Jak radzić sobie z oparzeniami i odmrożeniami, które nie wymagają konsultacji lekarskiej?

Mogłoby się wydawać, że oparzenia i odmrożenia to urazy pochodzące z dwóch różnych medycznych światów. Czy na pewno? Obie rany powstają na skutek działania skrajnych temperatur (w przypadku oparzeń – wysokich, w przypadku odmrożeń – niskich). Opisuje je czterostopniowa skala (I stopień to urazy lekkie, IV stopień zalicza się do ciężkich obrażeń). Oba uszkodzenia wymagają należytej opieki – w trudnych przypadkach profesjonalnej pomocy medycznej, a w obliczu codziennych urazów – sięgnięcia do dobrze wyposażonej apteczki. W tej powinny się znaleźć m.in. opatrunki hydrożelowe oraz opatrunki hydrokoloidowe.

Oparzenia – charakterystyka i leczenie 

Przygotowywanie posiłków w kuchni, prasowanie, rozpalanie ogniska lub grilla, zapalenie nastrojowych świec – każde, nawet najmniejsze, oparzenie powstałe podczas codziennych, niegroźnych aktywności może wywołać ból, pieczenie i prowadzić do długiego procesu gojenia. W wyniku działania wysokiej temperatury dochodzi do naruszenia tkanek, a w zależności od stopnia uszkodzenia, rany wymagają wdrożenia odpowiedniego postępowania. Jeśli poparzenie jest rozległe, nie należy zwlekać i czym prędzej powinniśmy skonsultować swój stan z lekarzem. W obliczu niewielkich urazów z łatwością poradzimy sobie sami. Uzbrojeni w wiedzę i wysokiej jakości opatrunki nie tylko ograniczymy dokuczliwy dyskomfort, ale zminimalizujemy ryzyko wystąpienia nieestetycznej blizny. 

Jak postępować w przypadku kontaktu skóry z wysoką temperaturą? Dobrze znane polewanie zimną wodą nie wystarczy. Należy przede wszystkim natychmiast usunąć źródło oparzenia, a ranę chłodzić, nawilżać, osłaniać i natłuszczać. Powierzchnię skóry najlepiej zabezpieczyć opatrunkiem hydrożelowym, który utrzyma higieniczne środowisko rany, dostarczy odpowiednią ilość wilgoci (jeśli uszkodzenie jest przesuszone), zapewni kojące uczucie chłodzenia, a do tego nie przywiera do uszkodzonej skóry.  

Nieodzownym wsparciem może okazać się również amorficzny hydrożel, który w kontakcie z raną tworzy na niej wilgotne środowisko. Z łatwością rozmiękcza suchą tkankę i minimalizuje ból podczas zmiany opatrunku. 

Przeczytaj również:
Co powinno się znaleźć w domowej apteczce?

Odmrożenia – charakterystyka i leczenie 

Długotrwała ekspozycja na niską temperaturę powoduje, że układ krwionośny przestaje doprowadzać tlen do dystalnych części ciała – palców, dłoni, nosa, małżowin usznych, ust czy policzków, co może doprowadzić do czasowego lub trwałego uszkodzenia tkanek. Jeśli czujemy lekki ból, swędzenie albo pieczenie, a skóra zaczyna zmieniać kolor, to wyraźny sygnał, aby zacząć działać – mamy bowiem do czynienia z odmrożeniem I stopnia. Zatroszczmy się o cieplejsze ubranie, rozmasujmy sztywne kończyny oraz napijmy się czegoś rozgrzewającego.  

W przypadku odmrożenia II stopnia należy dodatkowo zabezpieczyć ranę opatrunkiem hydrokoloidowym. Hydrokoloid po kontakcie z wydzieliną lub parowaniem ze skóry wytwarza żelowy „kompres”, który chroni uszkodzoną powierzchnię, zapewniając optymalne warunki gojenia. Jego budowa sprawia, że nawet przy braku wysięku nie istnieje niebezpieczeństwo wyschnięcia rany, a zmiany opatrunku są w pełni bezbolesne. Warstwa zewnętrzna stanowi zaś barierę dla brudu, wilgoci oraz bakterii.  

Jeśli mamy do czynienia z odmrożeniami III i IV, stopnia konieczna będzie natychmiastowa interwencja lekarska!  

Niezależnie od rodzaju rany – czy będzie to skaleczenie, oparzenie lub odmrożenie, kluczowy jest czas reakcji, znajomość zasad pierwszej pomocy oraz niezawodne opatrunki medyczne, które przyspieszą proces rekonwalescencji.