Karboksyterapia – jakie są wskazania do jej wykonania?

Karboksyterapia – co to jest? 

Karboksyterapia jest zabiegiem, w którym do celów terapeutycznych stosuje się dwutlenek węgla.  Już w latach 30. XX wieku we francuskim spa Royat leczono nim zaburzenia krążenia. Współcześnie terapie z wykorzystaniem medycznego CO2 zajmują wysokie miejsce w medycynie i kosmetologii estetycznej. Metoda ta nie wymaga znieczulenia miejscowego. Jest to zabieg mało inwazyjny, bezpieczny, bardzo dobrze tolerowany przez pacjentów, gdyż dwutlenek węgla jest wydalany z organizmu w sposób naturalny jako końcowy produkt wymiany gazowej organizmu. W trakcie zabiegu karboskyterapii CO2 jest transportowany do płuc, a następnie wydalany, tak jak to się dzieje w końcowym etapie procesu fizjologicznego, jakim jest oddychanie.  

Karboksyterapia – na czym polega zabieg? 

Do aplikacji dwutlenku węgla wykorzystywane są różne aparaty, które dozują odpowiednią ilości gazu dobranego indywidualnie do potrzeb każdego pacjenta. Nakłucia są płytkie, śródskórne lub podskórne.  

Wstrzyknięty do tkanki dwutlenek węgla przy podaniu bezpośrednim działa dwufazowo – biomechanicznie i mechanicznie. Jest to ważne w trakcie planowania zabiegu i zależy od problemu oraz okolicy zabiegowej. 

Karboksyterapia – działanie biochemiczne 

Mechanizm biomechaniczny opiera się na zjawisku opisanym w 1904 roku przez duńskiego fizjologa Christiana Bohra. Zjawisko to występuje w fizjologii i polega na zmniejszeniu powinowactwa hemoglobiny do tlenu w warunkach zmniejszonego pH. 

Dwutlenek węgla powoduje natychmiastowe rozszerzenie naczyń krwionośnych oraz zwiększenie przepływu krwi i tlenu w okolicy poddanej zabiegowi. Jednym z efektów jest tworzenie się nowych naczyń krwionośnych- neowaskularyzacja oraz udrożnienie zwężonych naczyń krwionośnych – wazodylatacja. Kiedy krwinki czerwone są wystawione na wysokie stężenie CO2, zawarta w nich hemoglobina zaczyna uwalniać atomy tlenu, łącząc się z dwutlenkiem węgla. Enzym anhydrazy węglanowej, występujący w erytrocytach, przy pomocy wody rozkłada dwutlenek węgla na kationy wodoru i jony węglowodorowe. W tkance następuje zmiana pH na kwaśne, a miejsce zabiegowe jest lepiej dotlenione i zwiększa się przepływ krwi, tlenu i składników odżywczych do leczonego obszaru.  Odpowiedzią skóry na iniekcje dwutlenkiem węgla jest wytworzenie stanu zapalnego, którego efektem jest stymulacja fibroblastów produkujących kolagen i elastynę, dzięki czemu zwiększa się sprężystość skóry i poprawia się jej wygląd. 

Karboksyterapia – działanie mechaniczne  

Komórki tłuszczowe są bardzo wrażliwe na iniekcje dwutlenku węgla. Wprowadzony do tkanki częściowo zamienia się w kwas węglowy, który działa lipolitycznie – rozpuszcza zawartość komórki tłuszczowej. Proces ten prowadzi do wzmożonego drenażu limfatycznego skutkującego zmniejszeniem obrzęków oraz usuwaniem toksyn. Działanie mechaniczne stymuluje metabolizm tłuszczu i silnie rozszerza naczynia krwionośne, które zwiększają przepływ krwi. Wygładzeniu ulega   powierzchnia skóry – znika efekt nieestetycznej pomarańczowej skórki.  

Karboksyterapia – metoda podania 

W zależności od oczekiwanych rezultatów dwutlenek węgla podawany jest śródskórnie lub podskórnie. Odpowiednią dawkę gazu aplikuje się za pomocą igły lub specjalnie zaprojektowanego pistoletu. Urządzenie do karbokyterapii powinno umożliwiać regulację przepływu, temperatury i ciśnienia podawanego gazu. Głębokość i kąt iniekcji dobierany jest do indywidualnych potrzeb.  

