Kategorie
Gemini.pl

Artykuły

X - Baby Week 7
X - Nutricia Nutridrink
X - Inhalatory
X - Tydzień polskich marek
8

Syllogomania. Czym grozi patologiczne zbieractwo?

Słuchaj artykułu

Naturalną potrzebą człowieka jest chęć posiadania. Niektórzy kolekcjonują znaczki, jeszcze inni nie mogą rozstać się z ubraniami, których nie noszą już od wielu lat. Choć zbieranie i przechowywanie przedmiotów jest rzeczą normalną, w niektórych przypadkach może stać się niebezpieczne. Kiedy niewinne kolekcjonerstwo zaczyna przeradzać się w poważny problem?

Syllogomania. Czym grozi patologiczne zbieractwo?

Czym jest syllogomania? 

Syllogomania nazywana również patologicznym zbieractwem (hoarding disorder) to zaburzenie psychiczne, które widnieje we współczesnych klasyfikacjach medycznych. Jej głównym przejawem jest zbieranie i gromadzenie przedmiotów w liczbie znacznie przekraczającej metraż danej przestrzeni.  

Osoba dotknięta syllogomanią zbiera rzeczy o różnej wartości. Często są to obiekty wyrzucone przez innych, ale przez zbieracza postrzegane jako cenne okazy do kolekcji.  

Ludzie dotknięci patologicznym zbieractwem mogą próbować swoje znaleziska układać i sortować, jednak znaczna ich liczba i tak z czasem prowadzi do zagracenia przestrzeni i pogorszenia warunków bytowych zbieracza i jego rodziny. Syllogomania prowadzi nie tylko do pogorszenia warunków materialno-bytowych, ale również do problemów w kontaktach z rodziną, przyjaciółmi czy sąsiadami. Z czasem mogą pojawić się także problemy prawne (np. z najemcą, opieką społeczną), a nawet bezpośrednie zagrożenie zdrowia i życia domowników. 

Osoba dotknięta tym zaburzeniem nie myśli racjonalnie. Kiedy w kontakcie z nią sugerujemy, by wyrzuciła część swoich „łupów”, może potraktować to jako bezpośredni atak na nią i jej dobytek. Wówczas pod wpływem stresu i napięcia może dojść do wybuchu złości i agresji.  

Syllogomania – przyczyny 

Naukowcy badający zjawisko syllogomanii jako możliwe przyczyny jej powstawania wskazują czynniki biologiczne i psychologiczne. Do czynników biologicznych zaliczamy przede wszystkim zmiany w niektórych obszarach mózgu. Ponadto badania pokazują, że osoby, u których wystąpiły i nasiliły się objawy syllogomanii z dużym prawdopodobieństwem posiadają osobowość lękliwą (anankastyczne zaburzenie osobowości). Człowiek dotknięty tym zaburzeniem może doświadczać przykrych, natrętnych myśli dotyczących pewnych obiektów. Te obsesyjne myśli i lęk prowadzą do kompulsji, czyli silnej potrzeby posiadania danego obiektu oraz do zachowań nakierowanych na zdobycie go.  

Syllogomania może także współwystępować z: 

  • zaburzeniami afektywnymi (np. epizodem depresji) i zaburzeniami lękowymi (w szczególności OCD, fobią społeczną), 
  • chorobami otępiennymi, 
  • zaburzeniami psychotycznymi (np. schizofrenią), 
  • zaburzeniami kontroli impulsów (np. kleptomanią, kompulsywnym kupowaniem), 
  • ADHD. 

Jak rozpoznać syllogomanię? 

Specjalista rozpoznaje syllogomanię na podstawie towarzyszących jej objawów i konsekwencji życia z zaburzeniem.  

