Mumio. Jak działa i jak rozpoznać prawdziwe?

Co to jest mumio? 

Mumio, znane także pod nazwą Shilajit, to lepka substancja o brązowo-czarnym kolorze, która wydostaje się spomiędzy skał położonych na dużych wysokościach, szczególnie w Himalajach. Mumio powstało w efekcie naturalnego rozkładu roślin pod wpływem działania mikroorganizmów oraz wysokiego ciśnienia i temperatury na przestrzeni wieków. Mumio jest uważane za jeden z cudownych leków w ajurwedzie. Zostało odkryte przez ludzi zamieszkujących tereny Himalajów, którzy zaczęli spożywać tę substancję. Miała ona wykazywać właściwości polepszające zdrowie. Znane są cztery różne typy mumio: Tamra (miedź) o niebieskim kolorze, Rajat (srebro) o białym kolorze, Suvarna (złoto) o czerwonym kolorze, Lauha (żelazo) o brązowo-czarnym kolorze.  

Mumio – skład 

W zależności od miejsca pozyskiwania, mumio może różnić się składem. Szacuje się, że Shilajit zawiera m.in. 14-20% wody oraz 18-20% minerałów. W każdym rodzaju mumio można znaleźć huminy, kwasy huminowy i fulwowy oraz witaminy i minerały. Kwas fulwowy jest jednym z głównych związków odpowiadających za właściwości mumio. Jest on silnym antyoksydantem, wspiera efektywne transportowanie składników odżywczych w organizmie, w tym minerałów takich jak: wapń, magnez, fosfor, do tkanek mięśni i kości. 

Mumio – właściwości 

Wiele opracowań medycyny tradycyjnej wskazuje na szerokie działanie mumio, m.in.: 

• antyoksydacyjne – rolę głównego antyoksydantu spełnia kwas fulwowy; 
• przeciwzapalne – mumio wykazuje działanie regulujące aktywność enzymatyczną i nieenzymatyczną; 
• adaptogenne – Shilajit łagodzi skutki stresu, chronicznego zmęczenia, podnosi poziom energii; 
• przeciwcukrzycowe – stosowanie mumio może obniżyć poziom glukozy we krwi; 
• przeciwwrzodowe – mumio może wpływać na zmniejszenie wydzielania kwasu żołądkowego; 
• przeciwwirusowe i przeciwgrzybicze; 
• zwiększające zdolności intelektualne – mumio wspomaga procesy zapamiętywania i uczenia się; 

Dostępnych jest niewiele badań, które potwierdzają prozdrowotne właściwości mumio na organizm człowieka. Aby potwierdzić powyższe działanie, potrzebne są dalsze badania nad tą substancją.   

Mumio – przeciwwskazania 

Z uwagi na zawartość kwasu fulwowego, mumio nie powinny spożywać osoby z chorobami autoimmunologicznymi, takimi jak: stwardnienie rozsiane, układowy toczeń rumieniowaty, choroba reumatyczna. Kwas fulwowy pobudza układ odpornościowy i pogarsza stan osób z wymienionymi chorobami. Spożywanie kwasu fulwowego może doprowadzić do rozwoju choroby Kashin-Becka, w której zniszczeniu ulegają stawy.  

Suplementów diety zawierających mumio nie powinny spożywać kobiety w okresie ciąży i karmienia piersią oraz dzieci. Substancji tej unikaj również w przypadku podwyższonego poziomu testosteronu lub żelaza we krwi.  

Mumio – skutki uboczne 

Zażywanie mumio, tak jak każdego suplementu diety, może wiązać się z potencjalnym wystąpieniem działań ubocznych. Z racji tego, że cały czas trwają badania nad tą substancją, dokładne działania niepożądane nie są znane.  

Z obserwacji wynika, że mumio może powodować: 

• wzrost stężenia żelaza we krwi – jest to szczególnie niebezpieczne u osób z hemochromatozą, czyli nadmiarem żelaza w surowicy krwi; 
• wzrost stężenia testosteronu we krwi; 
• zatrucie metalami ciężkimi – poprzez spożywanie surowego mumio lub nieoczyszczonego suplementu diety. 

Jak rozpoznać prawdziwe mumio?  

Mumio to substancja pozyskiwana z naturalnego środowiska. Producenci podejmują działania stworzenia syntetycznego mumio, które może być niepełnowartościowe. Przed zakupem suplementu diety z mumio warto sprawdzić, czy taki produkt jest zarejestrowany przez Główny Inspektorat Sanitarny. Dba on o czystość i skład wprowadzanych suplementów diety.  

Prawdziwe mumio powinno rozmiękać pod wpływem temperatury. Trzymane w dłoniach bryłki mumio stają się miękkie i plastyczne. W ciepłej wodzie (do 40°C) mumio rozpuszcza się całkowicie, zabarwiając ciecz na ciemnobrązowo.

Przeczytaj również:
Co to jest johimbina i jak działa?