Pranobeks inozyny. Czy jest skuteczny w trakcie infekcji?

Pranobeks inozyny – co to jest? 

Pranobeks inozyny to syntetyczna substancja aktywna, pochodna puryny. Znana jest także pod nazwą izoprynozyna. Została ona dopuszczona do obrotu w 1971 roku i stosowana była w leczeniu infekcji, w tym podostrego stwardniającego zapalenia mózgu, opryszczki pospolitej, ospy wietrznej, cytomegalii, wirusa Epsteina-Barra, ostrych infekcji górnych dróg oddechowych, odry oraz stanów obniżonej odporności.  

Pranobeks inozyny – działanie 

Badania wykazały, że pranobeks inozyny wpływa na odpowiedź komórkową i humoralną organizmu. Przede wszystkim substancja ta wzmacnia odporność, a jej działanie przeciwwirusowe jest drugorzędne.  

Pranobeks inozyny – skuteczność 

Według badań in vitro (w laboratorium) z 1986 roku pranobeks inozyny skutecznie hamuje replikację wirusów takich jak: 

• wirus HSV,  
• wirus cytomegalii, 
• wirus LAV/HTLV-III, 
• adenowirus 10, 
• wirus krowianki, 
• wirus polio,  
• wirusy grypy typu A i B, 
• rinowirus, 
• wirus wścieklizny, 
• wirus wirusowego zapalenia mózgu. 

Nie jest natomiast skuteczny w przypadku wirusów: 

• odry, 
• paragrypy, 
• świnki, 
• końskiego zapalenia mózgu. 

Do tej pory nie potwierdzono jednak powyższych działań przeciwwirusowych pranobeksu inozyny. W związku z tym stosowanie go w leczeniu infekcji wirusowych może nie być zasadne. 

Pranobeks inozyny – wskazania 

Według ulotek popularnych leków zawierających pranobeks inozyny stosuje się go w: 

• nawracających infekcjach górnych dróg oddechowych u osób z obniżoną odpornością, 
• leczeniu opryszczki warg i skóry, wywołanej przez Herpes simplex (wirusa opryszczki pospolitej). 

Pranobeks inozyny – dawkowanie 

Dawkowanie leków zawierających pranobeks inozyny określane jest na podstawie masy ciała. Dzieci od 1. roku życia, osoby dorosłe i starsze mogą przyjmować tę substancję w ilości 50 mg/kg masy ciała na dobę w 3-4 dawkach podzielonych. Maksymalna dawka dobowa wynosi 4 g.  

Leki bez recepty zawierające pranobeks inozyny występują w postaci tabletek lub syropu. Syrop przeznaczony jest dla dzieci oraz osób starszych, które mają trudności z połykaniem tabletek.  

Leczenie trwa zazwyczaj od 5 do 14 dni. Po ustąpieniu objawów zaleca się stosowanie leku jeszcze przez 1-2 dni. W przypadku przerwania leczenia substancja aktywna może nie wykazać działania leczniczego lub objawy choroby mogą się nasilić. 

Pranobeks inozyny – przeciwwskazania 

Pranobeks inozyny nie powinien być przyjmowany przez osoby uczulone na ten związek.  

Przeciwwskazaniami do jej stosowania są także: 

• aktualnie występujący napad dny moczanowej, 
• podwyższone stężenie kwasu moczowego we krwi, 
• ciąża i karmienie piersią. 

Szczególną ostrożność podczas przyjmowania tej substancji powinny zachować osoby ze stwierdzoną: 

• dną moczanową, 
• hiperurykemią, 
• kamicą moczową, 
• zaburzoną czynnością nerek. 

Długotrwałe stosowanie pranobeksu inozyny może doprowadzić do tworzenia się kamieni nerkowych. 

Pranobeks inozyny – interakcje z innymi lekami 

Przed zastosowaniem leków zawierających pranobeks inozyny sprawdź, czy nie przyjmujesz takich leków jak: 

• allopurynol i inne leki stosowane w dnie moczanowej; 
• furosemid, torasemid, hydrochlorotiazyd, indapamid, kwas etakrynowy i chlortalidon, które zwiększają wydalanie kwasu moczowego; 
• leki immunosupresyjne; 
• azydotymidyna stosowana w leczeniu zakażenia wirusem HIV. 

Pranobeks inozyny – skutki uboczne 

Jak każda substancja lecznicza izoprynozyna może wywołać skutki uboczne, ale nie wystąpią one u każdego pacjenta.  

Do bardzo często i często występujących zaliczamy: 

• zwiększone stężenie kwasu moczowego we krwi lub moczu, 
• bóle i zawroty głowy, 
• bóle w nadbrzuszu, nudności i wymioty, 
• świąd i wysypka na skórze, 
• bóle stawów, 
• złe samopoczucie, zmęczenie, 
• zwiększone stężenie mocznika we krwi,  
• zwiększoną aktywność fosfatazy zasadowej i aminotransferaz we krwi.