Odporność a choroby autoimmunologiczne
Powodem występowania chorób układu immunologicznego jest nieprawidłowa, zazwyczaj zbyt agresywna reakcja układu odpornościowego. U zdrowej osoby komórki immunologiczne pełnią funkcję ochronną i atakują tylko czynniki zewnętrzne (np. bakterie, wirusy) mogące być potencjalną przyczyną choroby. U niektórych osób system odpornościowy staje się nadmiernie pobudzony, w efekcie czego traktuje komórki własnego organizmu jako potencjalnie niebezpieczne i zaczyna je niszczyć. Tego typu patologię określa się mianem autoimmunologii.
Przebieg choroby autoimmunologicznej jest dynamiczny – przeplata się okresami bezobjawowymi i nagłymi zaostrzeniami, dlatego tak ważne jest szybkie rozpoznanie i leczenie. Niestety liczba zachorowań na choroby autoimmunologiczne w Polsce ciągle wzrasta.
Warto podkreślić, że agresywna reakcja układu immunologicznego wobec własnych komórek (np. zakażonych wirusem czy bakterią) nie zawsze musi kończyć się chorobą. Wręcz przeciwnie – w wielu sytuacjach błyskawiczna reakcja jest konieczna! Układ odpornościowy rozpoznaje, gdy jakaś tkanka ulega uszkodzeniu, np. w efekcie procesu starzenia się czy uszkodzenia i natychmiast uruchamia złożone mechanizmy naprawcze. Niszczy starą komórkę, by zastąpić ją zdrową. Dzieje się to na skutek wywołania niewielkiego stanu zapalnego. W tym samym czasie są też wytwarzane przeciwciała neutralizujące zagrożenie. Jest to całkowicie fizjologiczny proces.
U każdego zdrowego człowieka układ odpornościowy atakuje tylko obce cząsteczki, dla swoich natomiast ma ogromną tolerancję. Jest to tzw. tolerancja immunologiczna na własne komórki (autotolerancja). Powstaje ona w wyniku wielu skomplikowanych procesów zachodzących w organizmie. Ważną rolę odgrywa tu narząd o nazwie grasica, w którym limfocyty (komórki układu odpornościowego biorące udział w rozwoju chorób autoimmunologicznych) uczą się rozróżniać komórki własne od obcych. Ważne jest więc, czy ten organ jest zdrowy, gdyż jego nieprawidłowe funkcjonowanie może zaburzać cały ten proces.
Dodatkowo w organizmie istnieją również mechanizmy zapobiegające nadmiernemu pobudzeniu komórek układu immunologicznego, dzięki czemu po każdym zakażeniu organizm może wrócić do prawidłowego stanu.
Przyczyny chorób autoimmunologicznych
Przyczyny zaburzeń autoimmunologicznych są wieloczynnikowe – genetyczne, immunologiczne lub środowiskowe. Przy braku predyspozycji genetycznej i immunologicznej trudno jest zapaść na tego typu chorobę. Jeżeli jednak występuje taka predyspozycja, to chorobę mogą wyzwolić czynniki środowiskowe takie jak:
- niewłaściwy sposób odżywiania,
- nadużywanie alkoholu,
- palenie papierosów,
- liczne lub masywne zakażenia wirusowe i bakteryjne,
- uszkodzenie narządów,
- przewlekłe stany zapalne,
- nieprawidłowa flora bakteryjna jelit,
- leki oraz substancje chemiczne.
Pamiętaj! Autoimmunologię może też wyzwalać przewlekły stres.
Przeczytaj również:
Stres a odporność
Czym są choroby autoimmunologiczne?
Nie ma pełnej zgodności, które z chorób należy bezwzględnie zaliczać do grona chorób autoimmunologicznych (autoagresywnych).
Przyjęto definicję, że są to schorzenia, u których podstaw leży nadmierna aktywność układu odpornościowego.
