Kwas bempediowy na cholesterol. Jak działa ten lek?

Słuchaj artykułu

Pytanie od Renaty

Słyszałam o nowym leku na cholesterol o nazwie kwas bempediowy. Czy mogą Państwo coś więcej o tym powiedzieć?

farmaceutka

W Polsce 20 milionów osób ma podwyższony poziom cholesterolu, a większość nawet nie zdaje sobie z tego sprawy. Leki są niezbędne zwłaszcza u osób, które nie uzyskują efektu mimo diety i wprowadzenia aktywności fizycznej. Często jednak leki zażywane są zbyt krótko, w za małych dawkach lub bez połączenia kilku substancji aktywnych dla zwielokrotnienia siły. Wina leży zarówno po stronie lekarzy, jak i pacjentów, którzy wspólnie obawiają się działań niepożądanych. Są one jednak niewielką ceną w porównaniu z zaniedbaniami przy dyslipidemii, która może doprowadzić do zawału lub udaru. Epidemia tych zaburzeń sprawiła, że w 2021 r. powstały nowe polskie wytyczne ich leczenia.

Naukowcy wciąż poszukują nowych substancji skutecznych w zwalczaniu hipercholesterolemii. W marcu bieżącego roku na kongresie American College of Cardiology w Nowym Orleanie zostały przedstawione wyniki III fazy badania klinicznego nowego leku – kwasu bempediowego.

Jak działa kwas bempediowy? Jakie ma zalety?

Kwas bempediowy hamuje syntezę cholesterolu, obniża stężenie frakcji LDL (tzw. złego cholesterolu) oraz zmniejsza syntezę kwasów tłuszczowych w wątrobie.

Staje się postacią aktywną po przekształceniu w wątrobie. Jest to niezmiernie ważne dla osób nietolerujących leków z grupy statyn. Głównym i najbardziej niepokojącym działaniem niepożądanym takich leków jest ból mięśni w wyniku ich uszkodzenia. Kwas bempediowy jest więc alternatywą dla pacjentów bez poprawy po leczeniu maksymalnymi dawkami statyn i ezetymibu.

Jakie jeszcze zalety ma ten lek?

Kwas bempediowy jest tani, zwłaszcza w porównaniu z lekami z grupy inhibitorów PCSK9, a zmniejsza ryzyko incydentów sercowo-naczyniowych na podobnym poziomie.
Zmniejsza ryzyko cukrzycy nawet u połowy leczonych. Porównywalnie stosowanie statyn, za wyjątkiem pitawastatyny, może zwiększyć prawdopodobieństwo jej wystąpienia.
Pozwala indywidualizować terapię. Każda kolejna substancja dopuszczona do leczenia zwiększa prawdopodobieństwo sukcesu, bo w razie nietolerancji lub niepowodzenia możemy modyfikować terapię. Coraz częściej brak skuteczności jednego leku zmusza do łączenia kilku różnych preparatów.
Obniża poziom CRP i białka C-reaktywnego, czyli wskaźniki odczynu zapalnego. W najbliższej przyszłości może to znaleźć zastosowanie w innych jednostkach chorobowych.