Przedwczesny wytrysk. Jak wydłużyć stosunek?

Czym jest przedwczesny wytrysk?

Przedwczesny wytrysk(przedwczesna ejakulacja, PE) jest uważany za najczęstsze zaburzenie funkcji seksualnych w populacji męskiej. 

Istnieje wiele różnych definicji tego zaburzenia. Według WHO i Międzynarodowej Klasyfikacji Chorób i Problemów Zdrowotnych ICD-10 jest to niezdolność do kontrolowania wytrysku w stopniu zapewniającym obu partnerom satysfakcjonujący stosunek seksualny. Amerykańskie Towarzystwa Psychiatryczne w DSM-5 określa je bardziej szczegółowo, opisując, że w PE ejakulacja podczas aktywności seksualnej zachodzi przed upływem minuty po rozpoczęciu penetracji waginalnej i przed tym, jak chce tego pacjent przez większość (75-100%) prób aktywności seksualnej. Objawy trwają powyżej 6 miesięcy i powodują niepokój i frustrację. 

Problem dotyczy około 30% mężczyzn, a według niektórych badań nawet 75%. U 30% z nich przedwczesna ejakulacja współistnieje z zaburzeniami erekcji. O ile zaburzenia erekcji są obecne głównie u starszych mężczyzn i są związane z innymi chorobami, przedwczesny wytrysk dotyczy wszystkich grup wiekowych. 

Sporadyczna utrata kontroli nad wytryskiem jest normalna. Najczęściej zdarza się przy pierwszym stosunku lub po dłuższej abstynencji seksualnej. Z przedwczesną ejakulacją mamy do czynienia, gdy zdarza się to notorycznie, wywołując frustrację i napięcie u partnerów. 

Przedwczesny wytrysk – przyczyny

Dokładne przyczyny przedwczesnego wytrysku nie są znane. Można jednak wyróżnić kilka możliwych czynników ryzyka. Dzieli się je na:

• czynniki psychogenne:
  • stres,
  • zaburzenia lękowe,
  • depresja,
  • problemy w relacji partnerskiej,
  • dłuższa abstynencja seksualna,
  • niska samoocena i nierealistyczne oczekiwania,
  • epizody przemocy seksualnej,
  • niedobory snu,
  • brak stałego partnera i nieregularne współżycie;
• czynniki somatyczne:
  • obniżenie poziomu serotoniny,
  • zaburzenia hormonalne (np. prolaktyny, TSH, LH),
  • zapalenie i/lub infekcja prostaty lub cewki moczowej,
  • zaburzenia erekcji,
  • cukrzyca,
  • przebyty udar,
  • nadczynność tarczycy,
  • nadciśnienie,
  • nadużywanie alkoholu i innych używek.

Przedwczesny wytrysk – do jakiego lekarza zgłosić się z tym problemem? 

Jedno z badań pokazuje, że 90% mężczyzn nigdy nie rozmawiało ze swoim lekarzem o leczeniu przedwczesnego wytrysku.  

Zdrowie seksualne nie zawsze jest tematem poruszanym podczas wizyty lekarskiej. Diagnoza opiera się najczęściej na dokładnym wywiadzie i wykonaniu badań, które ewentualnie wykluczą przyczyny somatyczne. Leczenie może rozpocząć lekarz pierwszego kontaktu, jednak oprócz farmakoterapii niekiedy wskazana jest również terapia behawioralna, dlatego wówczas niezbędna jest konsultacja z psychiatrą i seksuologiem. Jeśli występuje podejrzenie chorób urologicznych, konieczna może okazać się konsultacja z urologiem. 

Przedwczesny wytrysk – leczenie 

Przed rozpoczęciem leczenia lekarz powinien przedstawić pacjentowi skuteczność i ryzyko wynikające z każdego sposobu leczenia. O wyborze terapii decyduje lekarz, biorąc pod uwagę potrzeby i preferencje pacjenta. 

