Arnika górska – właściwości, zastosowanie, przeciwwskazania
Arnika górska to roślina, która nie tylko zachwyca swoim wyglądem i zapachem, ale również ma bardzo korzystny wpływ na nasze zdrowie. Od lat doceniana za swoje lecznicze właściwości, dziś widnieje na liście gatunków chronionych. Na szczęście dzięki specjalnym uprawom w dalszym ciągu możemy korzystać z jej dobroczynnego działania. I warto, bo zdecydowanie bylina ta jest prawdziwym skarbem natury.
Arnika górska – charakterystyka
Arnika górska (łac. Arnica montana), nazywana również kupalnikiem górskim czy pomornikiem, to wieloletnia, osiągająca od 20 do 60 cm wysokości roślina z rodziny astrowatych. Charakteryzuje ją grube, słabo rozgałęzione kłącze, z którego wychodzą liczne korzenie przybyszowe. Wyrasta z niego także przyziemna rozeta odwrotnie jajowatych liści odziomkowych oraz słabo rozgałęziona, odlegle ulistniona, omszona łodyga. Okres kwitnienia arniki przypada od czerwca do sierpnia – wtedy to na końcu rozgałęzień łodygi zobaczyć można koszyczki kwiatowe składające się z kilkunastu kwiatów języczkowych i kilkudziesięciu kwiatów rurkowatych. Koszyczki te charakteryzują się złoto-żółtą barwą oraz przyjemnym i aromatycznym zapachem. Owoce arniki to owłosione niełupki.
Arnika górska – występowanie
Arnika górska naturalnie rośnie w Europie Zachodniej, Azji Środkowej i Ameryce Północnej. Jak sama nazwa wskazuje, występuje na górskich i przyleśnych łąkach oraz halach, a także na torfowiskach, zrębach i brzegach lasów. W Polsce rośnie dość rzadko. Można ją spotkać m.in. w Karpatach, Sudetach, na Mazurach czy Suwalszczyźnie. Jest ona objęta ścisłą ochroną gatunkową – trzeba więc pamiętać, że zbieranie dziko rosnącej arniki jest zabronione. W lecznictwie wykorzystywana jest arnika górska pozyskiwana ze specjalnie prowadzonych upraw.
Arnika górska – właściwości i działanie
Podstawowym surowcem wykorzystywanym w zielarstwie są kwiaty arniki zbierane na początku kwitnienia. Są one prawdziwą skarbnicą substancji takich jak:
- laktony seskwiterpenowe (m.in. helenalina),
- flawonoidy,
- olejek eteryczny,
- triterpeny,
- kwasy organiczne,
- aminy,
- fitosterole,
- karotenoidy,
- gorycze,
- garbniki,
- saponiny,
- sole mineralne.
Tej dużej grupie związków czynnych arnika zawdzięcza popularność i szerokie zastosowanie. To właśnie dzięki ich obecności wykazuje ona działanie antyseptyczne, antybakteryjne i przeciwzapalne oraz zmniejsza obrzęk i jego bolesność. Arnika górska doceniana jest także za pozytywny wpływ na układ sercowo-naczyniowy. Wzmacnianie ściany naczyń włosowatych, zapobieganie tworzeniu się zakrzepów żylnych, poprawa wydolności mięśnia sercowego objawiająca się podwyższeniem przepływu krwi przez naczynia wieńcowe oraz zwiększeniem objętości wyrzutowej serca, a także lepsze krążenie w kończynach i mózgu to jedynie część z wykazanych w badaniach działań na układ krwionośny.
Co więcej, podawane doustnie wyciągi z jej kwiatów nieznacznie stymulują wytwarzanie soku żołądkowego oraz żółci, zwiększają ilość wydalanego moczu, a także działają rozkurczowo na mięśnie gładkie przewodu pokarmowego i dróg moczowych.
