Drotaweryna – właściwości i zastosowanie
Drotaweryna należy do pochodnych izochinoliny, wykazujących działanie spazmolityczne na mięśnie gładkie. Jest skuteczna w skurczach zarówno pochodzenia mięśniowego, jak i nerwowego. Działa ona na mięśnie gładkie znajdujące się w przewodzie pokarmowym, układzie moczowo-płciowym, drogach żółciowych, układzie krążenia. Ma także działanie rozszerzające naczynia krwionośne, co skutkuje zwiększeniem przepływu krwi przez tkanki.
Czym jest drotaweryna?
Drotaweryna jest syntetyczną pochodną papaweryny, przy czym działanie drotaweryny jest silniejsze, a samo wchłanianie szybsze i pełniejsze. Wykazuje ona także mniejsze ryzyko wystąpienia działań niepożądanych. W lekach występuje w postaci soli – chlorowodorku drotaweryny. W aptekach jest dostępna bez recepty w dawce 40 mg i 80 mg. Na receptę jest zaś dostępna w postaci roztworu do wstrzykiwań w dawce 20 mg/ml.
Drotaweryna – zastosowanie
Wskazaniami do stosowania są wszelkie stany skurczowe mięśni gładkich, np.:
- dróg żółciowych – kamica, zapalenie pęcherzyka żółciowego, przewodów żółciowych,
- dróg moczowych – kamica nerkowa, moczowodowa, zapalenie miedniczek nerkowych, pęcherza moczowego, bolesne parcie na mocz.
Wspomagająco może być także podawana w skurczach mięśni gładkich przewodu pokarmowego:
- chorobie wrzodowej dwunastnicy, żołądka,
- zapaleniu żołądka, jelit, okrężnicy, trzustki,
- zespole drażliwego jelita grubego,
- spastycznych zaparciach,
- wzdęciach.
Drotawerynę podaje się też przy bolesnych miesiączkach oraz bólach głowy o pochodzeniu naczyniowym.
Dobowa maksymalna dawka drotaweryny to 120-240 mg. Należy ją podać w ok. 2-3 dawkach. Nie należy jej stosować u dzieci poniżej 12 roku życia. U tych zaś, które są powyżej 12 roku życia, dobowa dawka wynosi 160 mg i musi być podana w 2-4 podzielonych dawkach.
Drotaweryna – przeciwwskazania
Przeciwwskazaniami do stosowania drotaweryny są:
- nadwrażliwość na substancję czynną,
- ciężka niewydolność nerek, wątroby, układu krążenia,
- blok przedsionkowo-komorowy serca II i III stopnia.
Podczas stosowania drotaweryny szczególną ostrożność należy zachować przy występującym niedociśnieniu, a także u dzieci, ze względu na brak przeprowadzonych badań na tej grupie pacjentów.
W przypadku ciąży i karmienia piersią drotawerynę można stosować wtedy, gdy płynące korzyści z jej stosowania, przewyższają ewentualne ryzyko. Uwaga! Drotaweryna swobodnie przechodzi przez łożysko. W okresie porodu nie należy stosować drotaweryny, gdyż jej podaż grozi zwiększonym ryzykiem wystąpienia krwotoku poporodowego. Ze względu na brak badań potwierdzających jej przenikanie do mleka matki, stosowanie drotaweryny w okresie karmienia piersią nie jest zalecane.
Drotaweryna – interakcje z innymi lekami i działania niepożądane
Znaczącą interakcję wykazuje jednoczesne połączenie lewodopy (stosowana w chorobie Parkinsona) z drotaweryną. Zmniejsza ona przeciwparkinsonowskie działanie lewodopy oraz nasila drżenie oraz sztywność u chorych.
Drotaweryna nie wpływa na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługę maszyn. Może jednak czasem powodować działania niepożądane w postaci zawrotów głowy. Należy wówczas unikać czynności, które mogą być potencjalnie niebezpieczne, np. prowadzenia pojazdów i obsługi maszyn.
Działania niepożądane po stosowaniu drotaweryny występują rzadko. Do najbardziej charakterystycznych możemy zaliczyć:
- reakcje alergiczne (świąd, pokrzywka, wysypka),
- ból i zawroty głowy,
- bezsenność,
- kołatanie serca,
- hipotonia,
- nudności,
- zaparcia.
Przedawkowanie drotaweryny może skutkować zaburzeniami rytmu serca oraz przewodnictwa sercowego. W skrajnych przypadkach znacznego przedawkowania może dochodzić do zatrzymania krążenia, które może być śmiertelne.