Ruta – właściwości, zastosowanie, przeciwwskazania, skutki uboczne
Ruta zwyczajna (łac. Rutae graveolens) to roślina należąca do rodziny rutowatych (łac. Rutaceae). Występuje w europejskich i afrykańskich krajach położonych nad Morzem Śródziemnym. Uprawiana jest w wielu krajach Europy, również w Polsce, jako zioło lecznicze i ozdobne [1]. Ruta jest tradycyjnie stosowaną rośliną leczniczą wykorzystywaną m.in. w indyjskich lekach. Jej zastosowanie w krajach rozwiniętych jest obecnie minimalne.
Jak wygląda ruta?
Ruta jest wytrzymałą, wiecznie zieloną rośliną przypominającą krzew. Dolna część łodygi jest zdrewniała, a liście są naprzemienne, niebiesko-zielone i dwu- lub trójpierścieniowe. Mają silny nieprzyjemny zapach i gorzki smak. Roślina kwitnie od czerwca do września z zielonkawożółtymi kwiatami [2].
Ruta – substancje odżywcze
Ruta zawiera wiele cennych substancji, takich jak alkaloidy, kumaryny, flawonoidy i olejki eteryczne. Najważniejszymi flawonoidami są rutyna i kwercetyna. Ponadto występują kumaryna, umbeliferon, kwasy organiczne, witamina C i sole mineralne [3].
Ruta zwyczajna – właściwości
Według literatury ruta zawiera ok. 2% rutyny, która jest głównym flawonoidem w tej roślinie. Jak pokazują badania, flawonoidy, a zwłaszcza pochodne kwercetyny, mogą mieć udział w zapobieganiu chorobom układu krążenia i nowotworom. Rutyna wykazuje liczne działania farmakologiczne, w tym:
- przeciwbakteryjne,
- przeciwnowotworowe,
- przeciwzapalne,
- przeciwbiegunkowe,
- przeciwwrzodowe,
- antymutagenne,
- chroniące mięsień sercowy,
- rozszerzające naczynia krwionośne,
- immunomodulujące,
- hepatoprotekcyjne.
Rutyna uszczelnia (zmniejsza przepuszczalność) ściany naczyń krwionośnych, poprawia elastyczność naczyń krwionośnych i zwiększa odporność naczyń na uszkodzenia. Dzięki tym właściwościom poprawie ulega kondycja naczyń krwionośnych i poprawia się krążenie obwodowe. Ponadto rutyna odpowiada za zapobieganie powstawaniu żylaków i drobnych „pajączków”.
Z kolei furanokumaryny, olejek eteryczny i alkaloidy wykazują działanie rozkurczowe na mięśnie gładkie przewodu pokarmowego, dróg żółciowych i układu moczowego. Dzięki temu:
- zmniejszają ból w okolicy brzucha i pęcherza moczowego,
- wykazują działanie wiatropędne,
- poprawiają perystaltykę jelit,
- mają działanie żółciopędne,
- poprawiają przepływ żółci w drogach żółciowych,
- działają delikatnie moczopędne, w wyniku którego można zaobserwować niewielkie działanie hipotensyjne.
Mniej znane właściwości ruty to słaby efekt uspokajający i niewielkie działanie przeciwrobacze [3, 4].
Ruta – zastosowanie
Główne zastosowania ruty to:
- stany skurczowe żołądka, jelit i dróg żółciowych;
- zaburzenia trawienne związane z wytwarzaniem i zastojem żółci w drogach żółciowych;
- okresowe bóle brzucha i wzdęcia, zwłaszcza jeśli dolegliwości te wynikają z nadmiernego skurczu mięśni gładkich przewodu pokarmowego;
- problemy z oddawaniem moczu;
- poprawa kondycji naczyń krwionośnych i krążenia obwodowego.
Starsze źródła wymieniają również następujące zastosowania:
- łagodne obniżenie ciśnienia;
- obniżenie poziomu cholesterolu;
- stany rozkojarzenia i wyczerpania nerwowego;
- bolesne miesiączkowanie u młodych dziewcząt.
Obecnie w leczeniu tych dolegliwości stosuje się jednak zupełnie inne preparaty.
Inne źródła wskazują na potencjał ruty w kuracji bielactwa i łuszczycy. Szczególnie podkreślono tutaj udział ruty w leczeniu łuszczycy opornej na stosowane wcześniej metody leczenia i dostępne na rynku leki. Dodatkowo według aktualnych badań farmaceutycznych surowce ruty można wykorzystać jako środek:
- przeciwutleniający,
- przeciwcukrzycowy,
- przeciwgrzybiczy,
- przeciwandrogenny,
- owadobójczy,
- przeciwzakrzepowy, stosowany w okładach na bóle reumatyczne, zwichnięcia, przeciążenia ścięgien, żylaki [4, 5].
Ruta – przeciwwskazania i skutki uboczne
Główne przeciwwskazania do stosowania ruty zwyczajnej to:
- ciąża,
- obfite miesiączki,
- nieżyt przewodu pokarmowego,
- choroba wrzodowa żołądka i dwunastnicy,
- przewlekłe owrzodzenie jelita grubego,
- nadkwaśność.
Najczęstsze skutki uboczne po zastosowaniu preparatów z rutą zwyczajną to:
- nadwrażliwość na światło (hiperpigmentacja, obrzęk, swędzenie, oparzenia, pęcherze),
- bolesne podrażnienie przewodu pokarmowego,
- depresja,
- zaburzenia snu,
- zawroty głowy i skurcze,
- omdlenia,
- senność,
- słaby puls,
- obrzęk języka.
Ruta zwyczajna – czy wykazuje działanie poronne?
Obecne w rucie kumaryny i alkaloidy mogą wywołać nadmierne skurcze macicy i obfite krwawienia z dróg rodnych.
W związku z tym zastosowanie ruty przez kobietę w ciąży może doprowadzić do poronienia [6].
Przeczytaj również:
Babka płesznik – właściwości i zastosowanie
Źródła:
- Kannan L.R, Babu U.V., Identity and pharmacognosy of Ruta graveolens, 2012, DOI: 10.4103/0257-7941.113792.
- Ravindran P.N., Other herbs and spices: mango ginger to wasali, 2012, DOI: 10.1533/9780857095688.557.
- Jianu C., Golet I. i wsp., Chemical Profile of Ruta graveolens, Evaluation of the Antioxidant and Antibacterial Potential of Its Essential Oil, and Molecular Docking Simulations, 2021, DOI: 10.3390/app112411753.
- Asgarpanah L.J, Khoshkam R., Phytochemistry and pharmacological properties of Ruta graveolens, 2012, DOI: 10.5897/JMPR12.040.
- Ożarowski A., Jaroniewski W., Rośliny lecznicze i ich praktyczne zastosowanie, Instytut Wydawniczy Związków Zawodowych, Warszawa 1987.
- Aronson J.K., Meyler’s Side Effects of Drugs: The International Encyclopedia of Adverse Drug Reactions and Interactions, 2016.