Zazwyczaj ich objawy pojawiają się nagle i to już w młodym wieku. Zapadalność na choroby autoimmunologiczne związana jest również z płcią i hormonami. O ile na wrzodziejące zapalenie jelita grubego zapada tyle samo kobiet co mężczyzn, to na reumatoidalne zapalenie stawów, stwardnienie rozsiane, miastenię, toczeń rumieniowaty układowy, chorobę Gravesa-Basedowa, chorobę Hashimoto czy twardzinę układową częściej zapadają kobiety. Do tej pory nie udało się jednoznacznie ustalić, dlaczego na tego typu choroby częściej chorują kobiety.
Przeczytaj również:
Czy wiek wpływa na naszą odporność?
Lista chorób autoimmunologicznych
Proces autoimmunologiczny może obejmować konkretne narządy lub być procesem uogólnionym.
Przykładami chorób autoimmunologicznych narządowo swoistych są:
- choroba Hashimoto,
- choroba Gravesa-Basedowa,
- autoimmunologiczne metaplastyczne zapalenie błony śluzowej żołądka,
- choroba Addisona,
- cukrzyca typu 1,
- miastenia,
- pęcherzyca zwykła,
- stwardnienie rozsiane,
- bielactwo,
- zespół Goodpasture’a.
Do chorób z zajęciem układowym należą:
- pierwotna marskość żółciowa,
- wrzodziejące zapalenie jelita grubego,
- zespół Sjogrena,
- zapalenie skórno-mięśniowe,
- twardzina układowa (sklerodermia),
- łuszczyca,
- choroba Leśniowskiego-Crohna,
- reumatoidalne zapalenie stawów (RZS),
- toczeń układowy rumieniowaty.
Choroby autoimmunologiczne – diagnostyka
O chorobie autoimmunologicznej mówimy w przypadku, gdy jednocześnie:
- pojawiają się objawy,
- dochodzi do uszkodzenia narządów,
- uzyskujemy potwierdzenie w badaniach laboratoryjnych.
Sama obecność przeciwciał nie oznacza choroby i nie wymaga leczenia. Czasami pojawienie się samych przeciwciał wyprzedza na wiele lat objawy w pełni rozwiniętej choroby, np. przeciwciała p/tarczycowe.
Choroby autoimmunologiczne – objawy
U pacjenta z chorobą autoimmunologiczną każde nowe zakażenie może pogarszać ogólny przebieg choroby. Osoby mające kontakt od dzieciństwa z wieloma bakteriami, wirusami, grzybami i pasożytami rzadziej chorują na choroby autoimmunologiczne.
Objawy osłabionego układu immunologicznego mogą mieć różnorodny charakter, w zależności od zajętego narządu lub układu:
- chroniczne zmęczenie,
- chudnięcie,
- nietolerancje pokarmowe lub nadwrażliwość na składniki odżywcze,
- migreny,
- astma,
- problemy z utratą wagi,
- nieswoiste zapalenia jelit, biegunki, bóle brzucha,
- bóle mięśni,
- bóle stawów,
- nadmierna wrażliwość na światło,
- pokrzywki,
- poronienia,
- łysienie,
- zmiany skórne.
W badaniach laboratoryjnych najczęściej spotykamy:
- leukocytozę,
- małopłytkowość,
- niedokrwistość,
- przyspieszone OB,
- zwiększone CRP,
- białkomocz,
- krwinkomocz,
- nieprawidłowy proteinogram (zwiększenie gamma-globulin w surowicy).
Wszystkie choroby autoimmunizacyjne mimo różnych objawów mają wspólny mianownik – nieprawidłowo działający układ odpornościowy. Występowanie jakiejkolwiek choroby autoimmunologicznej świadczy o zachwianej równowadze immunologicznej i może być powodem występowania kolejnych chorób z tej grupy.
Jak przebiega leczenie chorób autoimmunologicznych?