W leczeniu przedwczesnego wytrysku stosuje się: 

• farmakoterapię: 
  • farmakoterapia doustna obejmuje leki z grupy SSRI, inhibitorów 5-fosfodiestrazy i antagonistów receptorów alfa-1. Po zakończeniu leczenia zaburzenia często wracają. Najlepsze efekty daje połączenie farmakoterapii z psychoterapią pary, 
  • środki działające znieczulająco do stosowania na powierzchnię prącia – należą do nich kremy, żele lub spraye. Zawierają lidokainę i prilokainę. Stosuje się je 20-30 minut przed stosunkiem. Zmniejszają wrażliwość prącia na bodźce, co skutkuje opóźnieniem ejakulacji. Ich skuteczność jest umiarkowana. Dodatkowe stosowanie prezerwatywy wzmacnia działanie leku i zapobiega znieczuleniu pochwy; 
• terapia seksuologiczna i psychologiczno-behawioralna – psychoterapia jest stosowana u osób z czynnikami psychogennymi, takimi jak stany lękowe, zaburzenia nastroju czy problemy w związku. Psychoterapia wymaga determinacji od pacjenta (oraz od partnera w przypadku psychoterapii par), czasu i jest mniej efektywna niż leczenie farmakologiczne. Aby zwiększyć skuteczność leczenia, seksuolodzy najczęściej łączą psychoterapię z ćwiczeniami behawioralnymi. 

Tabletki na przedwczesny wytrysk

Lekami stosowanymi w leczeniu przewczesnego wytrysku są: 

• inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny (SSRI) – są to leki stosowane zwykle na depresję, ale efektem ubocznym ich stosowania jest potwierdzone w badaniach działanie opóźniające ejakulację. Przy przewlekłym stosowaniu działanie następuje po 5-10 dniach. Można stosować je 4-6 godzin przed stosunkiem, ale ich efektywność jest wówczas mniejsza. W leczeniu stosuje się paroksetynę, sertralinę, fluoksetynę i dapoksetynę. Dapoksetyna to nowy lek stworzony specjalnie w celu leczenia przedwczesnej ejakulacji. Cechuje się szybkim czasem wchłaniania i działania oraz krótkim okresem półtrwania. 
• tramadol – podejmowano próby leczenia przedwczesnej ejakulacji tramadolem. W porównaniu do paroksetyny po 6 tygodniach oba leki wykazywały podobną skuteczność. Po 12 tygodniach skuteczność tramadolu spadała, natomiast paroksetyny się zwiększyła; 
• inhibitory fosfodiestrazy typu 5 (PDE-5) – do tej grupy leków należą sildenafil, tadalafil i wardenafil. Są one stosowane w leczeniu zaburzeń erekcji, ale mogą być również skuteczne w leczeniu przedwczesnej ejakulacji. Z tego powodu zaleca się je pacjentom, u których przedwczesny wytrysk współistnieje z zaburzeniami erekcji; 
• antagoniści receptorów alfa-1 – stosuje się je u pacjentów ze współistnieniem przedwczesnego wytrysku i objawów ze strony dolnego odcinka układu moczowego. Tamsulozyna jest zwykle stosowana w leczeniu łagodnego rozrostu prostaty (BPH), jednak może opóźniać ejakulację. Zmniejsza ona również objętość ejakulatu. 

Przedwczesny wytrysk – ćwiczenia

Doradztwo psychologiczne i seksuologiczne stanowi ważny element leczenia przedwczesnego wytrysku. Oprócz technik relaksacyjnych i hipnoterapii stosuje się również terapię behawioralną, do której należą: 

• technika „stop-start” – w tej technice partner stymuluje prącie do momentu tuż przed ejakulacją. W tym momencie przerywa się stymulację („stop”) i czeka na zmniejszenie odczucia, po czym wznawia stymulację („start”). Ma to wydłużyć fazę plateau i pozytywnie wpłynąć na kontrolę bodźców; 
• technika uciskania Mastersa-Johnson – jest to modyfikacja techniki „start-stop”. Polega na uciskaniu żołędzi prącia przez kilka sekund. Ucisk skutkuje skurczem mięśnia opuszkowo-gąbczastego, zmniejszając parcie na ejakulację, a tym samym wydłużając aktywność seksualną. 

Terapia behawioralna najlepiej sprawdza się u młodych, zmotywowanych pacjentów, którzy są w stabilnych związkach, a ich partner wykazuje chęć do współpracy. Metody początkowo są skuteczne, ale po czasie następuje nawrót zaburzeń. 

Przedwczesny wytrysk jest częstą dysfunkcją seksualną prowadzącą do frustracji pacjenta i jego partnera. Przyczyny nie są do końca znane, a mechanizm zaburzenia jest złożony. Diagnoza polega na klinicznej ocenie i zebraniu wywiadu oraz wykluczenia przyczyn organicznych. W leczeniu stosuje się zarówno psychoterapię, ćwiczenia, jak i farmakoterapię.

Przeczytaj również:
Tadalafil – lek na potencję bez recepty