Liszaj lśniący – co to jest? Przyczyny, objawy i leczenie

Liszaj lśniący (lichen nitidus) to rzadka choroba dermatologiczna, w przebiegu której na skórze pojawiają się drobne guzki w kolorze cielistym. Może ona mieć postać miejscową lub uogólnioną. Nie jest to choroba zaraźliwa. Pojawia się głównie u dzieci i młodzieży. Rzadziej występuje u osób dorosłych.

Liszaj lśniący – przyczyny 

Przyczyna powstawania liszaja lśniącego nie jest znana. Niektórzy naukowcy twierdzą, że dochodzi tu do powstawania stanu zapalnego w wyniku aktywności komórek układu odpornościowego (limfocytów) przeciwko własnym komórkom (choroby autoimmunologiczne), według innych wpływ mają czynniki genetyczne.  

Liszaj lśniący – objawy 

Liszaj lśniący charakteryzuje się występowaniem na skórze małych (wielkości główki od szpilki), okrągłych, płaskich i błyszczących guzków. Zwykle są one dosyć liczne i mają kolor ciała, chociaż czasami mogą być nieco jaśniejsze.  

Lokalizacja zmian: 

• klatka piersiowa, 
• brzuch, 
• narządy płciowe, 
• kończyny górne, 
• podeszwy stóp, paznokcie, błona śluzowa jamy ustnej (rzadkie lokalizacje). 

Zmiany mogą występować miejscowo lub być uogólnione. Są one zwykle bezobjawowe, ale czasami mogą powodować świąd. Zdarza się, że znikają w jednym miejscu, a pojawiają się w innym. Jeśli liszaj lśniący obejmuje paznokcie, pojawiają się na nich bruzdy i wybrzuszenia. Zmiany na paznokciach pojawiają się zwykle razem ze zmianami na dłoniach. W przypadku zajęcia błony śluzowej jamy ustnej występują na niej szare lub białe grudki. Liszaj lśniący może towarzyszyć innym chorobom, takim jak: liszaj płaski, choroba Leśniowskiego-Crohna, atopowe zapalenie skóry, młodzieńcze reumatoidalne zapalenie stawów, gruźlica. 

Diagnoza liszaja lśniącego 

Liszaj lśniący jest diagnozowany przez lekarza dermatologa na podstawie obrazu klinicznego. Po obejrzeniu wykwitów skórnych i zebraniu wywiadu, lekarz może zlecić badanie histopatologiczne (pobrać biopsję). 

 Liszaj lśniący – leczenie 

Liszaj lśniący to dermatoza, która zwykle nie wymaga leczenia i znika samoistnie, choć może to trwać kilka miesięcy, a nawet do roku. Leczenie podejmuje się w przypadku zmian uogólnionych, swędzących albo kiedy pacjent czuje dyskomfort z powodu swojego wyglądu spowodowanego występowaniem zmian. W terapii można zastosować: 

• leki przeciwhistaminowe – podane doustnie lub miejscowo znoszą świąd; 
• kortykosteroidy – podane doustnie lub miejscowo zmniejszają stan zapalny, ale przy długotrwałym stosowaniu mają dużo działań ubocznych; 
• takrolimus – silny lek zmniejszający odpowiedź immunologiczną; 
• retinoidy (acytretyna); 
• fototerapię. 

Nie jest znana przyczyna powstawania liszaja lśniącego, więc trudno o zastosowanie profilaktyki. Powstawanie zmian skórnych u dzieci czy młodzieży często budzi niepokój u ich rodziców. Niewprawionemu oku trudno rozpoznać, czy jest to dolegliwość wymagająca leczenia czy nie, dlatego warto wybrać się do lekarza rodzinnego lub dermatologa, aby uzyskać diagnozę.

Przeczytaj również:
Rogowacenie słoneczne – przyczyny, objawy i leczenie