Podczas jednego zabiegu nie należy przekraczać dawki 300 cm3 (jest to maksymalna dawka w danym dniu). Przepływ gazu u każdej osoby poddanej zabiegowi może być różny. Jest to zależne od: 

• miejsca wykonywania zabiegu,  
• progu bólowego, 
• fazy cyklu menstruacyjnego,  
• poziomu wyspania.   

Na początku terapii zaleca się stosowanie małych parametrów przepływu, które sukcesywnie można zwiększać. 

Karboksyterapia – wskazania do zabiegu 

Karboksyterapia na cellulit 

Karboksyterapia dzięki wielokierunkowemu działaniu wpływa na czynniki odpowiedzialne za powstawanie cellulitu. Jest jedną z najbardziej skutecznych i kompleksowych metod likwidacji tego schorzenia nawet w zaawansowanych stadiach. Dochodzi tutaj do rozluźnienia zwłóknień oraz do zwiększenia przepływu krwi w naczyniach krwionośnych i limfatycznych.  

Karboksyterapia na rozstępy i blizny 

Zabieg karboksyterapii jest świetną metodą redukcji rozstępów i blizn. Dzięki terapii dwutlenkiem węgla zostaje pobudzona angiogeneza (zwiększa się ilość naczyń krwionośnych), następuje poprawa ukrwienia tkanek, rozluźnienie zrostów w tkance i stymulacja syntezy kolagenu, co powoduje wygładzenie skóry i przywrócenie jej poprawnego wyglądu. 

Zmarszczki, utrata elastyczności skóry w obrębie twarzy, szyi i dekoltu  

Karboksyterapia twarzy poprawia elastyczność i sprężystość skóry. Metoda ta daje świetne rezultaty w redukcji cieni pod oczami. Zabieg karboksyterapii pod oczy zagęszcza skórę okolicy dolnej powieki i redukuje podpuchnięcia pod oczami, dzięki czemu umożliwia prawidłowy przepływ chłonki. Ponadto ujędrnia powiekę górną. Zabieg można stosować na gładziźnie czoła. Zabieg karboksyterapii na twarz daje takie efekty dzięki stymulacji elastyny i kolagenu.  

Teleangiektazje  

Usprawniając mikrokrążenie naczyń, wtórne naczynka pajączkowato rozszerzone ulegają redukcji i przez to stają się mniej widoczne. 

Karboksyterapia na włosy 

Karboksyterapię stosuje się w przypadku łysienia (plackowatego, telogenowego). Zwiększone dotlenienie w tkankach poprawia metabolizm komórek, który umożliwia ich wzrost i rozmnażanie, a w przypadku łysienia wiąże się to z tworzeniem nowych włosów. Karboksyterapia skóry głowy pozytywnie wpływa na porost włosów.  

Nadmiar tkanki tłuszczowej   

Jest to najczęstsze wskazanie do zabiegu karboksyterapii. Stosuje się ją jako główny zabieg w redukcji lokalnej tkanki tłuszczowej lub jako zabieg uzupełniający po liposukcji, który wzmacnia efekty zabiegu. Na pierwsze wyniki redukcji trzeba trochę poczekać, gdyż widoczne są po ok. 5-10 sesjach. Tak jak w przypadku innych nieinwazyjnych metod likwidacji nadmiaru tkanki tłuszczowej znajduje się grupa „opornych” pacjentów, którzy nie reagują na leczenie z powodów osobniczych – oczywiście należy tutaj wykluczyć niechęć pacjenta do współpracy i nieodpowiednią dietę. Obszarami zabiegowymi do redukcji tkanki tłuszczowej, rozstępów i ujędrnienia są:  

• brzuch,  
• boczki,  
• tylna część ramion,  
• bryczesy,  
• wewnętrzna strona ud,  
• poduszki pod kolanami,  
• pośladki.  

