Psychofarmakoterapia osób starszych, czyli jak pomóc bliskim zniwelować dokuczliwe objawy
Wiek podeszły to okres życia, który niesie ze sobą wiele zmian na poziomie biologicznym, emocjonalnym i poznawczym. Nasze ciało i umysł wraz z upływem czasu zaczyna pracować mniej wydolnie, co może prowadzić do rozwoju zaburzeń psychicznych i fizycznych. Współczesna medycyna wciąż się rozwija i wiele z tych zaburzeń leczy się za pomocą leków, które, nawet jeśli nie są w stanie całkowicie wyleczyć danego schorzenia, to pomagają spowolnić jego rozwój, wyeliminować niektóre dokuczliwe objawy i uśmierzyć ból.
Psychofarmakoterapia w podeszłym wieku – na czym polega?
Psychofarmakoterapia to metoda leczenia zaburzeń psychicznych, w której jako środek leczniczy stosuje się leki o działaniu psychotropowym. Podeszły wiek to okres zmian. Zachodzą one w całym organizmie i wiążą się z ryzykiem spadku tolerancji na leki i niejednokrotnie zmniejszeniem ich skuteczności.
Zmiany charakterystyczne dla podeszłego wieku, które należy brać pod uwagę, podejmując decyzję o wdrożeniu farmakoterapii i doborze leków:
- podwyższenie pH soku żołądkowego i jednoczesne zmniejszenie jego wydzielanych ilości;
- spowolnienie perystaltyki jelit;
- zmniejszenie powierzchni wchłaniania substancji z przewodu pokarmowego, dodatkowo osłabienie przepływu krwi przez układ pokarmowy;
- gorsze przyswajanie witaminy B1, wapnia i żelaza, co może skutkować ich niedoborami;
- spadek masy niektórych tkanek, stężenia albumin, pojemności wyrzutowej serca, przepływu krwi przez wątrobę i nerki;
- zmniejszenie masy wątroby i aktywności jej enzymów (spowolnione metabolizowanie leków, takich jak barbiturany, paracetamol, pochodne benzodiazepiny).
Zagrożenia wynikające ze stosowania farmakoterapii w podeszłym wieku
Stosowanie psychofarmakoterapii u osób starszych zmagających się z zaburzeniami psychicznymi jest wskazane i konieczne. Jednak oprócz pozytywnych efektów dla zdrowia może wiązać się to również z pewnymi zagrożeniami.
- Gromadzenie się leków w organizmie i utrzymywanie się ich wysokiego poziomu przez dłuższy czas niż ma to miejsce w przypadku osób młodych. Kumulacja leków spowodowana jest niemożnością ich prawidłowej eliminacji z organizmu na skutek upośledzenia zdolności wątroby do metabolizowania leków oraz nerek do ich wydalania wraz z moczem. Prowadzi to do pojawienia się u osób starszych większej ilości działań niepożądanych podczas stosowania psychofarmakoterapii.
- Zmniejszenie szybkości działania leków i większe ryzyko wystąpienia skutków ubocznych. Wynika to z postępujących wraz z wiekiem zmian ilościowych liczby receptorów dla poszczególnych neuroprzekaźników działających w mózgu.
- Niebezpieczeństwo dla zdrowia wynikające ze zwiększonej szansy na interakcję leków psychotropowych z innymi lekami. Osoby starsze często zmagają się z wieloma problemami zdrowotnymi i na każde schorzenie stosują inne leki. Leki wykorzystywane w psychofarmakoterapii i leki przepisywane na schorzenia somatyczne mogą wchodzić ze sobą w interakcje, szczególnie kiedy są niewłaściwie dobrane lub ich dawki są zbyt wysokie. Wówczas leki psychotropowe mogą pogarszać objawy chorób somatycznych, a to z kolei może prowadzić do nasilenia się objawów zaburzeń psychicznych.
Ważna jest świadomość istnienia tych zagrożeń przy przygotowywaniu procesu leczenia zaburzeń psychicznych u osób starszych w celu udzielenia jak najlepszej pomocy medycznej i uniknięcia sytuacji, w której leczenie pogorszyłoby stan zdrowia pacjenta.
Zasady prawidłowego stosowania leków przez osoby w podeszłym wieku
Aby zmniejszyć ryzyko wystąpienia działań niepożądanych, pacjent i jego rodzina powinni stosować się do kilku podstawowych zasad:
- Zachowanie cierpliwości w przypadku oczekiwania na zadziałanie leku, gdyż u osób starszych czas ten może być wydłużony. Nie należy podawać większej ilości leku, zmniejszać odstępów czasowych pomiędzy dawkami itp.
- Poinformowanie lekarza o wszystkich stosowanych lekach i suplementach diety. .
- Powiadomienie lekarza psychiatrę o wszelkich zmianach w dawkach innych przyjmowanych leków oraz o wystąpieniu działań niepożądanych.
- Systematyczne wykonywanie badań kontrolnych – morfologia, poziom elektrolitów, parametry czynności wątroby i nerek.
Przeczytaj również:
Apteczka seniora – domowy niezbędnik osoby starszej
Źródła:
- Wieczorowska-Tobis K., Kostka T., Specyfika pacjenta starszego [w]: Fizjoterapia w Geriatrii, Wydawnictwo PZWL, 2010.
- Bień B., Schafer C., Farmakoterapia w Geriatrii, Wydawnictwo MedPharm, 2017.
- https://www.aptekarzpolski.pl/wiedza/10-2010-odrebnosc-farmakoterapii-u-osob-w-wieku-podeszlym/.