Surowce kumarynowe – właściwości i zastosowanie
Kumaryny są to związki chemiczne pozyskiwane z roślin, których głównym przedstawicielem jest kumaryna. Surowce kumarynowe ze względu na różnorodność składu chemicznego charakteryzują się zróżnicowaną aktywnością biologiczną. Zazwyczaj zlokalizowane są w nasionach, owocach i korzeniach. Które rośliny obfitują w związki kumarynowe?
Aktywność biologiczna surowców kumarynowych
- Działanie przeciwzakrzepowe – takie działanie posiada dikumarol lub acenokumarol. Ich mechanizm polega na połączeniu niektórych pochodnych kumarynowych w mechanizmie krzepnięcia krwi, co skutkuje spowolnieniem krzepnięcia krwi lub całkowitym zanikiem. Jest to działanie czasowe, odwracalne.
- Rozszerzanie naczyń krwionośnych dzięki działaniu piranokumaryny.
- Działanie fotouczulające – wykazywane przez niektóre furanokumaryny; takie właściwości wykorzystuje się np. w leczeniu bielactwa nabytego.
- Właściwości przeciwskurczowe – niektóre kumaryny działają spazmolitycznie w obrębie dróg żółciowych.
- Właściwości przeciwbakteryjne – nowobiocyna to aminokumarynowy antybiotyk wytwarzany przez bakterie Streptomyces niveus. Działa na bakterie gram (+); nowobiocyna jest inhibitorem bakteryjnej gyrazy DNA (enzym występujący u bakterii) i działa poprzez ukierunkowanie na podjednostkę GyrB enzymu zaangażowanego w transdukcję energii.
Kumaryny posiadają także inne właściwości farmakologiczne, m.in.: działanie uspokajające, antyoksydacyjne i przeciwnowotworowe.
Kumaryna po podaniu doustnym może działać hepatotoksycznie, w tym powodować marskość wątroby. Działanie hepatotoksyczne kumaryny było przyczyną wycofania lub ograniczenia stosowania jej w przemyśle spożywczym i perfumeryjnym w różnych krajach.
Aflatoksyny (pochodne kumarynowe) występujące w niektórych grzybach charakteryzują się znacznie wyższą toksycznością niż kumaryny. Działają rakotwórczo.
Zastosowanie surowców kumarynowych
Kumaryny znajdują zastosowanie najczęściej w przemyśle perfumeryjnym i mydlarskim (jako składnik zapachowy) w produktach takich jak preparaty antycellulitowe – ze względu na działanie wzmacniające naczynia limfatyczne i pobudzające przepływ krwi; maski do cery tłustej – ze względu na swoje działanie przeciwzapalne i zmiękczające.
Ziele nostrzyka:
- zmniejsza krzepliwość krwi,
- usprawnia przepływ krwi przez naczynia,
- uszczelnia naczynia krwionośne,
- obniża temperaturę ciała,
- działa przeciwobrzękowo,
- obecnie stosowany przede wszystkim zewnętrznie jako środek zmiękczający przy zapaleniu skóry, ropniach lub czyrakach.
Owoc aminka egipskiego:
- wykazuje silne działanie rozszerzające naczynia wieńcowe oraz nerek,
- stosowany w dusznicy bolesnej, chorobie wieńcowej i stanach pozawałowych.
Owoc aminka większego:
- działa uczulająco na skórę, zwiększając wytwarzanie barwnika – melaniny przy bezpośrednim działaniu promieni UV lub światła słonecznego,
- surowiec stosuje się w bielactwie i łuszczycy.
Ziele bylicy boże drzewko:
- pobudza czynności żółciotwórcze wątroby oraz zwiększa przepływ żółci do dwunastnicy,
- działa przeciwzapalnie,
- stosowane w schorzeniach wątroby z niedostatecznym wytwarzaniem żółci.
Ziele marzanki:
- stosowane wewnętrznie wykazuje działanie przeciwskurczowe na naczynia krwionośne i drogi żółciowe.
Korzeń arcydzięgla:
- wykazuje działanie przeciwskurczowe w obrębie żołądka, jelit i dróg żółciowych;
- działa żółciopędnie;
- surowiec stosowany w zaburzeniach trawiennych, kolkach, wzdęciach i nieżytach jelit.
Przeczytaj również:
Flawonoidy – dlaczego warto o nich pamiętać?
Źródła:
- Adaszyńska M., Wtórne metabolity roślinne jako środki przeciwdrobnoustrojowe, Wiadomości Chemiczne, 2013 67 (3-4): 303-319.
- Senderski M., Prawie wszystko o ziołach i ziołolecznictwie, Podkowa Leśna 2017.
- Grys A., Rośliny zielarskie w leczeniu chorób skóry – bezpieczeństwo i zastosowanie, Postępy Fitoterapii 2011, 3.
- Matławska I., Farmakognozja, Wydawnictwo UM Poznań 2008.