Karboksyterapia jest z powodzeniem wykorzystywana jako zabieg uzupełniający po liposukcji, który wzmacnia efekty zabiegu. Stosuje się ją również w leczeniu: 

• łuszczycy,  
• trudno gojących się ran,  
• owrzodzeń na tle naczyniowym i cukrzycowym,  
• zaburzeń krążenia,  
• zespołu Raynauda,  
• skurczy nóg. 

Karboksyterapia – przeciwwskazania 

Bezwzględnymi przeciwwskazaniami do wykonania zabiegu karboksyterapii są: 

• ciąża, karmienie piersią, 
• niewydolność serca, wątroby, płuc, nerek, 
• choroby krwi, 
• choroby układu krwionośnego, 
• przeszczepy lub usunięcie organów, 
• choroby nowotworowe (po 5 latach pacjent musi uzyskać zgodę lekarza), 
• epilepsja, 
• jaskra. 

Przeciwwskazania względne: 

• stosowanie leków przeciwzakrzepowych (aspiryna, polopiryna, acard),  
• przyjmowanie leków przeciwdepresyjne, 
• stosowanie leków sterydowych, 
• endometrioza, 
• astma (można podać do 30 cm3), 
• cukrzyca (przy uregulowanej można wykonać zabieg, ale nie wykonuje się zabiegu na kończynach), 
• wypełniacze (nie można wykonać karboksyterapii w miejscu podania i bliskich okolicach do 1 roku), 
• toksyna botulinowa, czyli botoks (nie wykonuje się zabiegu karboksyterapii w miejscu podania i okolicy w okresie od 10 do 14 dni), 
• nici liftingujące (nie wykonujemy karboksyterapii w miejscu założenia nici i w jej okolicy do 2 lat po zabiegu), 
• wirusowe, bakteryjne i grzybicze infekcje skóry, 
• zaawansowany wiek. 

Karboksyterapia – powikłania 

Obszar poddany zabiegowi może być lekko uwypuklony. Może pojawić się opuchlizna po zabiegu, ale objaw ten szybko znika. Podczas deponowania CO2 w skórę pacjent odczuwa pewien dyskomfort w postaci rozpierania i pieczenia, który ustępuje po ok. 3-5 minutach od podania gazu. Po zabiegu pacjent może wrócić do codziennych zajęć.  

Karboksyterapia – efekty uboczne 

Skutki uboczne karboksyterapii to: 

• zaczerwienienie,  
• obrzęk, 
• czasami zasinienia czy krwiaczki. 

W przypadku wystąpienia powyższych objawów zaleca się zastosowanie preparatów na bazie arniki. 

Kiedy możemy wykonać karboksyterapię?  

Zabieg karboksyterapii może być wykonywany o każdej porze roku, ponieważ zmienna temperatura otoczenia oraz ekspozycja na słońce nie są przeciwwskazaniami i nie wpływają na rezultaty zabiegów. Po wykonanym zabiegu w trakcie intensywnego nasłonecznienia powinno się stosować preparaty z filtrami UV (szczególnie w okolicy twarzy). 

Przed zabiegiem należy: 

• założyć ubranie niekrępujące ruchów, 
• przez 2-3 dni przed zabiegiem przyjmować min. 2 l wody dziennie. 

Zalecenia po zabiegu karboksyterapii: 

1. przez dwa dni nie powinno się spożywać alkoholu, 
2. dwa dni po zabiegu nie należy uprawiać intensywnego sportu, np. biegania.  

Karboksyterapia – efekty 

W zależności od wskazań pozytywne efekty zabiegów są widoczne: 

• w obrębie twarzy, szyi czy dekoltu po 1-2 sesjach, 
• przy zabiegach na ciele po 4-8 sesjach.  

Karboksyterapia – ile zabiegów liczy jedna sesja? 

Ilość zabiegów w sesji to ok. 6 w przypadku twarzy, a minimum 10 przy zabiegach na ciele. Zabiegi powinny być przeprowadzone między 4 a 14 dniem w zależności od rodzaju zabiegu. Przy wskazaniach medycznych, np. przy łuszczycy czy łysieniu ilość zabiegów może wzrosnąć do ok. 20-30 sesji.