Klasyfikacja DSM-V podaje następujące kryteria rozpoznania patologicznego zbieractwa: 

  • Niezdolność do pozbycia się zgromadzonych przedmiotów lub dzielenia się nimi pomimo braku obiektywnej wartości; 
  • bardzo duża potrzeba zachowania obiektów, lęk przed ich utratą, silny stres i napięcie; 
  • silny psychiczny ból w sytuacji, gdy osoba dotknięta syllogomanią musi rozstać się ze swoją „kolekcją”;
  • liczba zgromadzonych przedmiotów utrudnia lub uniemożliwia funkcjonowanie w danej przestrzeni;
  • znaczące obniżenie jakości życia stanowi zagrożenie dla zdrowia i bezpieczeństwa osoby dotkniętej patologicznym zbieractwem i jej bliskich;
  • objawów zbieractwa nie da się lepiej wytłumaczyć obecnością innego zaburzenia psychicznego lub somatycznego. 

Syllogomania – skutki 

  • Chory nie może wykonywać podstawowych czynności życiowych w przestrzeni mieszkalnej (np. swobodnie poruszać się pomiędzy pokojami, korzystać z toalety, spać w komfortowych warunkach itp.); 
  • jego mieszkanie jest zagracone i zanieczyszczone (np. śmieciami, owadami), co stanowi zagrożenie dla zdrowia;
  • pogarsza się jego kondycja psychiczna, jak również fizyczna (podatność na choroby); 
  • często traci zatrudnienie i musi korzystać z pomocy państwa (np. opieki społecznej); 
  • ma problemy prawne (np. eksmisja); 
  • kontakty z jego bliskimi pogarszają się lub całkowicie znikają; 
  • występuje ryzyko poważnego wypadku, pożaru. 

Czy patologiczne zbieractwo da się wyleczyć? 

Leczenie patologicznego zbieractwa jest bardzo trudne. Trudność ta wynika nie tylko z nasilenia objawów zaburzenia, ale również z dużego prawdopodobieństwa współwystępowania innych zaburzeń psychicznych.  

Jako podstawowe formy leczenia stosuje się farmakoterapię i psychoterapię. Często stosowaną formą psychoterapii w przypadku patologicznego zbieractwa jest terapia poznawczo-behawioralna z uwzględnieniem technik relaksacyjnych i ekspozycji. Techniki ekspozycji polegają na stwarzaniu sytuacji, w której osoba w kontrolowanych warunkach (pod nadzorem psychoterapeuty) mierzy się bezpośrednio z czynnikami wywołującymi lęk. Np. jeśli jest to fobia związana z psami, to techniki ekspozycyjne polegają na oswajaniu z obecnością psa. Dzieje się to zwykle w sposób stopniowy: od wyobrażania sobie zwierzęcia, oglądanie go na zdjęciu, po oglądanie żywego zwierzęcia z bezpiecznej odległości i coraz większe zmniejszanie dystansu.

Niezwykle ważne jest również wsparcie bliskich osób i ich uczestnictwo w procesie leczenia. 


Wsparcie układu nerwowego
Ciesz się darmową dostawą przy zakupie wybranych produktów!

Przeczytaj również:
Nerwica natręctw. Te zachowania mogą o niej świadczyć!


Źródła
Zwiń
Rozwiń
  • https://psychologiawpraktyce.pl/artykul/syllogomania-patologiczne-zbieractwo 
  • https://emocje.pro/syllogomania-zbieractwo-jak-radzic-sobie-ze-zbieractwem/ 
  • Senger M., Doruch P., Rogacka K., Kędziora-Kornatowska K., Objawy zbieractwa patologicznego w wybranych zaburzeniach psychicznych, Przegląd możliwości terapeutycznych, Journal of Education, Health and Sport, 12(6), 2022, s. 51-60. 
  • Frost R., Steketee G., Tolin D., Comorbidity in Hoarding Disorder, Focus – The Journal of Lifelong Learning in Psychiatry, 13(2), 2014. 
Masz pytanie, szukasz porady?
Jeśli szukasz darmowej porady w zakresie zdrowia oraz przyjmowania leków lub suplementów diety, chętnie odpowiemy na Twoje pytanie.
Zapytaj farmaceutę