Leczenie chorób autoimmunologicznych nie jest łatwe. Przede wszystkim stosowane są leki działające przeciwzapalnie i przeciwbólowo. Zastosowanie znajdują także leki immunosupresyjne. Dużą rolę odgrywa leczenie biologiczne, które pomaga uspokoić system odpornościowy organizmu. W przypadku chorób tarczycy konieczna jest substytucja hormonów, przy chorobach skóry powinno się stosować m.in. fototerapię, a w schorzeniach przewodu pokarmowego pacjent może wymagać operacji. Po stwierdzeniu choroby autoimmunologicznej każdy pacjent musi znajdować się pod stałą opieką lekarza prowadzącego.
Większość schorzeń z tej grupy jest nieuleczalna lub bardzo trudna do leczenia.
Pacjent musi ściśle przestrzegać zaleceń, dzięki temu jest szansa, że choroba przez dłuższy czas będzie w remisji i rzadziej będą pojawiać się jej zaostrzenia.
U pacjentów z chorobami autoimmunologicznymi niezwykle ważna jest ocena stanu odporności. Wiemy, że układ immunologiczny niszczy własne komórki, czyli jest pobudzony i działa destrukcyjnie. Z drugiej strony choroba autoimmunologiczna może być wywołana lub współistnieć z infekcją wirusową, co z kolei powoduje w dłuższym okresie wyczerpanie układu immunologicznego i niedobór komórek NK (Natural Killer), a tym samym brak obrony przed kolejnymi wirusami lub nowotworami. Mając wiedzę, co jest zaburzone w naszym układzie immunologicznym, możemy mieć kontrolę nad stanem zdrowia. Niejednokrotnie leczenie immunosupresyjne bardzo dobrze niweluje objawy, z drugiej jednak strony zbyt silne hamowanie układu immunologicznego naraża organizm na inne niebezpieczeństwa. Ważne jest monitorowanie i dobranie jak najmniejszej dawki leku przy uzyskaniu największego bezpieczeństwa.
Moim zdaniem wszelkie działania prowadzące do zachowania wewnętrznej równowagi w organizmie na poziomie wszystkich układów i prawidłowa funkcja mechanizmów regulatorowych to klucz do uzyskania remisji lub zapobiegania pojawienia się chorób autoimmunologicznych. Przebieg chorób układu immunologicznego możemy zmienić pod warunkiem, że każdy pacjent będzie traktowany indywidualnie. Nie można cieszyć się tylko z ustąpienia objawów – trzeba dążyć do homeostazy w całym organizmie i do zmniejszania przyjmowanych dawek leków bez szkody dla zdrowia.
O tym, co wpływa na homeostazę organizmu i jakie ma to znaczenie dla naszej odporność, opowiem Państwu w kolejnych odcinkach.
Więcej informacji znajdziesz w naszym materiale
JEŚLI ZMAGASZ SIĘ Z CHOROBĄ PRZEWLEKŁĄ PAMIĘTAJ O:
- zbilansowanej diecie,
- odstawieniu używek,
- dbaniu o florę bakteryjną jelit,
- unikaniu żywności przetworzonej,
- rzuceniu palenia papierosów,
- odpowiedniej suplementacji,
- szczepieniach ochronnych,
- badaniach kontrolnych,
- unikaniu stresu.
Przeczytaj również:
Jak poprawić odporność organizmu?
Czy stan jelit ma wpływ na naszą odporność?
Objawy skórne chorób wewnętrznych
Czy otyłość może obniżać odporność?
Witam, Panie Doktorze w artykule wymienia Pan grasicę jako ważny organ i ważne by była zdrowa.
Jak się ją bada? Czy grasica starzeje się razem ze mną? Czy mój tata, który skończył niedawno 60 lat powinien zacząć badać ją regularnie? Pozdrawiam, Ewa
Witam serdecznie, grasica jest gruczołem zanikającym z wiekiem. Metodami używanymi w rozpoznawaniu zmian ogniskowych są obecnie tomografia komputerowa czy rezonans magnetyczny. Warto ją badać kiedy jesteśmy młodzi, w wieku 60 lat jest ona już bardzo mała. To, czy badać grasicę, zależy od wywiadu lekarskiego. Jeżeli tata nie ma niepokojących objawów, skupiłbym się najpierw na wykonaniu badań krwi.