Arnika górska – zastosowanie wewnętrzne
Właściwości arniki sprawiają, że znajduje ona zastosowanie w leczeniu wielu dolegliwości, takich jak:
- zaburzenia wieńcowego i mózgowego krążenia krwi,
- postępujące osłabienie mięśnia sercowego na tle miażdżycowym,
- bolesna parestezja,
- żylaki odbytu,
- zespół pozakrzepowy,
- krwawienia po porodzie i na tle klimakterium,
- stany zapalne i zakrzepowe naczyń krwionośnych w kończynach dolnych.
Arnika górska – zastosowanie zewnętrzne
Arnika górska, chociaż znajduje dość szerokie zastosowanie wewnętrzne, znacznie częściej używana jest miejscowo w postaci okładów, nacierań i maści. Wykorzystywana jest jako środek przeciwzapalny, przeciwobrzękowy oraz łagodzący ból w takich sytuacjach jak:
- krwiaki, stłuczenia, obrzęki pourazowe,
- uderzenia i złamania,
- czyraki i wrzody,
- oparzenia I i II stopnia,
- owrzodzenia,
- wylewy podskórne,
- bóle artretyczne,
- jako środek łagodzący ból w zakrzepowym lub zarostowym zapaleniu żył,
- bóle pooperacyjne,
- zapalenie ścięgien, stawów i nerwów,
- ból barków,
- owrzodzenie żylakowe,
- ukąszenia owadów,
- zapalenie i owrzodzenie jamy ustnej i dziąseł.
Arnika górska – zastosowanie w kosmetykach
Wyciągi z arniki znajdują zastosowanie również w kosmetykach. Można je spotkać w produktach do pielęgnacji cery naczyniowej. Dzięki swoim właściwościom wykorzystywane są też w preparatach dedykowanych do skóry borykającej się trądzikiem różowatym oraz teleangiektazjami, potocznie zwanymi pajączkami naczyniowymi. Poprawa mikrokrążenia w naczyniach włosowatych, działanie przeciwzapalne oraz zdolność redukowania zastojów limfatycznych sprawia, że wyciąg z arniki znaleźć można również w kosmetykach antycellulitowych. Preparaty z arniką sprawdzą się w walce z każdą formą cellulitu, a najlepiej u osób zmagających się z nasilonym obrzękiem.
Arnika górska – przeciwwskazania
Podobnie jak w przypadku innych ziół, tak i w przypadku arniki możliwe są działania niepożądane. Przy stosowaniu wewnętrznym przyjęcie zbyt dużych dawek może się objawiać:
- bólami głowy i brzucha,
- biegunką,
- wymiotami,
- osłabieniem oddechu i pracy serca,
- zwężeniem źrenic.
Nie należy spożywać preparatów z arniki w przypadku:
- stanu pozawałowego,
- zapalenia żołądka lub jelit,
- występowania krwawienia w przewodzie pokarmowym,
- leczenia glikozydami naparstnicowymi lub strodantyną.
Zewnętrznie nie należy stosować preparatów z arniki na:
- otwarte rany,
- rozległe obtarcia naskórka,
- oparzenia III stopnia,
- ostre stany zapalne skóry.
Niezastosowanie się do tych przeciwwskazań może skutkować wystąpieniem silnego podrażnienia tkanek, podwyższeniem temperatury ciała, a nawet ropieniem ran.
Źródła:
- Grys A., Łowicki Z., Gryszczyńska A., Kania M., Parus A., Rośliny zielarskie w leczeniu chorób skóry – bezpieczeństwo i zastosowanie, Postępy Fitoterapii 3/2011.
- Klimowicz A., Zielonka J., Turek M., Nowak A., Substancje pochodzenia naturalnego stosowane w terapii cellulitu, Postępy fitoterapii 2/2015.
- Ożarowski A. Ziołolecznictwo. Poradnik dla lekarzy. PZWL, Warszawa 1982.
- Senderski M. Prawie wszystko o ziołach i ziołolecznictwie. Wydawnictwo Mateusz Senderski, Podkowa Leśna 2017.
Super polecam
Super!!!
Dziękujemy 🙂
Dzięki. Opis bardzo profesjonalny.
Dziękujemy za miły komentarz 🙂