Uzależnienie od sportu – jakie mogą być jego konsekwencje?

Aktywność fizyczna jest bardzo ważnym elementem zdrowego trybu życia. Ćwiczymy, aby poprawić swój wygląd zewnętrzny i samopoczucie, a także zapobiec chorobom takim jak cukrzyca, miażdżyca czy nadciśnienie tętnicze. Regularne ćwiczenia wpływają pozytywnie na cały organizm. Można się jednak od nich uzależnić, tak jak ma to miejsce w przypadku tradycyjnych używek.

Kiedy mówimy o uzależnieniu od sportu?

Uzależnienie to zależność od danego czynnika, która powoduje, że normalne funkcjonowanie bez niego staje się niemożliwe. Intensywność oraz czas trwania aktywności fizycznej jest zależna od osoby. Zawodowi sportowcy, którzy przygotowują się do zawodów, ćwiczą codziennie, a treningi są intensywne. Jednak nie traktujemy ich jako osoby uzależnione. Inaczej wyglądają treningi osób, które chcą schudnąć, zbudować masę mięśniową czy po prostu zacząć się ruszać. Powinny one dopasować ćwiczenia do swojej kondycji i wybrać tę aktywność, która daje najlepsze rezultaty. Zazwyczaj trzy 45-minutowe treningi tygodniowo powinny być wystarczające.

O uzależnieniu od sportu mówimy, gdy dana osoba nie wyobraża sobie dnia bez treningu, czuje wyrzuty sumienia, gdy nie ćwiczy i przedkłada aktywność ponad zobowiązania rodzinne czy zawodowe. 

Skutki uzależnienia od sportu

Podczas aktywności wydzielają się endorfiny, czyli hormony szczęścia. Osoby uzależnione ćwiczą więcej i intensywniej tylko po to, aby odczuć przypływ radości. Często wiąże się to z przeforsowaniem swojego ciała i kontynuacją ćwiczeń mimo urazów. Brak aktywności doprowadza u osoby uzależnionej do stanów obniżonego samopoczucia, nerwicy czy apatii. Pojawiają się również takie dolegliwości, jakie obserwuje się przy odstawieniu czynnika uzależniającego, np.

• bóle głowy, 
• drżenie rąk, 
• nudności, 
• ataki paniki, 
• drgawki, 
• kołatanie serca, 
• agresja, 
• zwidy. 

Uzależnienie odbija się zarówno na ciele, jak i otoczeniu osoby uzależnionej. Często ciało nie zdąży się zregenerować, przez co paradoksalnie osiąga się słabsze wyniki. To wprowadza osobę trenującą we frustrację. Pogarszają się relacje z rodziną i przyjaciółmi, spada efektywność w pracy. Dochodzi do izolacji, a osoby uzależnione zapominają o potrzebach partnera, zobowiązaniach wobec dzieci czy rodziców. 

Aby uniknąć uzależnienia, należy pamiętać o zachowaniu umiaru. Aktywność fizyczna jest ważna i potrafi sprawiać dużo radości, ale należy umieć postawić sobie granicę. Powiedzenie sobie nie, gdy mamy inne obowiązki, czujemy się zmęczeni czy mamy kontuzję, pozytywnie wpłynie na postrzeganie codziennych ćwiczeń. Warto wprowadzić do swoich treningów dzień lub dwa przerwy albo okres czasowego roztrenowania, podczas którego nie ćwiczymy. Taki odpoczynek może pomóc nam w osiągnięciu lepszych wyników w przyszłości.