Nie zdawałem sobie sprawy, że brak odporności poza przeziębieniem może doprowadzić do tylu chorób, które trudno leczyć. Dzięki za ten artykuł. Żona ma akurat problemy z tarczycą, nie wiązałem tego wcześniej z odpornością.
Większość społeczeństwa myśli podobnie, dlatego mam nadzieję, że ten artykuł pozwoli spojrzeć na nasz organizm nieco szerzej. Nie każda osoba z autoimmunologiczną chorobą tarczycy ma obniżoną odporność. Dlatego warto wykonywać badania i oceniać aktualny stan.
Dzień dobry. Jestem alergikiem i się odczulam. Po pół roku od pierwszego zastrzyku miałem duszności, które nawracają od tamtej pory sezonowo (1-2 razy w roku). Czy to to możliwe, że autoimmunologia powoduje problemy z oddychaniem?
Duszności mogą być objawem zwężenia oskrzeli w przebiegu choroby alergicznej. Należy zawsze w takim przypadku wykonać spirometrię, badanie RTG klatki piersiowej, EKG i badania krwi, żeby ustalić ich przyczynę. Sezonowość przemawia za tłem alergicznym objawu, jednak to może ustalić lekarz po wykonaniu badań i osłuchaniu pacjenta. Czasami choroby autoimmunologiczne mogą prowadzić do zmian w układzie oddechowym i powodować duszność. Koniecznie należy udać się do lekarza i wykonać niezbędne badania.
Cierpie na bielactwo. Jestem pewna, ze mam tez inne choroby współistniejące autoimmunologicznie zw. Ze stawami. Byłam już u wielu specjalistów. To czego jednak brakuje w diagnostyce to holistyczne podejscie do pacjenta… może polecilby Pan jakąś poradnię, ktora zajmuje się taką diagnostyką?
Często objawy chorób autoimmunologicznych obejmują różne narządy lub choroby współistnieją ze sobą, dlatego tak ważna jest dokładna diagnostyka i umiejętność interpretacji badań w powiązaniu z występującymi objawami. To swego rodzaju majstersztyk medyczny. Podejście holistyczne to podstawa wprowadzenia pacjenta w remisję. Proszę poszukać miejsc, które zajmują się „Oceną stanu biologicznego organizmu”.
Dzień dobry. Córka od ponad roku zmaga się z łysieniem plackowatym. Początkowo były tylko niewielkie ubytki włosów na głowie, ale w ciągu ostatnich miesięcy wszystkie wypadły. Na podstawie przeprowadzonych badań krwi, stwierdzono, że choroba nie jest spowodowana hormonami, alergią itd. Wprowadzono lek immunosupresyjny, ale po 4 miesiącach stosowania nie następuje poprawa. Psycholog pod opieką , którego córka się znajduje nie stwierdził psychicznego podłoża choroby. Jakie badania sugerował by Pan doktor jeszcze przeprowadzić, aby ustalić przyczynę choroby? W artykule pisze Pan o grasicy w jaki sposób ocenić jej funkcjonowanie?
Łysienie plackowate to objaw zmian zachodzących w organizmie. Bez dokładnej oceny stanu zdrowia i homeostazy w organizmie trudno będzie znaleźć przyczynę. Koniecznie proszę udać się do lekarza zajmującego się oceną stanu biologicznego organizmu. Grasicę zostawiłbym w spokoju. Należy ocenić stan odżywienia, stan mikrobioty jelitowej, stan układu immunologicznego, stan hormonalny organizmu oraz obecność grzybów. Często przyczyną jest stres, doświadczony lekarz to wyczuje, nie jest potrzebny psycholog ?.
