Jak leczyć depresję u dzieci?
Depresja może dotknąć każdego z nas. Czy wiesz, że dzieci również mogą na nią chorować? Bardzo ważne jest wczesne rozpoczęcie terapii. Dowiedz się, jak przebiega leczenie depresji u młodych pacjentów.
Depresja u dzieci – diagnoza i terapia
Depresja wśród młodzieży i dzieci to dość powszechny problem, którego nie powinniśmy bagatelizować. Pierwszym specjalistą, który może dostrzec niepokojące objawy, jest lekarz rodzinny. Jego czujność i intuicja są bardzo ważne w rozpoznaniu depresji dziecięcej. Jeśli lekarz rodzinny uzna to za słuszne, skieruje Cię z dzieckiem do psychiatry. Dokona on diagnozy choroby na podstawie wywiadu z rodzicem / opiekunem i dzieckiem. Oceni także skalę i stopień nasilenia objawów. Dodatkowo wykluczy choroby współistniejące.
Najważniejszą formą terapii jest psychoterapia.
Może mieć ona charakter:
- grupowy,
- rodzinny,
- indywidualny.
Gdy psychoterapia nie wystarcza, a nasilone objawy uniemożliwiają dziecku codzienne funkcjonowanie, lekarz włącza farmakoterapię.
Pamiętaj, że leczenie farmakologiczne wspomaga psychoterapię, ale jej nie zastępuje.
Depresja u młodzieży i dzieci – leczenie farmakologiczne
Najważniejszą grupą leków stosowaną w terapii umiarkowanej i ciężkiej depresji dziecięcej są SSRI (selektywne inhibitory zwrotnego wychwytu serotoniny).
Najpopularniejszymi substancjami czynnymi są:
- fluoksetyna (stosowana najczęściej),
- sertralina
- fluwoksamina,
- paroksetyna,
- citalopram i escitalopram.
Są to leki aktywizujące. Nie działają one nadmiernie uspokajająco. Są uznawane za bezpieczne, pamiętaj jednak, że mogą wchodzić w interakcje z lekami z innych grup antydepresantów.
Przyjmowanie paroksetyny jest obarczone większym ryzykiem uszkodzenia wątroby, dlatego nie jest lekiem pierwszego wyboru w terapii dzieci i młodzieży.
Obserwuj dziecko w pierwszych tygodniach leczenia. Kontroluj, czy nie występują u niego działania niepożądane:
- obniżenie nastroju,
- problemy ze snem,
- myśli i próby samobójcze.
Psychiatra, który decyduje się na włączenie takiego preparatu, zawsze ocenia korzyści i potencjalne ryzyko. Jako rodzic lub opiekun musisz ściśle współpracować z lekarzem i monitorować stan dziecka.
Pozostałe działania niepożądane są raczej nieuciążliwe i z czasem przemijają.
Dziecko może odczuwać:
- nudności, wymioty, biegunkę,
- bóle głowy,
- bezsenność,
- zaburzenia koncentracji,
- drżenie mięśniowe,
- nadmierną potliwość.
Gdy w trakcie terapii u dziecka pojawią się skutki uboczne, poinformuj o tym lekarza. Zaleci on odpowiednie postępowanie. Jest to ważne, aby młody pacjent nie zraził się i nie przerwał leczenia.
Pamiętaj, że pełne efekty leczenia następują po ok. 4-6 tygodniach.
Leczenie prowadzi się, monitorując pacjenta co ok. 3 miesiące i jeszcze do roku po osiągnięciu zadowalających efektów. Odstawianie leku powinno być stopniowe, tak aby uniknąć efektów takich jak objawy grypopodobne, bóle i zawroty głowy, pobudzenie lub nadmierne zmęczenie.
Depresja u dzieci – gdzie szukać pomocy?
Depresja wieku dziecięcego często nie daje jednoznacznych objawów. Jeśli zauważysz u dziecka jakiekolwiek objawy, nie bagatelizuj ich. To od Twojej czujności, intuicji i empatii może zależeć zdrowie, a nawet życie dziecka.
Przydatne numery kontaktowe i strony internetowe:
- Antydepresyjny Telefon zaufania Fundacji Itaka – 22 484 88 01,
- Antydepresyjny telefon – 22 594 91 00 (środa i czwartek w godz. 17:00-19:00),
- Telefon zaufania Dla Dzieci i Młodzieży – 116 111,
- Dziecięcy Telefon Zaufania Rzecznika Praw Dziecka – 800 12 12 12,
- forumprzeciwdepresji.pl.
Przeczytaj również:
Depresja u dzieci i młodzieży – jak ją rozpoznać?
Depresja. Czego nie mówić osobie, która na nią choruje?
- Southammakosane C., Schmitz K., Pediatric Psychopharmacology for Treatment of ADHD, Depression, and Anxiety, Pediatrics, August 2015.
- Radziwiłłowicz W., Depresja u dzieci i młodzieży, Kraków 2010.
- Kołodziejek M., Depresja u dzieci i młodzieży: podstawy teoretyczne, psychoterapia poznawczo-behawioralna, Psychoterapia 2 (145) 2008, s. 15-33.
- Kalinowska S., Nitsch K., Duda P., Trzesniowska-Drukała B., Samochowiec J., Depresja u dzieci i młodzieży – obraz kliniczny, etiologia, terapia, Roczniki Pomorskiej akademii Medycznej w Szczecinie 2013, 59, 1, s. 32-36.