Kształtowanie się języka dziecka – część 1
Mówienie jest podstawową czynnością i umiejętnością związaną z komunikacją z otoczeniem, zarówno tym dalszym, jak i bliższym. Mowa u prawidłowo funkcjonującego człowieka nie rozpoczyna się wraz z pierwszymi sylabami czy słowami – kształtuje się dużo wcześniej, bo już w trakcie życia płodowego. Zdrowe dziecko przychodzi na świat gotowe do nauki mówienia. Rozwój mowy ma swoje określone etapy, które są zależne od ogólnego rozwoju dziecka i jego wieku.
Okres przygotowawczy do rozwoju mowy (3-9 miesiąc życia płodowego)
U rozwijającego się płodu wykształcają się organy nadawcze oraz zaczyna się ich funkcjonowanie. Mowa tutaj o narządach:
- organizujących informacje i obrazy myślowe;
- produkujących, czyli drogi nerwowe, ośrodki mózgowe, nasada, krtań oraz płuca;
- kontrolujących – zmysł słuchu, wzroku, a także drogi czuciowe i słuchowe wraz z ich ośrodkami centralnymi;
- odbiorczych.
Co już potrafi płód?
Do pierwszych zjawisk, jakie odbiera rozwijające się dziecko, należą wrażenia rytmiczne związane z chodem matki. Odczuwa je już w 4. miesiącu życia. Reaguje też na bodźce akustyczne i rejestruje głos matki, który jest mu znacznie bliższy niż głos ojca. Siedmiomiesięczny płód odczuwa bicie serca swojej mamy.
Od narodzin do ukończenia 1. roku życia – okres melodii (sygnału i apelu)
Głównym sposobem komunikacji noworodka i niemowlęcia jest płacz i krzyk, a także nieco później gesty i spojrzenia. Te najprostsze środki komunikacji określane są jako sygnały-apele. Rozróżnia się rodzaje płaczu dziecka, który niesie ze sobą różne znaczenie, np. głód, lęk, ból. Wyróżnia się kilka jego form, które są zależne od siły, ciągłości i krzyku:
- płacz podstawowy – cechuje się monotonnym, przerywanym krzykiem, w trakcie płaczu występują pauzy;
- płacz z bólu – ma nagły początek i narastającą siłę, dźwięk jest ostry i głośny;
- płacz gniewny – przerywane i długotrwałe łkanie, z charakterystycznym zaczerwienieniem twarzy.
Płacz jest formą komunikacji. Pojawia się np. gdy dorosły przestanie się z dzieckiem bawić (ok. 4 miesiąca), gdy dorosły zwraca uwagę na inne dziecko (ok. 5 miesiąca). W ten sposób dziecko pokazuje swoje niezadowolenie, czasem jest to przejaw zazdrości. Między 2. a 4. miesiącem życia u prawidłowo rozwijającego się dziecka samoistnie pojawia się głużenie, będące odruchem bezwarunkowym. Początkowo dźwięki głużenia są mało wyraźne, jednak po upływie kilkunastu dni można już odróżnić samogłoski, a następnie spółgłoski. Warto zaznaczyć, że głużą wszystkie dzieci, nawet głuche, u których zjawisko to zaczyna stopniowo zanikać około 18. miesiąca życia.
Ważnym zjawiskiem rozwojowym jest wystąpienie gaworzenia. Pojawia się ono około 6. miesiąca życia. W przeciwieństwie do głużenia jest ono całkowicie świadome i zamierzone. Dziecko celowo naśladuje dźwięki (robi to w sposób rytmiczny i melodyjny), które usłyszało lub samo przypadkowo wyprodukowało. Gaworzenie jest nie tylko powtarzaniem dźwięków. To niezwykle ważna stymulacja i trening słuchu fonematycznego (odróżnianie dźwięków mowy) dziecka, a także początek postrzegania. U dzieci, u których brakuje gaworzenia, często rozpoznaje się zaburzenia i wady związane ze słuchem.
Rozwój wokalizacji wg Starka
Stadium | Cechy charakterystyczne |
Odruchowy krzyk i odgłosy życiowe (0-8. tydzień życia) | Dźwięki krzyku są wskaźnikiem zdrowia dziecka: parsknięcia, prychnięcia, kichnięcia są uwarunkowane budową anatomiczną noworodka (mała jama ustna wypełniona językiem). Dziecko nie może zmieniać dźwięków. |
Gruchanie i śmiech (8-20. tydzień życia) | Dziecko wydaje dźwięki w ramach interakcji z otoczeniem. Około 16. tygodnia dźwięk się nieco zmienia, sygnalizuje dyskomfort, wołanie dorosłego. W tym czasie pojawia się również śmiech. |
Zabawy wokalne (16-30. tydzień) | Dziecko zaczyna produkować proste sylaby i je przedłużać, wydawane dźwięki są czymś pomiędzy zadowolonym gruchaniem a gaworzeniem. |
Gaworzenie i samonaśladowanie (25-50. tydzień) | Dziecko kombinuje samogłoski i spółgłoski, powtarza je stereotypowo, coraz częściej gaworzy. |
Gaworzenie i ekspresywna mowa niezrozumiała (9-18. miesiąc życia) | Dziecko tworzy coraz więcej spółgłosek. Wypowiedzi są niezrozumiałe, ale oddają intonację charakterystyczną dla różnych wypowiedzi. |
Gesty
Niewiele osób wie, że dziecko posługuje i komunikuje się przy pomocy gestów. Wyróżnia się ich dwa rodzaje:
- gesty wskazujące – pojawiają się między 9. a 13. miesiącem życia i są formą prośby o coś (np. zabawkę, książeczkę), wskazywania;
- gesty reprezentujące – występują powyżej 14. miesiąca życia; gesty te tworzą pewne układy ciała, ruchy rąk i mimiki, co odpowiada konkretnym znaczeniom.
Różnice międzypłciowe
Badania wykazały, że narządy artykulacyjne dziewczynek rozwijają się szybciej niż chłopców, stąd też szybszy rozwój mowy u płci żeńskiej.
Charakterystyczne cechy okresu melodii
- Już w 21. dniu życia dziecko „rozumie” sytuację – reaguje na osobę mówiącą śmiechem i wydawaniem głosu.
- Wyrażanie niejęzykowych reakcji na polecenia i stwierdzenia.
- Wskazywanie jako reakcja niejęzykowa na pytania, np. Gdzie jest mama?
- Dziecko potrafi prawidłowo wymawiać samogłoski i spółgłoski wymienione poniżej:
Wiek | Samogłoska lub spółgłoska |
6 miesiąc | e |
7 miesiąc | d |
8 miesiąc | a, y, j, m, t |
9 miesiąc | n |
11 miesiąc | b |
Przeczytaj również:
Kształtowanie się języka dziecka – część 2
Kształtowanie się języka dziecka – część 3
Kształtowanie się języka dziecka – część 4
Kształtowanie się języka dziecka – część 5
Źródła:
- Kaczmarek, Nasze dziecko uczy się mowy, wyd. Lubelskie, 1977.
- Piaget, Mowa i myślenie, Biblioteka Klasyków Psychologii, Warszawa 2005.
- materiały własne.