Znieczulenie u dentysty. Kiedy możesz z niego skorzystać?

Czy znieczulenie u dentysty boli? 

Znieczulenie u dentysty budzi różne odczucia.   Kiedyś pacjenci kojarzyli jego podanie z: 

• mocnym bólem,  
• słabszym działaniem,  
• większym prawdopodobieństwem wystąpienia reakcji alergicznej, 
• bardzo długim czasem utrzymywania. 

Obecnie znieczulenie jest prawie bezbolesne – od wkłucia igły aż do całkowitego wchłonięcia się znieczulenia. 

Środki znieczulenia miejscowego powinny: 

• działać szybko i całkowicie odwracalnie, 
• powoli się wchłaniać i szybko rozkładać, być bezpieczne dla zdrowia (duża rozpiętość między dawką terapeutyczną a toksyczną), 
• nie drażnić i nie uszkadzać tkanek, 
• nie upośledzać ważnych funkcji życiowych takich jak oddychanie czy krążenie. 

Znieczulenie u dentysty – podział 

Środki znieczulenia miejscowego dzielimy pod względem składu chemicznego na:  Aminoestry – w porównaniu do aminoamidów są mniej toksyczne, ale częściej wywołują reakcje alergiczne.   Należą do nich: 

• prokaina – działa bardzo krótko i jest najmniej toksycznym lekiem znieczulenia miejscowego; 
• tetrakaina – stosowana głównie powierzchniowo, uznawana za najbardziej toksyczny wśród estrów. Obecnie jest niedostępna w Polsce; 
• benzokaina – bardzo mało toksyczna, stosowana w stomatologii dziecięcej i periodontologii jako żel. 

Aminoamidy – są mniej alergogenne od estrów, głównie stosowane w klinice.   Należą do nich: 

• artykaina – najczęściej stosowany środek znieczulający; 
• lidokaina – stosujemy ją we wszystkich rodzajach znieczuleń miejscowych; 
• bupiwakaina – działa długo i z dużą siłą; 
• ropiwakaina – działa długo. Nie stosuje się jej w Polsce; 
• mepiwakaina – małe ryzyko alergizacji, mała toksyczność, duże bezpieczeństwo działania; 
• prylokaina – składnik maści do znieczulenia powierzchniowego EMLA, 

Znieczulenia dzielimy również ze względu na zastosowanie: 

• do znieczulenia powierzchniowego: lidokaina (aerozole oraz składnik maści EMLA), prylokaina (EMLA),  mepiwakaina, benzokaina; 
• do znieczuleń nasiękowych i przewodowych: lidokaina, mepiwakaina, artykaina, bupiwakaina, prokaina. 

Czy każdy może przyjąć znieczulenie u dentysty? 

Jeśli zdecydujesz się na przyjęcie znieczulenia, dentysta powinien zadać Ci kilka pytań dotyczących stanu zdrowia. To ułatwi mu podjęcie decyzji, jaki środek znieczulający będzie dla Ciebie odpowiedni.   Do najczęściej podawanych w gabinecie środków należą preparaty z: 

• artykainą,  
• mepiwakainą,  
• lidokainą, 
• benzokainą. 

Ważną kwestią jest wybór znieczulenia z lub bez środka zwężającego naczynia krwionośne – adrenaliny/noradrenaliny. Z preparatów zwężających naczynia krwionośne powinni zrezygnować pacjenci cierpiący na: 

• nadczynność tarczycy, 
• astma oskrzelowa, 
• arytmię, 
• miażdżycę, 
• cukrzycę,  
• niewydolność krążenia, 
• padaczkę, 
• jaskrę, 
• zaburzenia czynności nerek, 
• nerwicę, 
• wady serca, 
• choroby z hipertermią, 
• ciążę. 

Znieczulenie u dentysty w ciąży 

Jesteś w ciąży i obawiasz się wizyty u dentysty? Niepotrzebnie! W ciąży również możesz skorzystać ze znieczulenia. Jeśli zawiera ono środek zwężający naczynia krwionośne, powinno być stosowane przezornie z małą dawką efektywną. Najlepiej jednak zastosować znieczulenie, które nie zawiera środka obkurczającego.  Bezpieczne dla kobiet w ciąży są: 

• mepiwakaina (nawet bez dodatku adrenaliny działa naczynioskurczowo, co jest cechą pożądaną dla preparatów znieczulających),  
• lidokaina (preparaty do znieczulenia powierzchniowego), 
• bupiwakaina. 

Znieczulenie u dentysty a karmienie piersią 

Jeśli karmisz piersią, także nie musisz rezygnować ze znieczulenia u dentysty. Możesz przyjąć te same preparaty co w ciąży, czyli mepiwakainę, lidokainę i bupiwakainę. Bezpieczne są dla Ciebie również środki zawierające adrenalinę, np. artykaina.