etiology, diagnosis, and treatment, Clin Cosmet Investig Dermatol, 2019; 12: 373-381, DOI: 10.2147/CCID.S187224. 
  6. Leung A.K.C., Barankin B., Hon K.L.E., Molluscum Contagiosum: An Update, Recent Pat Inflamm Allergy Drug Discov, 2017;11(1):22-31, DOI: 10.2174/1872213X11666170518114456. 
Daj nam znać, co myślisz o tym artykule

Wpisz swój komentarz...
Imię

Masz pytanie, szukasz porady?
Jeśli szukasz darmowej porady w zakresie zdrowia oraz przyjmowania leków lub suplementów diety, chętnie odpowiemy na Twoje pytanie.
Zapytaj farmaceutę