Pirosiarczyn sodu (E223). Wpływ na zdrowie
Obecność konserwantów w wielu produktach to niestety codzienność. Wyróżniamy ponad 1500 rodzajów konserwantów, wśród nich znajduje się pirosiarczyn sodu. Gdzie go znajdziemy? Czy ta substancja jest szkodliwa?
Czym jest pirosiarczyn sodu?
Pirosiarczyn sodu o wzorze Na2S2O5 to syntetyczny związek nieorganiczny.
Występuje pod nazwami:
- disiarczyn sodu,
- disiarczan (IV) sodu,
- pirosiarczan (IV) sodu,
- pentaoksodisiarczan sodowy.
Związek ten pełni rolę konserwantu i oznacza się go symbolem E223.
Pirosiarczyn sodu – właściwości i zastosowanie
Pirosiarczyn sodu występuje pod postacią białego proszku lub kryształów o zapachu siarki. Jest nietrwały, w wodzie tworzy kwas siarkowy (VI), rozpuszcza się również w glicerolu oraz etanolu. Pod wpływem temperatury rozkłada się do toksycznych gazów siarki oraz sodu, a pod wpływem tlenu z powietrza utlenia się do związku siarczanu sodu.
Dzięki swoim właściwościom pirosiarczyn sodu wykorzystuje się w:
- przemyśle spożywczym w roli konserwantu przedłużającego termin przydatności do spożycia,
- przemyśle tekstylnym, papierniczym i włókienniczym jako środek wybielający,
- medycynie jako konserwant oraz antyutleniacz niektórych leków, służy również do wykrywania anemii sierpowatej,
- przemyśle naftowym i gazowym (hamuje proces korozji).
Dlaczego pirosiarczyn sodu dodawany jest do żywności?
- Przedłuża termin ich przydatności,
- chroni przed brunatnieniem oraz rozwojem pleśni i grzybów,
- wpływa na walory smakowe i wizualne,
- wybiela.
Pirosiarczyn sodu znajdziemy w:
- winie, piwie, cydrze,
- sokach owocowych,
- pieczywie,
- wyrobach cukierniczych,
- dżemach,
- frytkach,
- suszonym imbirze i grzybach,
- wiórkach i kremach kokosowych oraz chrzanie (ze względu na właściwości wybielające),
- owocach i warzywach (chroni witaminę C przed utlenianiem, spowalniając brązowienie tych produktów),
- mąkach bezglutenowych lub z małą zawartością glutenu (nadaje im odpowiednią konsystencję).
Szkodliwość pirosiarczynu sodu
Pirosiarczyn sodu metabolizowany jest w wątrobie do związków siarki i wydalany z moczem. Zmniejsza wchłanianie niektórych witamin, np. z grupy B.
Dozwolona dzienna dawka spożycia pirosiarczynu sodu wynosi 0,7 mg/kg. Przy spożyciu większej dawki mogą pojawić się nudności, wymioty czy ból głowy.
Związek ten działa silnie drażniąco. Wdychanie go może doprowadzić do podrażnienia błon śluzowych i układu oddechowego. Pirosiarczynu sodu powinny unikać osoby uczulone na związki siarki. Udowodniono, że sól ta jest alergenem. U alergików powoduje katar sienny, ataki astmy, pokrzywkę, a także zwiększa ryzyko pojawienia się atopowego zapalenia skóry. Powinny go również unikać kobiety w ciąży.
- http://www.efsa.europa.eu/en/press/news/160414a,
- Rozporządzenie Ministra Zdrowia w sprawie dozwolonych substancji dodatkowych.
- Grimm H., Chemia w pożywieniu.
Wszyscy którzy zezwolili na dopuszczenie szkodliwej chemii do żywności powinni być rozstrzeliwani można ich porównać do hitlerowców i za to samo skazać (działanie przeciw ludzkości).