Torbiel Bakera – diagnostyka i leczenie

Kaletki maziowe to struktury zbudowane z tkanki łącznej. Mają postać przypominającą spłaszczone piłeczki, wewnątrz których znajduje się niewielka ilość płynu wytwarzanego przez komórki wyściełające wewnętrzną powierzchnię ściany kaletki. Umiejscowione są w okolicy stawów, a ich zadaniem jest amortyzacja nacisków wywieranych na tkanki znajdujące się pod nimi oraz redukcja tarcia, jakie powstaje w czasie ruchów między powierzchniami stawowymi i przesuwającymi się ścięgnami. 

Kaletka podkolanowa i torbiel Bakera 

Kaletka podkolanowa znajduje się w dole podkolanowym (na tylnej powierzchni kończyny dolnej, za kolanem), konkretnie w jego części tylno-przyśrodkowej. Wskutek toczącego się w stawie stanu zapalnego lub w wyniku jego powtarzalnych przeciążeń, może wytworzyć się połączenie między jamą stawową, w której znajduje się płyn stawowy, a wnętrzem kaletki.  Płyn zaczyna gromadzić się w kaletce, która ulega stopniowemu powiększaniu. Powoduje to następujące objawy: 

• Chełboczący guz w dole podkolanowym – w początkowej fazie znika on przy zgięciu kończyny w stawie kolanowym; 
• W przypadku dalszego narastania płynu i powiększania torbieli mogą pojawić się trudności w zgięciu i wyproście w stawie kolanowym, a pacjent może zacząć utykać; 
• W przypadku, gdy torbiel wywiera ucisk na naczynia żylne i limfatyczne pojawia się obrzęk podudzia, jego zaczerwienienie i ból – objawy te trzeba różnicować z groźną zakrzepicą żylną; 
• W przypadku ucisku na nerw piszczelowy pojawia się drętwienie i osłabienie kończyny.  

Wypełniona torbiel może pęknąć. Nagromadzony płyn przemieszcza się w dół podudzia i powoduje powiększenie jego obwodu. Stan ten również należy różnicować z zakrzepicą żylną. 

Torbiel Bakera – diagnostyka i leczenie 

Diagnostykę torbieli Bakera rozpoczyna się od dokładnego wywiadu i badania pacjenta, oceny obecnych objawów i ewentualnych powikłań.    

Badaniami pomocniczymi są badania obrazowe – USG, pozwalające uwidocznić strukturę torbieli i różnicować ją z np. tłuszczakiem. Szczególnie istotne w różnicowaniu z zakrzepicą żylną jest badanie USG z funkcją Dopplera. W celu potwierdzenia charakteru nagromadzonego wysięku można wykonać biopsję i badanie płynu – rozstrzyga ono, czy mamy do czynienia z płynem niezapalnym, zapalnym czy septycznym.  

W leczeniu zapaleń kaletek maziowych stosuje się punkcje z usuwaniem płynu, podaż glikokortykosteroidów o działaniu przeciwzapalnym do wnętrza kaletki oraz fizjoterapię. Wykonuje się również zabiegi operacyjne usunięcia kaletki.

Przeczytaj również:
Infekcyjne zapalenie stawów – jak przebiega?