Kategorie
Gemini.pl

Artykuły

X - Darmowa Dostawa InPost
X - Zadbaj o siebie zimą
X - Kalendarz adwentowy
X - Nutricia Bebiko
X - Inhalatory
X - Herbapol Syrop sosnowy
X - Pomysł na prezent 2
6

Melancholia a depresja. Czym się różnią?

Słuchaj artykułu

Jesienna aura i krótki dzień sprawiają, że często dopada Cię melancholijny nastrój? Odczuwasz smutek bez konkretnej przyczyny? Sprawdź, co o melancholii mówi nauka.

Melancholia a depresja. Czym się różnią?

Melancholia – co to jest? 

Samo pojęcie melancholii znane jest już od wieków. Jego twórcą był starożytny grecki uczony Hipokrates. Wyróżnił on 4 typy temperamentu, różniące się między sobą przewagą danego płynu w ciele. Melancholik (przewaga żółci czarnej) to zgodnie z tą koncepcją osoba skłonna do przemyśleń i refleksji, kreatywna, ale również posiadająca predyspozycję do popadania w stan przygnębienia i bierności. 

Z czasem pojęcie melancholii ewoluowało. W okresie renesansu stało się synonimem filozoficznej zadumy nad sensem życia i inspiracją dla wielu artystów. W późniejszych latach melancholią zaczęto nazywać stany obniżenia nastroju, które były coraz częściej badane i opisywane przez naukowców w XX w. Współcześnie melancholia nie jest postrzegana jako zaburzenie psychiczne. Nie jest ona tożsama z zaburzeniami nastroju takimi jak np. epizod depresyjny.  

Melancholię od depresji odróżnia nie tylko liczba przykrych symptomów i ich nasilenie, ale również czas ich trwania. Melancholia to przeważnie stan przejściowy, który jest wywołany często przez określone zdarzenie czy okoliczności, np. wspomnienie smutnej chwili czy brzydką pogodę. Depresja to z kolei zaburzenie, które jest stanem przewlekłym, uniemożliwiającym normalne funkcjonowanie, będące często zagrożeniem dla zdrowia i życia człowieka. 

Melancholia – przyczyny 

Czynniki mogące świadczyć o predyspozycjach do częstego przeżywania stanów melancholijnych to:  

  • Czynniki biologiczne (w tym genetyczne) – zmiany w mózgu oraz uwarunkowania temperamentalne mogą zwiększać szansę wystąpienia melancholii. Jeśli jeden z rodziców ma melancholijny temperament i skłonność do popadania w stany przygnębienia i zadumy to jest szansa, że dziecko także będzie przejawiać te skłonności. 
  • Czynniki psychologiczne – częste doświadczanie traumatycznych i stresujących sytuacji (szczególnie w dzieciństwie) może predysponować do rozwoju melancholii. Zmiany życiowe, np. zwolnienie z pracy, wyprowadzka z domu rodzinnego, śmierć bliskiej osoby czy rozwód mogą zwiększać szansę na pojawienie się stanów melancholijnych lub powodować ich zwiększoną częstotliwość. 

Możemy także sami wprawiać się w stan melancholii, np. czytając smutne książki czy pogrążając się we własnych myślach. Wiele osób chce w ten sposób dotrzeć do swoich głęboko zakorzenionych uczuć i myśli, by uzyskać artystyczną inspirację potrzebną np. do napisania książki, namalowania obrazu itp. 

Melancholia – objawy 

  • Doświadczanie uczucia przygnębienia, smutku i żalu;  
  • zmniejszona motywacja do działania; 
  • pogrążenie w myślach na temat sensu życia, własnych celów życiowych, swojej roli w świecie; 
  • skłonność do poruszania w rozmowie tematów głębokich, niechęć do rozmów typu „small-talk”; 
  • chwilowe ograniczenie kontaktu z innymi ludźmi lub zmiana formy wspólnego spędzania czasu (np. oglądanie melodramatów zamiast pójścia na imprezę); 
  • odkładanie podjęcia decyzji na później, zastanawianie się, rozmyślanie; 
  • tendencja do nostalgicznego wspominania przeszłych zdarzeń, chęć odwiedzenia miejsc zapamiętanych z przeszłości, odnowienia kontaktów ze starymi znajomymi, oglądania rodzinnych pamiątek; 
  • podatność na rozczarowanie, reagowanie na porażkę smutkiem; 
  • skłonność do myślenia pesymistycznego; 
  • poczucie niezrozumienia i samotności;  
  • w niektórych przypadkach przeświadczenie o własnej wyjątkowości („Nikt mnie nie rozumie, nie jestem taki jak inni ludzie”); 
  • brak pewności siebie, odwagi i otwartości na nowe doświadczenia; 
  • nieśmiałość w kontaktach z innymi ludźmi, introwersja; 
  • tłumienie w sobie uczuć, niechęć do ich wyrażania; 
  • tendencja do litowania się nad sobą i próby wzbudzenia sympatii i litości u innych osób. 

Melancholia – jak jej zapobiegać? 

Pamiętaj, że doświadczanie stanów melancholii nie jest niczym złym, o ile cechy melancholijne nie są u Ciebie zbyt nasilone i uciążliwe. Melancholijny temperament to również szereg zalet. Takie osoby są zwykle spokojne, samoświadome, wrażliwe i kreatywne, mają bogate „życie wewnętrzne”. 

W pokonaniu melancholijnego nastroju mogą pomóc konstruktywne metody radzenia sobie z przykrymi emocjami, np. rozmowa z bliskimi, techniki relaksacyjne, codzienna aktywność fizyczna, wysypianie się i zdrowa dieta. 

Jeśli stany melancholijne występują u Ciebie często, uniemożliwiają Ci czerpanie radości z życia lub wpływają negatywnie na Twoje życie zawodowe i społeczne, zgłoś się do psychologa po poradę i wsparcie. 


Poprawa nastroju
Ciesz się darmową dostawą przy zakupie wybranych produktów!

Przeczytaj również:
Psychoterapia. Wszystko, co musisz wiedzieć


Źródła
Zwiń
Rozwiń
  • https://spokojwglowie.pl/melancholik/ 
  • https://publikacje.edu.pl/melancholia-co-to-znaczy-i-jak-sie-objawia 
  • Jackson S. W., A History of Melancholia and Depression, History of Psychiatry and Medical Psychology, 2008, s. 443-460. 
  • Strelau J., Psychologia temperamentu, Wydawnictwo Naukowe PWN, 1998. 
  1. 31 grudnia 2023, 08:56
    joanna

    Witam jest to dobry artykuł zawierajacy konkretne informacje oraz wskazowki

    1. 2 stycznia 2024, 12:03
      Weronika Zielińska
      Poradnik Gemini

      Dziękujemy 🧡

Masz pytanie, szukasz porady?
Jeśli szukasz darmowej porady w zakresie zdrowia oraz przyjmowania leków lub suplementów diety, chętnie odpowiemy na Twoje pytanie.
Zapytaj farmaceutę