Tętnicze nadciśnienie płucne. Jak się objawia i jak je leczyć?

Tętnicze nadciśnienie płucne w skrócie PAH (z ang. Pulmonary Arterial Hypertension) jest dość rzadką chorobą, ale o ciężkim przebiegu. W jej przypadku występuje podwyższone ciśnienie krwi w krążeniu płucnym, co powoduje wzrost oporu naczyniowego płuc. Defekt pracy krążenia płucnego w konsekwencji powoduje niewydolność serca – zaburzenia funkcji prawej komory. Zmniejszony przepływ krwi przez płuca skutkuje tym, że niedostateczna ilość tlenu jest rozprowadzana po całym organizmie, co negatywnie przekłada się na jego funkcjonowanie.

Objawy rozwijającego się tętniczego nadciśnienia płucnego

Pierwsze objawy tętniczego nadciśnienia płucnego wynikają z zaburzenia dotyczącego nieprawidłowej pracy prawej komory serca.

Są to:

• ogólne osłabienie organizmu, 
• duszność,  
• zasłabnięcia podczas aktywności fizycznej,  
• spadek wydolności fizycznej. 

Kiedy choroba przechodzi w wyższy stopień zaawansowania, pojawiają się kolejne objawy, a wynikają one ze zmian, które zachodzą w naczyniach płucnych.

Zaliczamy do nich: 

• suchy, męczący kaszel,
• zmianę barwy głosu wywołaną chrypką spowodowaną uciskiem na nerw krtaniowy,
• ból dławicowy (w klatce piersiowej podczas wysiłku fizycznego), 
• odkrztuszanie krwi z pękających naczyń płucnych. 

Do pozostałych objawów, które pacjent może zaobserwować sam, należą obrzęki i oziębienie nóg oraz wodobrzusze. 

Lekarz może zaobserwować dodatkowo poszerzenie tętnicy płucnej, żył szyjnych oraz szmer serca, powstający na skutek nieprawidłowej pracy mitralnej zastawki serca.  

Diagnostyka nadciśnienia płucnego 

Podstawowym badaniem jest cewnikowanie prawej strony serca, co pozwala na pomiar ciśnienia w tętnicy płucnej.

Pozostałe metody stosowane w diagnostyce nadciśnienia tętniczego to: 

• RTG klatki piersiowej,  
• EKG serca,  
• badanie echa serca,  
• scyntygrafia perfuzyjna płuc,  
• arteriografia tętnic płucnych,  
• tomografia komputerowa w obrębie klatki piersiowej,  
• test reaktywności naczyń płucnych, 
• ocena wydolności wysiłkowej.

Tętnicze nadciśnienie płucne – leczenie

Głównym celem leczenia PAH jest zahamowanie rozwoju choroby, w tym zmniejszenie objawów wynikających z niewydolności serca. Zarówno leczenie objawowe, jak i celowane, musi uwzględnić zmiany nawyków żywieniowych i aktywności fizycznej.  

W przypadku tętniczego nadciśnienia płucnego stosuje się m.in. leki przeciwzakrzepowe.

Wspomagająco w razie konieczności stosuje się również tlenoterapię, a nawet leczenie zabiegowe. Czasem stosuje się tzw. leczenie skojarzone. W pierwszym rzucie terapię zaczyna się od jednego leku, a kolejno po kilku tygodniach wykonuje się szereg badań diagnostycznych, które obrazują aktualny stan zdrowia. Na tej podstawie lekarz podejmuje decyzję o dalszym sposobie terapii.  

Leczenie objawowe to metoda podnosząca jakość życia poprzez zmniejszenie objawów wynikających z niewydolności prawej komory serca, w tym obrzęki nóg i powiększenie narządów wewnętrznych (wątroby, śledziony). W tym celu stosuje się leki moczopędne, które usuwają nadmiar płynu z organizmu. Niektóre leki przyjmuje się w postaci wlewów podskórnych, we wlewie dożylnym lub w postaci inhalacji.  

Przeczytaj również:
Zioła na nadciśnienie. Które stosować, a których unikać?