Czy amigdalina może być niebezpieczna?

Czym jest amigdalina i jakie ma właściwości? 

Amigdalina to substancja pochodzenia roślinnego, znana i wykorzystywana już w czasach starożytnych, a do dziś znajduje zastosowanie w tradycyjnej medycynie chińskiej. Według niej charakterystyczny gorzki smak ma być odpowiedzialny za jej działanie przeciwzapalne. Amigdalina wykazuje też działanie wzmacniające odporność. Według zaleceń tradycji chińskiej jej stosowanie jest jednak przeciwwskazane u osób osłabionych i bardzo szczupłych. 

W krajach zachodnich od kilku dziesięcioleci amigdalina jest intensywnie badana pod kątem działania przeciwnowotworowego oraz zastosowania w profilaktyce nowotworów. Jest wiele teorii, które wciąż szukają potwierdzenia w badaniach. Jedna z hipotez opiera się na tym, że powstający w wyniku rozkładu amigdaliny cyjanowodór zabija komórki nowotworowe, jednak użycie odpowiednich i zarazem bezpiecznych dawek nie zostało jeszcze określone. Inna z kolei przedstawia amigdalinę jako związek zapobiegający procesom nowotworzenia .  

Te badania budzą wiele kontrowersji, gdyż przeciwnicy amigdaliny zwracają uwagę na trujący cyjanowodór, który może spowodować zatrucie organizmu.  

Natomiast jej zwolennicy wskazują na ciągle toczące się badania naukowe, które mogłyby wykazać, że to właśnie wydzielany z amigdaliny cyjanowodór zapobiega namnażaniu komórek nowotworowych. Wiele badań w tej kwestii wciąż trwa i na ten moment nie ma takich, które dawałyby pewność co do działania przeciwnowotworowego amigdaliny. 

Źródła amigdaliny 

Bogatym źródłem amigdaliny są wspomniane wcześniej migdały. Znajduje się ona również w pestkach wielu owoców, np. jabłek, gruszek czy wiśni, a jej największe stężenie jest w pestkach moreli, gdyż stanowi ona ok. 5% ich masy. Pestki moreli są też bogatym źródłem błonnika oraz witamin A, E i C, czyli antyoksydantów. Poza tym znajdziemy ją również w nasionach soczewicy, ciecierzycy czy fasoli. 

Z czego wynika toksyczność amigdaliny? 

Należy mieć na uwadze, że sama amigdalina nie działa trująco, jednak w wyniku jej rozkładu powstaje trujący cyjanowodór. Należy zachować ostrożność podczas jej stosowania, nawet przy spożywaniu suszonych pestek moreli czy brzoskwini. Po spożyciu rozkład amigdaliny do cyjanowodoru mogą przyspieszać bakterie jelitowe. Niektóre źródła podają, że w każdej pestce zawartość trującego cyjanowodoru, który może się z niej uwolnić, może wynieść ok. 1 g.  

Warto również wiedzieć, że gorzkie migdały spożywane w większych ilościach są silnie trujące.  

Spożycie ok. 50 sztuk gorzkich migdałów w ciągu dnia u osoby dorosłej może okazać się niebezpieczne dla życia, a w przypadku dziecka groźne może być zjedzenie zaledwie 10 sztuk.  

Gorzkie migdały ze względu na swój intensywny gorzki smak są używane dość sporadycznie i w niewielkich ilościach jako przyprawy, przez co zazwyczaj nie stanowią zagrożenia.  

Zatrucie cyjanowodorem – objawy 

Objawy zatrucia cyjanowodorem, np. po spożyciu gorzkich migdałów, zależą od indywidualnej wrażliwości. Początkowo mogą pojawić się: 

• nudności i wymioty,  
• ból i zawroty głowy,  
• duszność i ucisk w klatce piersiowej,  
• przyspieszenie tętna, 
• spadek ciśnienia.  

Po zaobserwowaniu powyższych objawów należy natychmiast zgłosić się do lekarza i zastosować zalecone leczenie.  

Ewentualne wspomaganie leczenia amigdaliną najlepiej konsultować z lekarzem prowadzącym, szczególnie jeśli dodatkowo występują schorzenia wątroby lub jeśli pacjent stosuje duże dawki witaminy C. Warto jednak śledzić najnowsze doniesienia, gdyż amigdalina jest obiektem wielu badań naukowych.

Przeczytaj również:
Właściwości orzechów – część pierwsza
Właściwości orzechów – część druga