Skala Apgar – jak ją interpretować?
Kiedy rodzi się dziecko, w pierwszych minutach życia przechodzi ono swój pierwszy test oceniający podstawowe funkcje życiowe. Lekarz neonatolog przeprowadza badanie według kilku kryteriów. Jakie to kryteria? Czy niski wynik świadczy o nieprawidłowościach, a wysoki jest gwarantem późniejszego prawidłowego rozwoju dziecka?
Skala Apgar – co bada?
Skalę tę wprowadziła amerykańska lekarka Virginia Apgar w 1953 roku. Ocenia ona czynności życiowe noworodka tuż po porodzie.
Badanie to przeprowadza się zazwyczaj w 1 i 5 minucie życia. Tylko co najmniej dwukrotne powtórzenie tego testu jest wiarygodne. U dzieci urodzonych przedwcześnie, niedotlenionych lub z zagrożeniem życia test wykonuje się w 1, 3, 5 i 10 minucie życia, aby ocenić, czy ich stan poprawia się.
Pod uwagę branych jest pięć elementów:
Kryteria | 0 punktów | 1 punkt | 2 punkty |
A (appearance) – kolor skóry | sina | różowa, kończyny sine | różowa prawidłowa |
P (pulse) – puls | brak | <100 uderzeń na minutę | >100 uderzeń na minutę |
G (grimace) – reakcja na bodźce (po łaskotaniu stóp lub włożeniu do nosa cewnika) | brak | grymas na twarzy | kichnięcie, kaszel, płacz |
A (activity) – napięcie mięśni | brak, wiotkość | delikatne ruchy | zdecydowane ruchy |
R (respiration) – oddychanie | brak | słaby, nieregularny oddech | głośny płacz |
Za każdy z wyżej wymienionych parametrów noworodek może otrzymać 0, 1 lub 2 punkty. Suma punktów świadczy o stanie podstawowych funkcji życiowych:
- 0-3 – stan zły, konieczna reanimacja,
- 4-7 – stan średni, potrzebne intensywne monitorowanie malucha,
- 8-10 – stan dobry.
Test Apgar, ze względu na swoją subiektywność, nie jest doskonały.
Służy on jedynie do oceny podstawowych funkcji życiowych, dlatego też w przypadku wcześniaków, które “z założenia” nie są przystosowane do samodzielnego życia, nie będzie miarodajny. Tak, jak nie gwarantuje on późniejszego prawidłowego rozwoju, tak nawet brak “dziesiątki” nie jest wyznacznikiem jakichkolwiek problemów zdrowotnych dziecka i oznacza przede wszystkim konieczność udzielenia pomocy zaraz po narodzeniu. Dlatego też warto podchodzić z dystansem i spokojem do jego wyniku, a przy wszelkich nieprawidłowościach – zaufać personelowi medycznemu w jego działaniach.
