Srebro koloidalne – jak działa?

Historia i ciekawostki o srebrze

Srebro wykazuje cechę „oligodynamiczną”, którą opisał szwajcarski botanik Karl Wilhelm von Nägeli (1817-1891). Oznacza to, że już najmniejsza ilość danego specyfiku wykazuje pożądane działanie. Botanik odkrył, że wystarczy 0,0000001 procenta jonów srebra w mieszaninie z wodą, aby zniszczyć znajdujące się w niej skrętnice. Co ciekawe, na korzystanie z systemu uzdatniania wody w oparciu o srebro zdecydowali się już Rosjanie na stacji kosmicznej “Mir” oraz NASA podczas budowy wahadłowca. Obecnie srebrne płytki stosowane są już dużo powszechniej w jonizatorach, które uzdatniają wodę do picia. Poza jej bezspornymi właściwościami dla zdrowia można również zaobserwować dużo lepszy i intensywniejszy smak kawy lub herbaty przygotowywanej w oparciu o uzdatnioną wodę.

Srebro koloidalne – czym jest?

Srebro koloidalne jest niczym innym jak niejednorodną mieszaniną, nie roztworem. Oznacza to, że jej częścią składową są po prostu nierozpuszczalne drobinki, widoczne jedynie pod mikroskopem elektronowym. Wielkość cząsteczki srebra koloidalnego wynosi między 1-5 nm. Dla porównania, wirusy są wielkości 20-300 nm, a bakterie 200-80 000 nm. To właśnie dlatego srebro koloidalne może bardzo łatwo wnikać do ich wnętrza i je niszczyć. Aby uzmysłowić sobie różnicę wielkości koloidu srebra a bakterii, można posłużyć się porównaniem wielkości kota domowego do najwyższego szczytu na Ziemi – Mount Everest 8848 m n.p.m.

Właściwości srebra koloidalnego

Działanie srebra można przyrównać do antybiotyku, bowiem naładowane dodatnio jony srebra przyczepiają się do ujemnie naładowanych bakterii i niszczą w ten sposób strukturę komórek bakterii. Działanie to zostało nazwane przez dr Roberta Becka efektem „srebrnego pocisku”, gdyż srebro zabija bakterię od razu, podczas gdy antybiotyk zabija dopiero w momencie, kiedy bakterie zaczynają się dzielić lub w ogóle zapobiega ich podziałowi. W obu przypadkach nasz system immunologiczny musi sobie sam poradzić z większością patogenów. Natomiast srebro koloidalne w pierwszej kolejności zakłóca pozyskiwanie energii przez bakterie, co prowadzi do przerwania łańcucha oddechowego. Z tego powodu zaczynają obumierać w ciągu kilku minut, tracąc elektrolity, wysychając i kurcząc się. Tak samo dzieje się w przypadku działania srebra koloidalnego na grzyby. Co ważne, antybiotyki nie działają jednak na wirusy. Natomiast srebro koloidalne wykazuje również działanie przeciwwirusowe. Warto również wspomnieć, że bakterie nie uodparniają się na działanie srebra koloidalnego, a to oznacza, że zarówno mutacje bakterii, jak i one same zawsze wchodzą w błyskawiczną reakcję ze srebrem. W przypadku komórek drożdżaków, można zaobserwować jeszcze inny mechanizm. Srebro hamuje wytwarzanie się enzymu z klasy izomerazy, której brak zakłóca prawidłowe funkcjonowanie komórki. Srebro koloidalne przyczynia się do walki z organizmami chorobotwórczymi, ale również bardzo skutecznie wspomaga proces regeneracji uszkodzonych tkanek. Wspiera tworzenie się nowej tkanki nabłonkowej w procesie namnażania się nowych komórek, zastępujących komórki martwe bądź uszkodzone.

Zastosowanie srebra koloidalnego

Stosowanie zewnętrznie srebra koloidalnego zalecane jest przy następujących schorzeniach:

• skaleczenia, otarcia, rany (w tym również „stopy cukrzycowe”)
• oparzenia, w tym również słoneczne
• egzema, liszajec zakaźny
• opryszczka
• łuszczyca
• grzybice skórne
• trądzik różowaty, łojotok
• ukąszenia owadów
• atopowe zapalenie skóry

Bardzo dobrym rozwiązaniem do stosowania zewnętrznego jest połączenie srebra koloidalnego z nadtlenkiem wodoru (tzw. wodą utlenioną). Połączenie to tworzy zgraną parę, uzupełniając się nawzajem. Dzięki temu, działanie srebra koloidalnego zostaje zwielokrotnione. Jony srebra w przypadku np. bakterii tlenowej przemieszczają się na bąbelku tlenu,  przechodzą przez błonę komórkową mechanicznie wchodząc w kanał bakterii i blokują jej metabolizm powodując zniszczenie bakterii. Jednocześnie, nie wyjaławia bakterii fizjologicznych na skórze. Nadtlenek wodoru utlenia i likwiduje znajdujące się w ranie toksyny. Srebro w postaci koloidu ma ograniczony okres trwałości. Po dołączeniu do mieszaniny srebra koloidalnego nadtlenku wodoru, dzięki zjawisku oligodynamiki, następuje samokonserwacja preparatu. Srebro koloidalne stosowane zewnętrznie możemy spotkać również w kosmetyce i medycynie estetycznej. Doskonale sprawdza się:

• przed makijażem permanentnym, mezoterapią igłową, peelingiem chemicznym
• do regeneracji po zabiegach kosmetycznych, w tym laserowych np. dermabrazji, rollkitcie, depilacji, plazmie
• podczas i po zabiegach podologicznych
• także po goleniu dla mężczyzn

Podsumowując, srebro koloidalne działa wszędzie tam, gdzie musi pokonać bakterie (tlenowe i beztlenowe), wirusy i grzyby, zatem spektrum jego działania jest niezwykle szerokie. Warto jednak pamiętać, że srebro koloidalne należy przechowywać w miejscu, gdzie nie będzie ono narażone na bezpośrednie działanie promieni słonecznych, gdyż jony srebra znajdujące się w mieszaninie srebra koloidalnego posiadają ładunki elektryczne, a pod wpływem silnego światła po prostu słabną. W dobrze przechowywanym srebrze koloidalnym jony srebra nie osadzają się na dnie butelki, ani na jej ściankach.