Drunkoreksja (alkoreksja) – czym jest i jak ją leczyć?

Drunkoreksja – czym jest i jak się objawia? 

Drunkoreksja, inaczej nazywana alkoreksją, anoreksją alkoholową lub bulimią alkoholową, jest zaburzeniem behawioralnym. Termin drunkoreksja został użyty po raz pierwszy w 2008 roku, jednak do tej pory nie został oficjalnie uwzględniony w klasyfikacji medycznej. Zaburzenie to dotyka głównie studentów, częściej młodych kobiet niż mężczyzn.

Anoreksja alkoholowa stanowi połączenie zaburzeń odżywiania z nadużywaniem alkoholu. Dla osób z alkoreksją alkohol jest ważniejszy niż jedzenie. Z tego względu ograniczają kaloryczność spożywanych posiłków lub prowokują wymioty w celu możliwości wypicia większej ilości alkoholu bez konsekwencji nadmiernego przyrostu masy ciała. W początkowej fazie zachowują kontrolę nad ilością przyjmowanego pokarmu i alkoholu. Z czasem jednak tracą nadzór nad piciem, a ich dieta staje się coraz bardziej restrykcyjna. 

Drunkoreksja – diagnostyka  

Drunkoreksja bywa mylona z anoreksją lub alkoholizmem. Głównym czynnikiem różnicującym alkoreksję i anoreksję jest motywacja do podejmowania działań związanych z dążeniem do ograniczenia ilości spożywanych pokarmów. W przypadku anoreksji obniżenie kaloryczności diety służy redukcji masy ciała. Z kolei osoby z drunkoreksją ograniczają liczbę posiłków ze względu na chęć wypicia większej ilości alkoholu bez obawy o wzrost wagi.    

Diagnostyka drunkoreksji wymaga odróżnienia jej od innych zaburzeń oraz zakłada występowanie następujących cech: 

• uzależnienie od alkoholu, 
• świadome ograniczanie przyjmowanego pokarmu, 
• ograniczenie konsumpcji pokarmu wynikające z chęci konsumpcji alkoholu, 
• wysoki poziom lęku i obawa przed przyrostem masy ciała, 
• negatywny obraz własnego ciała związany z masą ciała, 
• spadek masy ciała poniżej norm właściwych dla populacji w wieku chorego [1]. 

Drunkoreksja – przyczyny 

Przyczyny drunkoreksji nie zostały do końca określone. Uważa się, że za rozwój alkoreksji  odpowiadają następujące czynniki: 

• Biologiczne (predyspozycje do zaburzeń odżywiania i uzależnienia od alkoholu); 
• Indywidualne/ osobowościowe (negatywny obraz własnego wyglądu, kształtowany przez pryzmat masy ciała, lęk i obawa przed nadwagą, niska samoocena, dążenie do perfekcji, wczesne traumy z dzieciństwa, ból emocjonalny, brak umiejętności radzenia sobie ze stresem); 
• Sytuacyjne/ społeczne (kult szczupłego ciała, zmiany życiowe związane z funkcjonowaniem w nowym środowisku akademickim, wkroczenie do nowej grupy rówieśniczej, opuszczenie domu rodzinnego, utrata kontroli rodzicielskiej, większa swoboda w decydowaniu, akceptacja społeczna dla zwiększonej konsumpcji alkoholu) [1]. 

Drunkoreksja – konsekwencje i powikłania 

Drunkoreksja przyczynia się do rozwoju poważnych powikłań somatycznych i psychicznych. Skutkuje również utratą zainteresowań niezwiązanych z piciem. Problemy zdrowotne pojawiają się zarówno w konsekwencji nadużywania alkoholu, jak i stosowania restrykcyjnej diety.  

Alkoreksja jest niebezpieczna dla zdrowia. Prowadzi do niedożywienia, odwodnienia i ogólnego wyniszczenia organizmu. Powoduje uszkodzenie narządów wewnętrznych (np. mózgu, wątroby, trzustki) oraz układu nerwowego, pokarmowego, immunologicznego, krwiotwórczego i sercowo-naczyniowego. Konsekwencją drunkoreksji może być rozwój osteopenii oraz wystąpienie różnych niedoborów (np. składników odżywczych i witamin z grupy B). Zdarza się, że alkoreksja prowadzi do powstania zaburzeń psychicznych (np. depresji lub nerwicy).  

Drunkoreksja – leczenie 

Leczenie drunkoreksji powinno być wielowymiarowe. Postępowanie terapeutyczne należy nakierować na poszczególne objawy uzależnienia od alkoholu i zaburzeń odżywiania. Powinno ono obejmować:  

• niwelowanie skutków powikłań somatycznych i psychicznych,
• dążenie do uzyskania prawidłowej masy ciała,
• eliminowanie niewłaściwych nawyków żywieniowych i nadużywania alkoholu,   
• kształtowanie pozytywnej samooceny i właściwego obrazu własnego ciała, 
• indywidualną i/lub grupową terapię uzależnienia od alkoholu. 

Nieleczona drunkoreksja jest niebezpiecznym zaburzeniem, które prowadzi do poważnych konsekwencji zdrowotnych.

Przeczytaj również:
Mitomania – na czym polega patologiczne kłamanie?