Dzień dobry. Choruję od lat na choroby autoimmunologiczne, głównie skórne: bielactwo, AZS, łuszczycę i szczególnie ostatnio bardzo dużo włosów mi wypada. Stosuję głównie leki miejscowo, chodziłam też na fototerapię UVB na bielactwo, ale wszystko mało co daje. Lekarzy zdaje się to nie obchodzić. Nie szukają głębiej przyczyny. Czy sama powinnam zrobić jakieś padania, żeby ustalić co dokładnie nie tak dzieje się w moim organizmie?
Pani Agato, powinna Pani zapisać się na Ocenę Stanu Biologicznego Organizmu, na podstawie której zostanie Pani skierowana na odpowiednie badania. Wizyta trwa zwykle ok. 1,5 godziny, w trakcie której lekarz zapozna się dokładnie z Pani stanem zdrowia.
Witam Panie Doktorze.Corka ma 12lat ,i od sześciu miesięcy choruje na idiopatyczne zapalenie stawów ,najpierw zachorowała na astmę i po sześciu miesiącach pojawiło się zapalenie.W domu mamy wilgoć i grzyba ,praktycznie w każdym pomieszczeniu ,chciałabym zapytać czy to możliwe że choroby na które zapadła nasza córka powstały przez warunki jakie panują w naszym domu czyli przez pleśń i wilgoć .Będę wdzięczna za odpowiedź
Pani Moniko, zarówno astma, jak i idiopatyczne zapalenie stawów to choroby układu immunologicznego. Wszelkie szkodliwe czynniki środowiskowe (zanieczyszczenie, środki chemiczne, bakterie, wirusy, grzyby) mogą zainicjować choroby, jak i je nasilać. Bez wywiadu trudno mi dokładnie ocenić stan dziecka, ale na pewno złe warunki mieszkaniowe nie są przyjazne. Trzeba ocenić stan zdrowia, wykonać niezbędne badania, zastosować leczenie objawów, wyrównać niedobory żywieniowe i zadbać o mikroflorę jelitową.
Witam.Od lat choruję na anemię.(choroby kobiwce).Do tego cierpię od jakiedoś czasu na przewlekłe zapalenie zatok.Choruję też praktycznie co miesiąc,dwa.Wiecznie coś się do mnie przyczepia.Infekcje w okresie jesienno zimowym to niestety norma.Czy mogę mieć problemy z układem odporności?Pozdrawiam
Pani Anno, zgodnie z tym, co napisałem we wcześniejszych artykułach dotyczących odporności, Pani objawy ewidentnie potwierdzają obniżoną odporność. Dodatkowo może mieć Pani alergię lub niedobory żywieniowe i mogą one pogarszać przebieg chorób. Zalecam wizytę u lekarza w celu odpowiedniej diagnostyki.
Niedawno zachorowałem na bielactwo typu confetti. Jakie badania powinienem wykonać przed wizytą u dermatologa?
Panie Marku, to dermatolog powinien Panu zlecić konkretne badania, by dalsze leczenie było skuteczne.
Moja córka choruje na hemolize autoimunologiczna z olbrzymiokomorkowym zapaleniem wątroby. Czym można wspomóc dziecko i jego układ odpornościowy?
Dzień dobry.
Przed wprowadzeniem jakichkolwiek leków czy suplementów diety przy chorobie, na którą cierpi córka, należy skonsultować się z lekarzem prowadzącym.
Witam. W styczniu urodziłam dziecko przez cc(powód rozejście spojenia) po miesiącu przestałam karmić piersią bo się okazało że dziecko nie toleruje mojego pokarmu. Mam insulinoopornosc i pcos biorę Metformine 2×1000. Od lutego łapią mnie choroby z którymi sobie nie radzę a żadnej lekarz nie pomaga mi z tym. Mam problem prawym nadgarstkiem być może to RZS wzielam leki,zastrzyki i skończyło się na sterydach. Ból powrócił po odstawieniu. Nie mogę schudnąć mimo diety od dietetyków. Woda zebrała mi się q całym organizmie. Wykryto guza na lewym płacie szyi, ciqhle boli mnie głowa,jestem bez sił. Gdzie szukać pomocy jestem załamana.
Dzień dobry.
