Insulinooporność – prosta droga do cukrzycy
Często odczuwasz zmęczenie? Masz problemy z koncentracją i skupieniem uwagi? Jesteś głodny, pomimo że niedawno jadłeś, a do tego masz problemy z utrzymaniem wagi lub zrzuceniem kilku nadprogramowych kilogramów? Odpowiedzią może być insulinooporność, podstępna dolegliwość, która pozostawiona sama sobie może stać się groźna.
Insulina – regulator poziomu cukru
U podstaw zrozumienia problemu insulinooporności leży poznanie roli, jaką w naszym organizmie pełni insulina. Za jej produkcję odpowiada trzustka, a konkretnie komórki beta wysp trzustkowych. Insulina jest hormonem, który ma kluczowe zadanie w prawidłowym metabolizmie cukrów. Energia wytwarzana przez nasze komórki może powstać tylko przy pomocy cukru prostego, czyli glukozy. Dlatego po każdym posiłku szereg enzymów trawi pokarm i przetwarza złożone związki w prostsze, m.in. cukry złożone w glukozę. To jednak nie wszystko, glukoza może dostać się do komórek tylko przy udziale insuliny, dlatego jest ona tak niezbędna do życia.
Pozornie wszystko wydaje się proste, jednak problem zaczyna się, kiedy ten mechanizm zaczyna szwankować. Mimo tego, że i glukoza, i insulina znajdują się w organizmie, powyższe procesy nie zachodzą prawidłowo. Dzieje się tak, gdy tkanki przestają być wrażliwe na insulinę, a mówiąc obrazowo insulina przestaje być kluczem, który otwiera glukozie drzwi do komórek organizmu.
Insulinooporność to stan bardzo niekorzystny dla człowieka. Kiedy komórki nie używają prawidłowo glukozy do produkcji energii, wzrasta poziom tego cukru we krwi, a w odpowiedzi trzustka produkuje jeszcze więcej insuliny, aby temu zapobiec. W konsekwencji, wyspy beta nie są w stanie wyprodukować tyle insuliny, ile potrzeba do utrzymania prawidłowego poziomu glukozy we krwi.
Jakie są przyczyny insulinoodporności?
Przyczyny insuliooporności nie są do końca poznane. Z całą pewnością można jednak wyróżnić czynniki, które mogą prowadzić do tego stanu lub go pogłębiać. Głównym winowajcą może okazać się brak aktywności fizycznej. Mięśnie zużywają dużą część glukozy dostępnej w krwioobiegu, a więc ruch doskonale przyczynia się do regulacji poziomu cukru we krwi oraz poprawy wrażliwości komórek na insulinę. Wpływ na powstawanie insulinooporności mają też otyłość (wynik braku aktywności fizycznej), niektóre inne choroby, jak chociażby zespół policystycznych jajników, choroby tarczycy, a także niektóre leki, problemy ze snem i palenie papierosów.
Jak rozpoznać insulinoodporność?
Nie jest to proste, gdyż na początku możesz nie zauważyć żadnych niepokojących objawów. Jeśli jednak coraz częściej zaczynasz odczuwać senność i znużenie, co chwilę chce ci się pić, szybko łapiesz infekcje, a skaleczenia nie chcą się goić, może to wskazywać na wysoki poziom cukru prowadzący do insulinooporności. Warto wtedy zbadać poziom glukozy we krwi na czczo w dowolnym laboratorium. Wartości powyżej 100 mg/dl powinny oznaczać dla Ciebie żółte światło i ostrzeżenie, że czas zainteresować się swoim zdrowiem. Bardziej miarodajnym badaniem może jednak okazać się oznaczenie poziomu tzw. hemoglobiny glikowanej – jej wartość odzwierciedla średni poziom cukru we krwi w ostatnich trzech miesiącach. Oba wspomniane testy są wykonywane przez wszystkie laboratoria także bez zlecenia lekarza i nie należą do najdroższych. Jeśli więc zauważasz u siebie objawy insulinooporności albo cierpisz na zespół policystycznych jajników lub choroby tarczycy, zastanów się nad ich wykonaniem.
