Motoryka duża i mała – co to takiego?
Pojęcie motoryki związane jest ze sprawnością fizyczną. Wyróżnia się motorykę małą i dużą, a oba rodzaje są niezwykle ważne dla prawidłowej sprawności fizycznej i prawidłowego funkcjonowania człowieka. Co warto o nich wiedzieć?
Rozwój fizyczny dziecka, a więc jego sprawności fizycznej, jest zawsze połączony z jednoczesnym rozwojem motoryki, zarówno dużej, jak i małej. Stanowi to długotrwały proces, który rozpoczyna się od pierwszych chwil życia, a więc już w życiu płodowym (nie przychodzimy jednak na świat z wykształconą motoryką). Każda wykonywana przez nas czynność ruchowa czy manualna jest związana z motoryką, która przekłada się na rozwój fizyczny, a ten z kolei na sprawność i funkcjonowanie ciała.
Trzeba pamiętać, że motoryka warunkowana jest nie tylko przez prawidłowe funkcjonowanie narządu ruchu, ale i układu nerwowego. Jako pierwsza pojawia się motoryka duża, która jest podstawą dla motoryki małej, która z kolei stanowi bazę grafomotoryki (pisanie, rysowanie). Jeżeli rozwój motoryki przebiega bez problemów, istnieją solidne podstawy do nauki pisania, czytania, koordynacji wzrokowo-przestrzennej, koncentracji uwagi czy orientacji w przestrzeni.
Czym jest motoryka duża?
Motoryka duża stanowi bazę dla motoryki małej i późniejszej grafomotoryki, dlatego tak ważna jest jej intensywna stymulacja i prawidłowy rozwój. Stanowi więc nadrzędny etap rozwoju ruchowego. Motoryka duża obejmuje obszerne ruchy, angażujące całe ciało np. tułów, kończyny górne i dolne. Przykładem motoryki dużej może być chodzenie, pływanie, skakanie, jazda na rowerze, gra w piłkę.
Wymienione czynności wymagają udziału w zasadzie całego ciała i złożonych ruchów. W związku z tym motoryka duża ma niepodważalny związek z kondycją fizyczną, wytrzymałością, koordynacją ruchową i wzrokową, a także z pracą układu nerwowego.
Motorykę dużą dziecko może ćwiczyć na wiele sposobów. Oto niektóre z nich:
- raczkowanie;
- naśladowanie zwierząt, np. skaczących małpek, biegnących koni, wyciągających do góry trąby słoni;
- chodzenie po linii;
- chodzenie do tyłu;
- zabawy z piłką – łapanie, rzucanie, kopanie;
- zabawy muzyczne;
- robienie w powietrzu tzw. rowerka;
- jazda na hulajnodze,
- gra w klasy, w gumę.
Czym jest motoryka mała?
Motoryka mała obejmuje ruchy o niewielkim zakresie i dotyczy głównie ruchów dłoni i palców. Ruchy te nie wymagają angażowania całego ciała, potrzebują jednak do tego koncentracji i skupienia w trakcie wykonywania czynności. Najprostszymi przykładami motoryki małej są pisanie, kolorowanie, zapinanie guzików, wiązanie butów, lepienie z plasteliny, robienie ludzików z kasztanów.
Rozwój motoryki małej umożliwia zręczność i wzmacnia zdolności manualne, np. rysowanie czy rzeźbienie.
Przykładowe proste ćwiczenia na wsparcie motoryki małej:
- rysowanie,
- kolorowanie,
- wycinanie,
- wydzieranki,
- zabawy z kalką,
- zabawy rytmiczne i wystukiwanie rytmu palcami,
- robienie kulek z papieru,
- naśladowanie np. wałkowania ciasta,
- gry manualne np. w bierki,
- zbieranie rozsypanych kuleczek.
Czym jest grafomotoryka?
Pisząc o małej i dużej motoryce, nie sposób nie wspomnieć o grafomotoryce, określanej również mianem lokomocji małej. Grafomotoryka jest sprawnością manualną dłoni i palców, co umożliwia pisanie i rysowanie. Wymaga odpowiedniego przygotowania motorycznego, wśród którego znajduje się sprawność manualna, umiejętność naśladowania ruchów, koordynacja ruchowo-wzrokowa, percepcja wzrokowa, umiejętność wykonywania sekwencyjnych i precyzyjnych ruchów.
Rozwój grafomotoryki trwa długo, a swój początek ma około 2. roku życia dziecka. Początkowo rysunki malucha są raczej nierozpoznawalne. Zazwyczaj widnieją na nich linie, kropki, figury geometryczne przypominające koła. W wieku 4 lat dziecko tworzy uproszczone kolorowe rysunki, nie potrafi jeszcze zaplanować tego, co chce namalować.
U 6-latka widać już szczegóły obrazka, dziecko rysuje na konkretny temat. W podobny sposób co rysowanie zaczyna się nauka pisania – od prób i błędów, nieudolnych znaków, które z czasem zaczynają przypominać litery. Również chwyt dziecka zmienia się z czasem:
- 1-2 rok życia – chwyt cylindryczny,
- 2-3 rok życia – chwyt palczasty,
- 3,5-4 rok życia – chwyt zmodyfikowany trójpalcowy (trójpunktowy),
- 4,5-7 rok życia – chwyt trójpalcowy.
Rozwój motoryki zarówno dużej, jak i małej można stymulować na wiele ciekawych sposobów, bez nakładów finansowych. Warto zadbać o prawidłowy rozwój swojego dziecka, a w razie wątpliwości skorzystać z porady specjalistów.
Przeczytaj również:
Zabawy paluszkowe i wierszyki-masażyki, czyli w co się bawić z dziećmi
Źródła:
- Wąsowska J., Mała motoryka – duża sprawa, Przedszkolne ABC, nr 1(II), styczeń 2016.
- Czub M., Rozwój dziecka. Niezbędnik dobrego nauczyciela, t. I, Instytut Badań Edukacyjnych.
- Szmalec J., Wieczór E., Brzuzy G., Sensoryka i motoryka w rozwoju dziecka i uczeniu się w aspekcie terapii integracji sensorycznej, wyd. Difin, 2019.