Kmin rzymski – roślina o wielu właściwościach

Kmin rzymski, inaczej kumin (Cuminum cyminum L.), bywa często mylony z kminkiem zwyczajnym (Carum carvi L.). Kumin jest aromatyczną przyprawą często wykorzystywaną szczególnie w kuchni śródziemnomorskiej. W medycynie ludowej stosowany był w niestrawności, biegunkach, ale także leczeniu przeziębienia i gorączki, a nawet bezsenności.  

Kmin rzymski a układ trawienny 

Spożywanie kuminu ma korzystny wpływ na układ trawienny. Dzięki zawartemu w nim tymolowi stymuluje wydzielanie enzymów trawiennych oraz żółci. Kmin rzymski może również poprawiać samopoczucie u pacjentów cierpiących na zespół jelita drażliwego (IBS). 

Przeczytaj również:
Zespół jelita drażliwego – objawy i leczenie
Co jeść przy zespole jelita drażliwego?

Kmin rzymski a cholesterol 

Kumin może korzystnie wpływać na profil lipidowy u osób zmagających się z nadwagą lub otyłością oraz hipercholesterolemią. Badania wskazują, że kmin rzymski istotnie wpływa na obniżenie stężenia szkodliwego cholesterolu LDL oraz trójglicerydów we krwi. Zwiększa za to stężenie dobrego cholesterolu HDL. Spożywanie kminu rzymskiego zmniejsza więc ryzyko rozwoju miażdżycy u pacjentów z nieprawidłowym lipidogramem. 

Przeczytaj również:
HDL – czym jest dobry cholesterol?
Jak obniżyć cholesterol?

Kmin rzymski a cukrzyca 

Kmin rzymski obniża nie tylko stężenie złego cholesterolu, ale również glukozy we krwi. Zawarte w surowcu kuminol oraz kuminaldehyd stymulują trzustkę do wydzielania insuliny, hormonu odgrywającego kluczową rolę w metabolizmie węglowodanów. Insulina odpowiada za transport glukozy do wnętrza komórek, co prowadzi do obniżenia jej stężenia we krwi. 

Kmin rzymski a anemia 

Kumin jest bogatym źródłem żelaza, dzięki czemu może zapobiegać, jak i wspomagać leczenie anemii.  

Kmin rzymski a układ oddechowy 

Kmin rzymski jest bogatym źródłem olejków eterycznych o działaniu przeciwdrobnoustrojowym. Związki zawarte w kuminie ułatwiają również rozrzedzanie zalegającej w drogach oddechowych wydzieliny oraz działają wykrztuśnie. Udowodniono też działanie bronchodylatacyjne, czyli rozszerzające oskrzela. Stosowanie surowca zaleca się w stanach zapalnych dróg oddechowych. 

Kmin rzymski a padaczka 

Kumin bada się również pod kątem zastosowania w leczeniu padaczki. Olejek eteryczny pozyskiwany z kminu rzymskiego wpływa na hamowanie wyzwalania napadów padaczkowych oraz zmniejszenie ich częstotliwości. 

Wpływ kuminu na skórę 

Związki zawarte w kminie rzymskim (olejki eteryczne oraz aldehyd) wykazują właściwości przeciwbakteryjne i przeciwgrzybicze. Działają hamująco zarówno na bakterie Gram-dodatnie, jak i Gram-ujemne, a także grzyby Candida albicans. Ekstrakty mogą być stosowane zewnętrznie w mikrobiologicznych infekcjach skóry. Co ciekawe, kumin wykorzystywany jest również jako pachnący składnik balsamów, kremów, a nawet perfum. 

Inne działania kuminu 

Kmin rzymski wciąż jest przedmiotem wielu badań naukowych. W badaniach prowadzonych na szczurach wykazano działanie antykoncepcyjne na skutek hamowania spermatogenezy. Naukowcy przypuszczają, że kmin rzymski mógłby być stosowany jako ziołowy lek antykoncepcyjny dla mężczyzn. Kolejnym potencjalnym zastosowaniem kuminu wydaje się leczenie osteoporozy, dzięki wpływaniu na zmniejszanie masy kostnej. Badania wykazały również hamujący wpływ kminu rzymskiego na hemolizę ludzkich erytrocytów, a także silne właściwości antyoksydacyjne oraz przeciwnowotworowe tej rośliny. Podejrzewa się także, że kmin rzymski wykazuje działanie przeciwbólowe i przeciwzapalne, wymaga to jednak dalszych badań. 

Kmin rzymski – dawkowanie 

Dzienna dawka kuminu wynosi 300-600 mg, co jest ekwiwalentem 5- 10 owoców. 

Kmin rzymski – przeciwwskazania 

Kmin rzymski, jak każdy surowiec roślinny, może powodować alergie. W nielicznych przypadkach zaobserwowano skórne reakcje alergiczne oraz reakcje oddechowe.  

Szczególną ostrożność powinni zachować pacjenci przyjmujący: 

• antybiotyki, 
• leki przeciwgrzybicze, 
• leki przeciwbólowe i przeciwzapalne, 
• leki obniżające cholesterol, 
• leki i suplementy uzupełniające żelazo. 

Kmin rzymski – działania niepożądane 

Stosowanie kminu rzymskiego w odpowiednich dawkach, nieprzekraczających dziennego zapotrzebowania, pozbawione jest działań niepożądanych. Długotrwałe spożywanie dużych ilości kuminu może wywoływać zapalenia skóry, działania niepożądane ze strony układu oddechowego oraz zwiększone ryzyko krwawień. Ostrożność powinny zachować również osoby cierpiące na chorobę wrzodową żołądka. 

Kmin rzymski a ciąża i karmienie piersią 

Ze względu na obecność tymolu kmin rzymski stymuluje czynność wydzielniczą gruczołów, w tym gruczołów mlekowych, co wpływa na zwiększenie laktacji. W związku z tym spożywanie kuminu zalecane jest zarówno w okresie karmienia piersią, jak i w ciąży.