Molibden – skutki nadmiaru i niedoboru

Molibden – właściwości  

Molibden jest pierwiastkiem, który występuje w niewielkich ilościach w organizmie człowieka. Najwyższe stężenie występuje w nerkach, wątrobie, śledzionie, zębach i kościach. Wydalany jest wraz z moczem.  

Molibden odpowiada przede wszystkim za: 

• odpowiednie przyswajanie żelaza w organizmie; 
• prawidłowe przyswajanie cukrów, białek i tłuszczów, co przyczynia się do odpowiedniego dostarczania energii komórkom; 
• prawidłowy metabolizm puryn, dzięki czemu chroni przed dną moczanową;  
• prawidłowy wzrost w okresie dorastania – odpowiada za tkankę kostną i wzmacnia zęby, chroniąc przed próchnicą. 
• wzmocnienie potencji u mężczyzn.

Źródła molibdenu  

Molibden znajduje się w produktach pochodzenia roślinnego. Pierwiastek ten przechodzi do rośliny z gleby wraz z innymi składnikami odżywczymi. Bogate w molibden będą zatem owoce, warzywa i zboża. Nie da się konkretnie określić zawartości tego mikroelementu w produkcie. Wpływ na jego ilość ma głównie miejsce uprawy.   

Dobrym źródłem molibdenu są:  

• zielone warzywa,  
• rośliny strączkowe (fasola, groch),  
• produkty pełnoziarniste (ryż brązowy, kasza gryczana, chleb),  
• czerwona kapusta,  
• jaja,  
• mięso (wołowina, podroby),  
• owoce (gruszki, jabłka).  

Aby utrzymać prawidłowy poziom molibdenu w organizmie, do każdego posiłku należy włączyć warzywa.

Produkty pełnoziarniste zastąpić powinny produkty z białej mąki.  

Nadmiar molibdenu w diecie 

Molibden jest szkodliwy w przypadku spożywania większych dawek niż zalecane. W przypadku przedawkowania może powodować podwyższenie poziomu kwasu moczowego, co z kolei może skutkować występowaniem dny moczanowej objawiającej się bólem i obrzękiem stawów. Nadmiar molibdenu zaburza metabolizm fluoru i wapnia, przez co następuje osłabienie kości i uzębienia. Nadwyżka tego pierwiastka, podobnie jak niedobór, może zaburzać wchłanianie żelaza i miedzi.  

Niedobór molibdenu w diecie  

Niedobór molibdenu zdarza się bardzo rzadko, a opisywane przypadki dotyczą głównie pacjentów żywionych pozajelitowo. Przez niedobór pierwiastka w diecie może dojść do niewystarczającego przyswajania żelaza, co może doprowadzić do anemii. Osłabiona odporność organizmu i wystąpienie próchnicy to również objawy niedoboru molibdenu. Może dojść także do przyspieszonego bicia serca (tachykardia), występowania bólu głowy i wymiotów. Deficyt może powodować nadmierne wypadanie włosów, a także pogorszenie kondycji skóry.  

Przy odpowiednio zbilansowanej diecie, bogatej w zielone warzywa i pełnoziarniste produkty, suplementacja nie jest konieczna. Jednakże, jeśli lekarz zaleci inaczej wówczas należy stosować się do jego zaleceń.

Przeczytaj również:
Azot – jaką rolę pełni w organizmie?