Insulinooporność – i co dalej?
Insulinoporność bez odpowiedniej kontroli może przejść w stan przedcukrzycowy, a w konsekwencji w cukrzycę typu 2. Komórki beta trzustki w pewnym momencie nie będą już w stanie wyprodukować takiej ilości insuliny, która pozwoli na utrzymanie prawidłowego poziomu glukozy we krwi. Przewlekle podniesiony poziom cukru działa szkodliwie na nerwy, wzrok, nerki, zwiększa także prawdopodobieństwo udaru lub zawału. Jest jednak dobra informacja – insulinooporność można zatrzymać! Aktywność fizyczna i zrzucenie zbędnych kilogramów pomogą znów uwrażliwić komórki na działanie insuliny. Bardzo ważna jest także odpowiednia dieta – unikaj słodyczy, alkoholu i tłuszczów nasyconych. Spożywaj kilka małych posiłków dziennie oraz pamiętaj o zróżnicowanej diecie. Pomocne mogą okazać się suplementy diety wspomagające regulację poziomu cukru, szczególnie te zawierające witaminę D, chrom, morwę białą, cynamon czy kwas alfaliponowy.
Insulinoodporność to nie wyrok
Wbrew pozorom, prowokacyjny tytuł nie miał cię nastraszyć, a zmotywować do działania. Chociaż liczby są bezwzględne i wskazują, że nawet u 70% osób insulinooporność może skończyć się cukrzycą typu 2, to wcale nie musi tak być! Odpowiednia aktywność fizyczna, dieta i suplementacja potrafią zdziałać cuda. Teraz wszystko jest w Twoich rękach!
Insulinooporność nie oznacza podniesionej glikemii na czczo. Może być jej prawidłowy poziom a i tak można cierpieć na IO.
Niestety duża część artykułu mówi o początkach cukrzycy nie o samej insulinooporności.
Insulinooporność to bardzo szeroki temat, stąd nasz tekst z pewnością nie wyczerpuje całego zagadnienia. Chcieliśmy nakreślić temat i zwrócić uwagę na ważny problem rozwijającej się cukrzycy, jako etapu, w którym mamy jeszcze duży wpływ na to w jakim kierunku się potoczy się nasze zdrowie. W poradniku z pewnością ukażą się jeszcze teksty o insulinooporności, w których będą poruszane różne jej aspekty.
Odniosę się do zaproponowanych w artykule suplementów wspomagających leczenie IO. Morwa nie jest dobrym wyborem bo może obniżyć poziom cukru ale badania wskazują że prowadzi wręcz do podwyższenia poziomu insuliny i nie jest dobra przy IO. Suplementy na cukrzycę są tu mylone z suplementami na IP. Po drugie, ktoś przeczyta że cynamon jest pomocny i będzie stosował taki że sklepu, najpewniej szkodliwa w nadmiarze a bardzo powszechna odmianę casia, która ma w sobie toksyczne kumaryny. Dlaczego w artykule autor nie podkreślił że dobry jest tylko cynamon cejloński, tylko użył uogólnienia “cynamon” co może spowodować więcej szkody niż poy. Domniemań że skoro ma tytuł mgr farm to i wiedzę który cynamon jest ok. Dlaczego tego nie podkreśl w trosce o zdrowie innych tylko pisze takie niefachowe, potoczne nazwy? Artykuł jest dla przysłowiowego Kowalskiego kupującego cynamon w markecie a nie dla znawcy tematu.
Dzień dobry.
Artykuł ma charakter popularnonaukowy i jest ogólnym nakreśleniem tematu. Nie jest możliwe zawarcie w syntetycznym tekście wszystkich możliwych badań i wątpliwości odnośnie stosowania określonych suplementów. Szersze informacje o morwie czy cynamonie można znaleźć w innych artykułach Poradnika Gemini poświęconym w całości tym zagadnieniom.