Ból nadgarstka warto skonsultować z ortopedą specjalizującym się w tej części układu ruchu. Przy opiece nad noworodkiem (noszenie, przewijanie) nadgarstki są bardzo nadwyrężone. Dodatkowo może wystąpić tzw. cieśń nadgarstka.
Insulinooporność wiąże się z problemem utrzymania wagi oraz uczuciem permanentnego zmęczenia, senności i braku sił. W wyniku zaburzonego procesu spalania tkanki tłuszczowej redukcja wagi jest bardzo trudna, nawet w przypadku dużej aktywności fizycznej i utrzymywania diety. Podstawowym zaleceniem dla osób z tym zaburzeniem metabolicznym jest wyeliminowanie cukrów prostych, spożywanie małych posiłków w regularnych odstępach czasu i włączenie błonnika do diety. Wskazane jest, aby proces redukcji masy ciała odbywał się z pomocą dietetyka i trenera.
Dalszą diagnostyką guza powinien zająć się chirurg lub onkolog. Zmiana ta może być jedną z przyczyn bólów głowy, na które Pani cierpi.
Szanowni Państwo, bardzo proszę o poradę. Mam 40 lat, od kilkunastu lat mam takie objawy jak silne zmęczenie, brak sił, znużenie, problemy z koncentracją, mgła umysłowa, stany depresyjne i lękowe, ból pleców i głowy. Kilka lat temu leczyłam się przez rok lekami antydepresyjnymi i przeszłam roczną psychoterapię, niestety poprawa nie nastąpiła. Zaobserwowałam, że wszystkie objawy znikają przy infekcjach typu przeziębienie, zapalenie zatok, zapalenie pęcherza, a po kilku dniach choroby wracają. Objawy też ustępują w silnym stresie. Czy to może świadczyć o zaburzeniach układu odpornościowego? Do jakiego lekarza najlepiej się zgłosić? Z góry dziękuję za odpowiedź.
Dzień dobry, opisane przez Panią objawy mogą mieć różne podłoże, wśród przyczyn można wymienić anemię, WZW typu C, niewydolność nerek, zaburzenia pracy tarczycy, zespół przewlekłego zmęczenia. W większości przypadków lekarz pierwszego kontaktu będzie w stanie skierować na właściwe badania, które pomogą w ustaleniu diagnozy.
Witam mam 37 lat od 10 lat choruję na limfocytowe zapalenie jelita grubego,mam mnóstwo nietolerancji pokarmowych i pozytywny wynik przeciwciał na chorobę autoimmunologiczna jak i endometrioze.Prawie ciągle przyjmuję sterydy dojelitowe ale ostatnio maksymalna dawka nie działa niestety jak wcześniej,przez te lata przyjmowałam mesalzyzne,steryd ogolnoustrojowy,wlewki dojelitowe itd.. Leczylam się również naturalnie u lekarza (ponoć najlepszego)jak i u zielerza ale bez efektu.Ja jestem prawie ciągle chora ,mam ciągle powiększone węzły chłonne, ból jelit,pleców, mega osłabienie i brak koncentracji,ból gardłoa takie objawy przeziebieniowo-grypowe, wypadaja mi strasznie włosy a ostatnio pojawiaja mi sie ciagle samoczynnie siniaki na nogach i odczuwam “ból żył,” nie wiem dokładnie co to boli. Nie jestem już w stanie pracować bo jest to bardzo trudne i krępujące z takimi ojawami funkcjonować.Byla również próba leczenia lekami przeciwdepresyjnymi również bez sukcesu.Bylam na konsultacjach u wielu lekarzy(za granicą również),choroba teoretycznie nie powinna tak opornie i ciężko przebiegać ale u mnie to tak wygląda. Leczenie biologiczne nie jest w mojej jednostce chorobowej zarejestrowana a mnie na takie koszta nie stać.Nie wiem już co mam zrobić, ja chyba juz wszystkie proby wykorzystałam a czuję się coraz gorzej. Proszę o pomoc
Dzień dobry. Proszę spróbować poszukać pomocy innego, nieodwiedzonego dotychczas specjalisty z dziedziny gastroenterologii czy alergologii. Być może na chorobę podstawową (zapalenie jelita) nałożyła się inna jednostka chorobowa np. borelioza, której towarzyszy wiele z opisanych przez Panią objawów. Warto rozważyć także psychoterapię, która być może sprawi, że będzie Pani potrafiła cieszyć się z życia pomimo trudnych okoliczności.
