6 ziół, które powinny znaleźć się w kobiecej apteczce

Liść mięty pieprzowej 

Liść mięty pieprzowej (Mentha piperita L.) to jedno z najpopularniejszych i najwszechstronniej działających ziół. Jest to roślina należąca do rodziny jasnowatych (Lamiaceae). Jest bardzo popularna. Można ją uprawiać w przydomowym ogródku, a nawet w doniczce na kuchennym parapecie. Dzięki zawartości olejku eterycznego, którego głównym składnikiem jest mentol, mięta pieprzowa: 

• reguluje pracę przewodu pokarmowego; 
• poprawia wydzielanie żołądkowe; 
• usprawnia pracę wątroby; 
• działa przeciwskurczowo – zmniejsza napięcie mięśni gładkich przewodu pokarmowego. 

Dzięki tym właściwościom mięta dobrze sprawdzi się w zaburzeniach pracy przewodu pokarmowego, przy niestrawnościach, wzdęciach, uczuciu pełności i przejedzeniu.

Liść melisy lekarskiej 

Liść melisy lekarskiej (Melissa officinalis L.) to również popularny surowiec roślinny, który można samodzielnie uprawiać. Tak samo, jak mięta należy do rodziny Lamiaceae. Działanie melisy opiera się na zawartości olejku eterycznego (jego główne składniki to geraniol, linalol, cytral) oraz garbników i kwasów triterpenowych. Surowiec kojarzony jest przede wszystkim z działaniem: 

• uspokajającym, 
• rozkurczowym, 
• nasennym. 

Mniej znanym zastosowaniem, ale również wartym rozważenia jest działanie rozkurczowe i zwiększające wydzielanie soków trawiennych, co pozwala na stosowanie w przejedzeniu czy bólach brzucha, których przyczyną są skurcze mięśni gładkich. Zupełnie odmiennym kierunkiem działania jest aktywność przeciwwirusowa przeciw Herpes simplex – wirusowi opryszczki pospolitej. Dzięki temu okłady z melisy wspomagają i przyspieszają gojenie opryszczki wargowej. 

Koszyczek nagietka lekarskiego 

Nagietek lekarski (Calendula officilnalis) pochodzi z rodziny astrowatych (Asteraceae). Charakterystyczne żółte kwiaty są źródłem saponin, flawonoidów, terpenów, karontenoidów i olejku eterycznego. Wyciągi z koszyczka nagietka zastosowane zewnętrznie działają przeciwzapalnie, ściągająco, hamują drobne krwawienia i przyspieszają gojenie ran. Z tego powodu są szeroko stosowane:  

• na błony śluzowe – w stanach zapalnych gardła, pochwy i odbytu; 
• na skórę – na małe rany, otarcia naskórka, niewielkie oparzenia i łagodne zakażenia bakteryjne. 

Nagietek, zarówno jako składnik kosmetyków, jak i w postaci okładów, świetnie poradzi sobie z opuchlizną, „workami” i cieniami pod oczami. 

Niekiedy surowiec jest stosowany wewnętrznie – z wykorzystaniem działania żółciopędnego i rozkurczowego.  

Nagietka nie powinny stosować osoby uczulone na rośliny z rodziny Asteraceae.  

Ziele czystka 

Ziele czystka (Cistus incanus) z rodziny czystkowatych (Cistaceae) jest bogate w polifenole – związki działające antyoksydacyjnie (przeciwutleniająco) i przeciwstarzeniowo. Dzięki temu czystek ma wszechstronne działanie i dość uniwersalne zastosowanie. Napar z czystka sprawdzi się: 

• w oczyszczaniu organizmu – przy dietach odchudzających, regulujących przemianę materii; 
• w poprawie kondycji włosów, skóry i paznokci; 
• w profilaktyce przeciwmiażdzycowej – przy podwyższonym stężeniu cholesterolu i trójglicerydów we krwi; 
• we wspomaganiu leczenia cukrzycy – czystek działa regulująco na poziom cukru we krwi; 
• w profilaktyce przeciwnowotworowej – dzięki silnemu działaniu antyutleniaczy; 
• we wspomaganiu odporności – wzmacnia naturalne siły obronne organizmu. 

Mimo że działanie czystka nie zostało potwierdzone naukowo, roślina ta cieszy się dużą popularnością we wspomaganiu leczenia różnych chorób cywilizacyjnych ze względu na dużą ilość przeciwutleniaczy o wielokierunkowym, korzystnym działaniu. 

Ziele dziurawca 

Ziele dziurawca (Hypericum perforatum) z rodziny dziurawcowatych (Hypericeae) to roślina bogata we flawonoidy, z których główne to hiperycyna i hiperozyd. Odpowiadają one za działanie przeciwdepresyjnie. Aktywność ta wspomagana jest przez zawarty w dziurawcu kwas gamma-aminomasłowy (GABA) i olejek eteryczny. Ziele dziurawca w postaci nalewek, wyciągów, a także kapsułek i tabletek ma szerokie zastosowanie w: 

• łagodnych stanach depresyjnych, lękowych i bezsenności; 
• niestrawnościach, wzdęciach, uczuciu pełności; 
• schorzeniach wątroby; 
• stanach spastycznych przewodu pokarmowego, przy skurczach mięśni gładkich. 

Podczas stosowania ziela dziurawca należy pamiętać o działaniu fotouczulającym (prowadzącym np. do powstania przebarwień) i chronić skórę przed bezpośrednim działaniem słońca. 

Ponadto dziurawiec może zmniejszać skuteczność hormonalnych środków antykoncepcyjnych (nie tylko w postaci tabletek). 

Kora dębu 

Kora dębu z gatunków Quercus robur (dąb szypułkowy) i Q. petraea (dąb bezszypułkowy) pochodzi z rodziny bukowatych (Fagaceae). Mimo że nie jest „typowym” zielem, jest na tyle wartościowa, że każda kobieta powinna ją mieć w swojej apteczce. Dzięki zawartości garbników, katechin i kwasów (elagowego i galusowego) działa: 

• ściągająco, 
• przeciwzapalnie, 
• hamująco na drobne krwawienia. 

Jest stosowana w postaci wodnych roztworów. Działa kojąco w stanach zapalnych okolic intymnych jako nasiadówka lub w postaci okładów. Przy hemoroidach działa przeciwkrwotocznie i ściągająco. 

Mniej znanym działaniem kory dębu jest aktywność przeciwbiegunkowa po zastosowaniu doustnym. Należy pamiętać, że surowiec zastosowany w tej postaci może zmniejszać wchłanianie niektórych leków, a czas jego stosowania jest ograniczony do kilku dni. 

Przeczytaj również:
Mięta – właściwości, zastosowanie, przeciwwskazania, skutki uboczne
Melisa – czy działa jedynie jako środek uspokajający?
Dziurawiec zwyczajny – jakie ma właściwości?