Sól himalajska. Czy to zwykły chwyt marketingowy?

Sól jest najbardziej powszechnym minerałem występującym na świecie. Pod względem chemicznym składa się z dwóch pierwiastków: sodu (Na) i chloru (Cl). Może być pozyskiwana jako surowiec wydobywany z kopalni lub poprzez odparowanie wody morskiej i innych wód bogatych w minerały. Według wytycznych Światowej Organizacji Zdrowia (WHO) nie powinniśmy spożywać więcej niż 5 g soli dziennie, co odpowiada 1 łyżeczce.

Nadużywanie sodu ma niekorzystny wpływ na zdrowie. Powoduje nadciśnienie, przyczynia się do chorób nerek, zawałów i udarów.

Czym jest sól himalajska? 

Sól himalajska jest taka tylko z nazwy. Wydobywa się ją na terenie pakistańskich Gór Słonych, ok. 300 km od Himalajów. Jej źródła powstały poprzez osuszanie się prehistorycznych oceanów. Ze względu na sposób wydobywania, jest nazywana najczystszą ze wszystkich soli. W tym procesie nie używa się żadnych maszyn, a jedynie ludzkie ręce.  

Charakterystyczna barwa soli himalajskiej spowodowana jest obecnością tlenku żelaza w jej składzie. W zależności od nasycenia, sól himalajska może być biała lub intensywnie różowa. Nie podlega ona procesom oczyszczania, dlatego przez wielu uważana jest za drogocenne dla organizmu źródło pierwiastków. 

Sól himalajska a sól kuchenna – różnice 

• Nieco inny smak, jednak jest to raczej subiektywne kryterium; 
• Cena – sól himalajska jest o wiele droższa od klasycznej soli kuchennej;  
• Zawartość jodu – w Polsce sól podlega procesowi fortyfikacji jodem. Oznacza to, że celowo do jej składu dodawany jest jod, aby zapobiec jego niedoborom wśród populacji, a co za tym idzie chorobom tarczycy. Sól himalajska najczęściej nie zawiera dodatku jodu. 

Sól himalajska – fakty i mity 

Głównym mitem związanym z solą himalajską jest obecność w jej składzie 84 drogocennych pierwiastków. Nie ma badań potwierdzających tę tezę. Ponadto soli używamy niewiele, więc nie jesteśmy w stanie dostarczyć wraz z nią potrzebnej dawki minerałów. Sól himalajska nie jest oczyszczana, dlatego może zawierać również szkodliwe, promieniotwórcze składniki. 

Sól himalajska stała się tak popularna głównie dzięki zwolennikom medycyny naturalnej, którzy korzystają z jej drogocennych właściwości na co dzień. Chętnie wykorzystywana jest do rytuałów pielęgnacyjnych na ciało. Dobrym sposobem korzystania z tej soli są inhalacje i zabiegi kąpieli solankowych, które pomocniczo działają przy łuszczycy, nadmiernej potliwości, schorzeniach reumatycznych, trądziku. Sól odkaża i zapobiega stanom zapalnym, rozszerza pory i ułatwia usuwanie toksyn. Stosowana jest też przy zabiegach antycellulitowych.  

Podsumowując, sól himalajska to w dużej mierze chwyt marketingowy. Nie ma zbyt dużego znaczenia, czy w kuchni będziemy stosować sól polską czy himalajską. Nie powinniśmy jedynie stosować jej w nadmiarze ani uznawać za źródło mikroelementów. Najlepiej wybrać sól jodowaną, a himalajską wypróbować w codziennej pielęgnacji.

Przeczytaj również:
Jak ograniczyć sól w diecie?