Witam Panie Doktorze, w poniedziałek pojawiło się zaczerwienieni wzdłuż kciuka, na wewnętrznej stronie nadgarstka i na dekolcie. Dzień później tylko na kciuku pojawił się pęcherz, a w srode ręka juz opuchła. Lekarz rodzinny na wizycie podejrzewał pęcherzyce lub chorobę autoimmunologiczną i dał pilne skierowanie do dermatologa. Na szczęście na drugi dzień znalazłam się u dermatologa, ale pani doktor wmówiła mi kontakt z roślinami ( wykluczylam) więc stwierdziła, że był kontakt ze środkami chemicznymi ( nie używałam nowych środków chemicznych podczas porządków domowych). Dermatolog wykluczył pęcherzycę, gdyż pęcherze nie pojawiają się tak szybko- z tym się zgodzę, u mnie pęcherz pojawił się na drugi dzień. Obecnie w piątym dniu od zaczerwienienia pęcherz się powiększa i myślę, ze całe zaczerwienione miejsce zostanie wkrótce pokryte tym pęcherzem. Co robić?
Dzień dobry, najlepszym rozwiązaniem będzie konsultacja z innym lekarzem dermatologiem, który zweryfikuje postawioną poprzednio diagnozę i zaproponuje nowe leczenie.
Witam, mam niedoczynność tarczycy i obrzęki limfatyczne. Ostatnio bardzo spadła mi odporność. Do jakiego lekarza mam się zwrócić, by zrobić badania?
Dzień dobry, sugeruję konsultację u lekarza endokrynologa oraz kontrolne badania hormonów tarczycy. Jednym z objawów niedoczynności tarczycy może być spadek odporności.
Dzień dobry. Czy mogę stosować l-CYSTEINE Z GLUTATIONEM przy Gravesie- Basedowie.
Dzień dobry. Tak, może Pani przyjmować wskazany suplement.
Mam 27 lat, a od 5 lat szukam przyczyny swoich różnorodnych dolegliwości dotyczących wielu układów takich jak :
– przewlekłe zapalenie oskrzeli o nieznanej etiologii
– przewlekle zapalenia krtani ( problem z głosem )
-przewklekłe zapalenia zatok
– owrzodzenie dwunastnicy -helicibacter
– tydzień temu kolejna diagnoza NZJ- prawdopodobnie WZJG.
Dodam że byłem kilka razy na oddziałach klinicznych WUM i do tej pory nie dostałem odpowiedzi na pytanie co jest przyczyną tego wszystkiego lub przyczyn ( może jest ich kilka ). Co robić? Gdzie się zgłosić ? Czy istnieje miejsce w Polsce do diagnozy takich osób jak ja ? Proszę o pomoc
Dzień dobry od 12 lat choruje na Zespół Takayasu mam świetnie dobrane leki metotrexat 10gi metypred 2mg czuję się super przeszłam covid tylko jeden raz 2x przebywałam w otoczeniu chorych i nic jakoś się odpirniłam na tego wirusa. Panie Doktorze lekarz podejrzewa u mnie wirus HPV czy mogę się szczepić czy nie wpłynie to pogorszenie mojej długiej remisji i czy mimo mojej choroby jestem w stanie zwalczyć wirusa? Jak dbać o odporność której w zasadzie nie powinnam pobudzać.
Kwalifikację do szczepienia przeprowadza lekarz na wizycie. Pozostałe kwestie zdrowotne, wskazania i przeciwwskazania do wykonania szczepienia także powinna Pani omówić z lekarzem.