Korzeń kudzu – kiedy warto go stosować?

Kudzu – charakterystyka 

Kudzu, a właściwie opornik łatkowaty (łac. Pueraria lobata), jest rośliną pochodzącą z Azji Południowo-Wschodniej. Występuje również w Oceanii oraz Japonii, a także Ameryce Północnej. Jest wieloletnim pnączem z bardzo szybkim dziennym przyrostem pędów, charakterystycznymi owłosionymi zielonymi liśćmi i purpurowymi kwiatami. Surowiec zielarski stanowią wysuszone korzenie. W chińskiej medycynie ludowej korzeń kudzu jest wykorzystywany już od 2000 lat jako lek ziołowy w leczeniu gorączki, ostrej czerwonki, biegunki, cukrzycy i chorób układu krążenia.

Kudzu – skład 

Korzeń kudzu posiada związki bioaktywne, wśród których można wyróżnić trzy główne izoflawony – puerarynę, daidzynę i daidzeinę, a także genisteinę, formonetynę, onininę, biochaninę A. Zawartość tych składników w surowcu w zależności od pochodzenia waha się między 2 a 12%. Oprócz związków izoflawonoidowych w korzeniu kudzu stwierdzono zawartość: 

• aglikonów,  
• glikozydów flawonoidowych (apigenina, luteolina, kwercetyna, rutyna, hyperozyd),  
• kwasów fenolowych,  
• saponin,  
• skrobi,  
• składników mineralnych, takich jak wapń, magnez, żelazo, cynk, 
• siedemnastu aminokwasów istotnych dla prawidłowego funkcjonowania organizmu.  

Korzeń kudzu – właściwości i zastosowanie 

Korzeń kudzu może być wykorzystywany wspomagająco w walce z nałogiem alkoholowym. W badaniach na modelach zwierzęcych wykazano, że może on redukować spożycie alkoholu. Korzeń kudzu wykorzystuje się badaniach nad odwykowym leczeniem alkoholików.  

Jedno z badań klinicznych udowadnia, że podawanie wyciągu z korzenia kudzu w kapsułkach (500 mg przez 7 dni) skutkowało zmniejszeniem spożycia alkoholu o 40%.  

Przypuszcza się, że za właściwości redukujące spożycie alkoholu są odpowiedzialne izoflawony – pueraryna, daidzyna i daidzeina. Mechanizm ich działania polega prawdopodobnie na hamowaniu metabolizmu alkoholu, prowadząc do nagromadzenia się w organizmie kwasu octowego odpowiedzialnego między innymi za nudności i zaczerwienienie twarzy (objawy tzw. kaca). Podawanie korzenia kudzu przyczynia się również do wzrostu stężenia dopaminy i serotoniny w ośrodkowym układzie nerwowym, co również może pomóc w walce z nałogiem. Niektóre źródła zwracają uwagę na możliwość zastosowania kudzu w przypadku nałogowych palaczy – może on wspomagać rzucanie nałogu.  

Pueraryna – izoflawon występujący w kudzu wykazuje także działanie przeciwgorączkowe. Wpływa również na metabolizm glukozy, obniżając jej stężenie we krwi, co tłumaczy wykorzystanie kudzu w leczeniu cukrzycy.  

Korzeń kudzu może mieć również pozytywny wpływ na układ sercowo-naczyniowy. Niektóre badania doświadczalne wykazały, że może on wpływać na rozszerzenie naczyń wieńcowych oraz obniżać ciśnienie tętnicze krwi.  

Istnieją przesłanki, które sugerują, że korzeń kudzu może być wykorzystywany w celu zniesienia lub zmniejszenia intensywności bólów głowy, również migrenowych, za co ma odpowiadać poprawa przepływu krwi.  

Korzeń kudzu może również znaleźć zastosowanie u kobiet w okresie menopauzy. Może mieć wpływ na łagodzenie charakterystycznych dla tego okresu objawów, takich jak uderzenia gorąca. Działa również przeciwosteoporotycznie. 

Podsumowując, korzeń kudzu jest ciekawym surowcem dostępnym w aptekach czy zielarniach. Może być wykorzystywany w walce z nałogami. Może być również stosowany w innych chorobach, takich jak cukrzyca, choroby układu krążenia, menopauza czy migrenowe bóle głowy.  

Przeczytaj również:
Czy kocanka piaskowa ma właściwości zdrowotne?