Skwalan – czym jest i jakie ma zastosowanie?
Troska o środowisko, coraz większa świadomość konsumentów, wzrost zainteresowania roślinnymi surowcami – właśnie te czynniki sprawiają, że od pewnego czasu prawdziwy renesans przeżywają kosmetyki zawierające składniki roślinne, a surowce syntetyczne zastępowane są przez ich naturalne odpowiedniki. Do łask wracają znane od lat olejki i roślinne ekstrakty, chociaż pojawiają się również nowe, nieznane dotąd konsumentom surowce. Do takich należy skwalan – mimo że nazwa niewiele nam mówi, cieszy się on dużym uznaniem w kosmetologii.
Czym jest skwalen?
Aby dobrze zrozumieć, czym dokładnie jest skwalan i z czego wynika rosnące zainteresowanie tym surowcem, warto najpierw przybliżyć definicję skwalenu (który od skwalanu różni coś więcej niż jedna litera).
Skwalen został odkryty w 1906 r. przez japońskich naukowców i przez wiele lat był pozyskiwany głównie z wątroby rekinów, do czego nawiązuje jego nazwa – squalus, czyli koleń. Jest wielonienasyconym węglowodorem powszechnie występującym w przyrodzie – zarówno w tkankach roślinnych, zwierzęcych, jak i ludzkich. Co ciekawe, skwalen w połączeniu z wodą pozwala wyprodukować tlen, tym samym umożliwiając rekinom przeżycie w głębinach, gdzie woda zawiera bardzo mało tego pierwiastka. Jednak nie tylko dla rekinów jego obecność jest istotna. Pełni on także wiele bardzo ważnych funkcji w naszym organizmie. Obecny jest w woskowinie usznej, tarczycy, wewnętrznej warstwie tętnic, a także w wielu innych narządach.
Jest jednym z głównych składników ludzkiego płaszcza lipidowego (około 13%), gdzie pełni bardzo ważne funkcje:
- chroni skórę przed działaniem szkodliwych czynników zewnętrznych (jak np. promieniowanie UV, kancerogeny),
- zabezpiecza skórę przed nadmierną utratą wody,
- wykazuje działanie antyoksydacyjne, antybakteryjne i przeciwgrzybicze,
- normalizuje wydzielanie sebum,
- wspomaga prawidłowy przebieg procesu keratynizacji naskórka.
Skwalan i skwalen – podobieństwa i różnice
Skwalan i skwalen – substancje te, poza podobnie brzmiącą nazwą, wykazują podobne właściwości i działanie. Jednak między nimi jest jedna bardzo ważna różnica – poziom nasycenia. Podczas gdy skwalen jest nienasyconym węglowodorem, skwalan jest jego nasyconą formą (podwójne wiązania skwalenu są tutaj całkowicie wysycone). Dzięki temu skwalan jest stabilny – i właśnie ta różnica sprawia, że to on znajduje zastosowanie w przemyśle kosmetycznym.
Skwalan – właściwości i działanie
Skwalan to bezwonny i bezbarwny olej, zatwierdzony przez EcoCert jako bezpieczny składnik kosmetyków. Charakteryzuje się niezwykle wysoką trwałością i stabilnością – nie utlenia się ani nie jełczeje. Jest to tzw. suchy olej, który po aplikacji na skórę szybko się wchłania i nie pozostawia tłustej warstwy. Co więcej, zaliczany jest do składników o niskim stopniu komedogenności, co oznacza, że nie zatyka porów. Wykazuje szerokie spektrum działania na skórę, m.in.:
- wzmacnia naturalną barierę lipidową skóry,
- wspomaga utrzymanie prawidłowej struktury wodno-lipidowej,
- tworzy na powierzchni skóry naturalny film chroniący przed szkodliwym działaniem promieniowania UV,
- działa nawilżająco i delikatnie natłuszczająco,
- chroni przed infekcjami – wykazuje działanie bakterio- i grzybobójcze,
- poprawia miękkość i elastyczność,
- zapobiega nadmiernemu złuszczaniu skóry,
- wykazuje działanie antyoksydacyjne – chroni skórę przed wolnymi rodnikami, dzięki czemu wspiera utrzymanie jej w dobrej kondycji oraz opóźnia proces starzenia,
- zwiększa transport składników aktywnych w głąb skóry – stanowi dobry nośnik dla substancji biologicznie czynnych rozpuszczalnych w tłuszczach jak np. witamina A lub E.
Skwalan – zastosowanie w kosmetykach
Ludzka skóra stanowi wyjątkową barierę ciała, chroniąc je od czynników zewnętrznych. Jest stale narażona na uszkodzenia, nie tylko spowodowane urazem fizycznym, ale również przez kontakt z różnymi substancjami chemicznymi czy promieniowaniem UV. By prawidłowo pełniła funkcję ochronną, konieczne jest utrzymanie jej w dobrej kondycji. I tutaj na pomoc przychodzi nam skwalan. Jego biozgodność ze skórą, stabilność oraz właściwości sprawiają, że jest składnikiem cenionym w przemyśle kosmetycznym. Z powodzeniem może być stosowany w czystej postaci (np. jako emolient) oraz jako dodatek do kosmetyków.
Ze względu na swoje właściwości skwalan szczególnie zalecany jest do cery suchej, dojrzałej, naczynkowej, alergicznej i atopowej. Dobrze sprawdza się w przypadku egzemy oraz skóry podrażnionej np. nadmiernym opalaniem. Redukuje przebarwienia i blizny potrądzikowe, dlatego znajduje też zastosowanie w preparatach do cery trądzikowej. Doskonale sprawdza się w pielęgnacji włosów – zmniejsza puszenie, ułatwia rozczesywanie, nawilża, natłuszcza oraz zwiększa wytrzymałość na uszkodzenia mechaniczne. Skwalan jest również dobrym utrwalaczem perfum, a także składnikiem znajdującym zastosowanie przy produkcji pomadek.
W kosmetyce wykorzystywany jest skwalan roślinny – pozyskiwany z oliwek oraz trzciny cukrowej (cukrowca lekarskiego). Oba wykazują podobne działanie, chociaż różnią się ceną. Skwalen pozyskiwany z oliwek jest nieco tańszy od skwalenu pozyskiwanego z cukrowca lekarskiego.
Skwalan – przeciwwskazania
Właściwości skwalanu sprawiają, że praktycznie nie ma przeciwwskazań do jego stosowania. Chociaż skwalan wykazuje niską komedogenność, warto ze zdrowym rozsądkiem podchodzić do tego produktu w przypadku cery tłustej lub mieszanej.
Źródła:
- Huang, Z.R.; Lin, Y.K.; Fang, J.Y. Biological and pharmacological activities of squalene and related compounds: potential uses in cosmetic dermatology. Molecules 2009.
- Kiełtyka-Dadasiewicz A. Rośliny w nowoczesnej kosmetologii. WAWSSP, Lublin 2016.
- Lozano-Grande, M.A.; Gorinstein, S.; Espitia-Rangel, E.; Dávila-Ortiz, G.; Martínez-Ayala, L. Plant Sources, Extraction Methods, and Uses of Squalene. Int. J. Agron. 2018.
- Marwicka J., Makuch M., Niemyska K., Kosmetologia Estetyczna, Właściwości oraz kosmetyczne zastosowanie oliwy z oliwek jako produktu bogatego w substancje biologicznie czynne, 5/2015.
- Schroeder G. Kosmetyki – chemia dla ciała. Cursiva, Poznań 2011.