Pinoterapia – remedium na ostry ból

Pinopresura a klawiterapia

Podwaliny dla pinoterapii dały opracowania Ferdynanda Barbasiewicza i jego metody klawiterapii, która zakłada możliwość odreagowania całego organizmu i uwolnienia od napięć i chorób poprzez ostukiwanie bądź uciskanie odpowiednich stref w ciele za pomocą cienkich gwoździków. Odkrył on istnienie w ciele obszarów wydzielania hormonów, uwalniania od napięć psychicznych i odczulania układu nerwowego. Uszeregował je w odpowiedniej kolejności, tworząc algorytm tzw. odreagowania ogólnego organizmu, które następnie Radosław Składowski rozwinął i poszerzył o kolejne elementy.

Typy morfogenetyczne

Klasyfikacja pacjentów dla potrzeb pinoterapii różni się zasadniczo od powszechnie znanych metod diagnozowania. Podział R. Składowskiego ma swoje źródło w ajurwedzie i medycynie chińskiej, czerpiąc z działania żywiołów na ludzki organizm. Podstawowy podział obejmuje 5 żywiołów, jakimi są: ziemia, ogień, woda, powietrze i eter. Jest to o tyle istotne, iż dominacja jednego z żywiołów będzie stanowić istotną informację na temat charakterystyki pacjenta i jego prawdopodobnych dolegliwości oraz wskaże kierunek terapeutyczny.

Pacjentów spod znaku ognia charakteryzuje silny temperament, niski próg bólu i potrzeba skrajnych doznań. Ziemia jest typem osobników mocno stąpających po świecie, silnych, o kanciastej budowie ciała. Osoby o charakterze wody wykazywać się będą dużą łagodnością, dążeniem do przyjemności w życiu i leniwą reakcją na ból, a te z przewagą powietrza można rozpoznać po szczupłej sylwetce i dużej świadomość własnego ciała. Etery natomiast przyciągać mają swoim magnetycznym spojrzeniem i umiejętnością koncentracji uwagi.

Zjawisko piezoelektryczności powięzi

Zgodnie z kolejnymi doniesieniami ze świata nauki powięź otulająca wszystkie nasze mięśnie i narządy wewnętrzne jest tkanką elektrycznie czynną, a wraz z więzadłami i ścięgnami posiada właściwości piezoelektryczne zbliżone do kryształu kwarcu. Zjawiskiem piezoelektrycznym określa się szczególną właściwość kryształów do powstawania polaryzacji elektrycznej, czyli pojawiania się ładunków elektrycznych na jego powierzchni  pod wpływem mechanicznego naprężenia (ściśnięcia). To, co z dużą skutecznością wykorzystuje się w terapii powięzi, jest odwróconym zjawiskiem piezoelektrycznym. Ze względu na silne przewodnictwo elektryczne miedzi zawartej w pinach, wykorzystanych do ucisku lub pocierania tkanek piezoelektrycznych w naszym ciele, są one w stanie przywrócić ich spoczynkowe napięcie i tym samym doprowadzić do rozluźnienia okolicznych mięśni. Ból powstały podczas takiej terapii jest bardzo charakterystyczny – szczególnie ostry, palący i przeszywający – w związku z tym doczekał się swojej nazwy jako ból piezoelektryczny.

Klasyfikacja bólów w pinoterapii

Oprócz bólu piezoelektrycznego wyróżnia się dla potrzeb pinoterapii również bóle kompartmentowe więzadeł, mięśni i nerwów, bóle wegetatywne, łańcuchowe i dipolowe.

Bóle kompartmentowe mogą mieć zarówno charakter miejscowy, jak i rozlany, rzutując do odlegle położonych tkanek. Bóle z mięśni i więzadeł pojawiają się zwykle w wyniku zastojów i przeciążeń układu mięśniowo-szkieletowego, stopniowo ustępując w wyniku działania pompy mięśniowej. Bóle neurokompartmentowe mogą powodować uczucie drętwienia i mrowienia na przebiegu całego nerwu, którego dotyczą.

Bóle wegetatywne zazwyczaj obejmują całe strefy, np. zajmując całą kończynę. Mogą mieć szczególnie uciążliwy charakter, być oporne na leki przeciwbólowe i wybudzać w nocy.

Bóle łańcuchowe wywoływane są zwykle przez dłuższe przebywanie w jednej wymuszonej pozycji statycznej lub podczas powtarzalnych ruchów dynamicznych. Prowokują one konieczność zmiany ułożenia ciała lub odpoczynku.

Bóle dipolowe związane są z współwystępowaniem wielu zjawisk piezoelektrycznych w ciele, przez co mogą, z powodu silnych dolegliwości, warunkować zmianę całej postawy ciała, jak również ograniczać albo unieruchamiać poszczególne jego części.

Czas trwania i przebieg pinoterapii

Pinoterapia stanowi syntezę najskuteczniejszych technik z dziedziny terapii manualnej, pracy powięziowej, terapii trzewnej, akupunktury i aurikuloterapii (akupunktury ucha) czy masaży wschodnich, takich jak gua sha, masaże bańką chińską czy miodem. Ze względu na fakt, iż została ona opracowana w celu szybkiego leczenia ostrych stanów bólowych, obejmuje ona zwykle 2-3, maksymalnie do 5 zabiegów, które charakteryzują się dużą intensywnością i bolesnością.

Pinopresura Radosława Składowskiego stanowi ciekawą, alternatywną metodę fizjoterapii, szczególnie dedykowaną dla pacjentów o silnych lub rozlanych dolegliwościach bólowych w obrębie narządu ruchu, osób chorujących przewlekle na choroby układu nerwowego, a także przypadków świeżych, ostrych urazów. Ze względu na jej dużą bolesność i silne oddziaływanie na układ nerwowy nie sprawdzi się ona u każdego. Pacjenci o niskim progu bólowym mogą się nie odnaleźć w tego rodzaju terapii. Nie ulega wątpliwości też fakt, iż ze względu na jej niekonwencjonalne rozwiązania i silne powiązania z medycyną chińską koncepcja ta może być trudna do przyjęcia przez osoby o spojrzeniu na świat wyłącznie przez pryzmat nauk zachodnich. Wszyscy pozostali będą pozytywnie zaskoczeni.