Zapalenie pęcherza moczowego. Jak je rozpoznać i jak leczyć?

W drogach moczowych powyżej cewki moczowej nie ma drobnoustrojów. Przedostanie się do nich bakterii, wirusów lub grzybów powoduje zakażenie. Najczęściej zakażenie pęcherza moczowego jest wywołane przez bakterie E.Coli. Dostają się one do pęcherza głównie przez cewkę moczową.

Zapalenia pęcherza moczowego – przyczyny

Zakażenie układu moczowego znacznie częściej dotyczy kobiet. Ma to związek z anatomicznie krótszą cewką moczową, a tym samym krótszą drogą dla drobnoustrojów. Istotna jest również bliska odległość ujścia cewki moczowej, pochwy i odbytu, które są naturalnie zasiedlone przez bakterie. Do zakażenia może również dojść po stosunku. Wynika to z mechanicznego przemieszczania się bakterii z cewki do pęcherza.

W podeszłym wieku wzrasta częstość zakażeń układu moczowego u mężczyzn. Ma to związek z przerostem prostaty i zaleganiem moczu w pęcherzu. 

Pozostałe czynniki ryzyka to:

• ciąża,
• połóg,
• cukrzyca,
• dna moczanowa,
• wrodzone niedobory odporności,
• przyjmowanie niektórych leków, np. glikokortykosteroidów.

Zapalenie pęcherza moczowego – objawy

• Ból i pieczenie podczas oddawania moczu,
• częstomocz,
• uciążliwe, bolesne parcie na mocz,
• krwiomocz,
• ból w podbrzuszu (w okolicy nadłonowej),
• bolesność przy badaniu okolicy nadłonowej,
• wzrost temperatury ciała.

Zapalenia pęcherza moczowego – diagnostyka i leczenie

Jeśli u kobiety nie występują czynniki ryzyka zakażenia powikłanego, specjalista może opierać się na wywiadzie, badaniu lekarskim oraz badaniu ogólnym moczu i jego osadu. Zwiększona ilość białych krwinek (leukocytów) może wskazywać na zapalenie pęcherza moczowego. Lekarz może wdrożyć wówczas antybiotykoterapię bez wyniku posiewu moczu. Jeżeli zakażenie nawraca lub podejrzewa się czynniki ryzyka zakażeń powikłanych, wykonaj posiew moczu i ewentualnie badania dodatkowe.

Każde zapalenie pęcherza moczowego u mężczyzn traktuje się jako powikłane i jest ono wskazaniem do wykonania badań.

Posiew moczu wykonaj z pierwszego porannego moczu, ze środkowego strumienia (pierwszą porcję moczu oddaj do muszli). Przed oddaniem próbki dokładnie umyj okolice ujścia cewki moczowej mydłem, a następnie osusz czystym materiałem. Dzięki temu zmniejszysz ryzyko obecności w moczu oddanym do posiewu bakterii naturalnie zasiedlających końcowy odcinek cewki moczowej.

Sytuacją szczególną jest występowanie bezobjawowego bakteriomoczu. W posiewie moczu obecne są bakterie świadczące o zakażeniu, jednak nie występują jego objawy. Stan taki nie wymaga rutynowo leczenia. Wyjątkiem są ciąża i planowane zabiegi urologiczne. Wówczas podaje się antybiotyk.

W trakcie leczenia pamiętaj o odpowiednim nawadnianiu. Lek przeciwbakteryjny zawsze przyjmuj w pełnej dawce zapisanej przez lekarza lub zalecanej w ulotce. Nie przerywaj leczenia zaraz po ustąpieniu objawów. Prowadzi to do powstawania oporności bakterii na antybiotyki i znacznych trudności w leczeniu zakażeń.

Zapalenie pęcherza – domowe sposoby

• Pij minimum 2 litry płynów na dobę (podczas upałów więcej).
• Oddawaj mocz od razu, gdy odczuwasz parcie oraz po stosunku płciowym.
• Unikaj sprayów intymnych, kapturków naszyjkowych i substancji ingerujących w fizjologiczną florę bakteryjną okolic intymnych.
• Kładź się spać z opróżnionym pęcherzem.
• Wybieraj prysznic zamiast długich kąpieli w wannie.

W nawracających zakażeniach powodowanych przez bakterie E.Coli możesz zastosować preparaty z żurawiną wielkoowocową. Zmniejszają one przyleganie bakterii do nabłonka wewnętrznych ścian pęcherza moczowego.

Metody farmakologiczne na zapalenie pęcherza

• Terapia lekami przeciwdrobnoustrojowymi;
• preparaty probiotyczne stosowane dopochwowo;
• immunoterapia w formie preparatów zawierających liofilizat bakterii E.Coli, pobudzający odporność przeciw temu drobnoustrojowi.

Zapalenie pęcherza moczowego to typowo kobieca przypadłość. Aby jej uniknąć, warto stosować profilaktykę, a przy pierwszych objawach choroby zgłosić się do specjalisty.

Przeczytaj również:
O czym świadczy kolor moczu?