Co warto suplementować przy insulinooporności?

Insulinooporność a inne choroby 

Insulinooporność sprzyja rozwojowi wielu schorzeń, takich jak: 

• zaburzenia metaboliczne, 
• otyłość,  
• choroby układu sercowo-naczyniowego,  
• zespół policystycznych jajników, 
• choroba Alzheimera. 

Jedną z najczęstszych konsekwencji ignorowania insulinooporności jest rozwój cukrzycy typu drugiego, która powoli staje się epidemią naszych czasów. Podstawą terapii w insulinooporności powinna być większa troska o zdrową dietę oraz dostosowaną do wieku aktywność fizyczną. Warto wybrać ćwiczenia aerobowe, gdyż wiążą się one z dużym spalaniem tkanki tłuszczowej poprzez intensywne natlenienie mięśni. 

Dieta w insuliooporności 

Dietoterapia w insulinooporności musi stanowić stały element leczenia i wiązać się z trwałymi racjonalnymi zmianami w żywieniu bez względu na to, czy będzie później konieczne wprowadzenie leczenia farmakologicznego.  

Warto pamiętać, że niedobory pewnych składników odżywczych mogą towarzyszyć zarówno diecie nadmiarowej, która prowadzi do otyłości, jak i diecie odchudzającej. Stąd zalecenia, by zmniejszanie masy ciała w insulinooporności było stopniowe i stanowiło ok 10% na rok, aż do osiągnięcia prawidłowej masy ciała.  

W zależności od stopnia zaawansowania insulinooporności, aby wspomóc ten długi proces, niekiedy konieczne jest zastosowanie suplementacji lub nawet leków – oczywiście po konsultacji z lekarzem.  

Suplementacja w insulinooporności 

Według definicji suplementy diety to środki farmakologiczne stanowiące uzupełnienie diety, zawierające witaminy lub inne substancje egzogenne, których może brakować w codziennej diecie. Najczęściej znajdziemy je pod postacią tabletek, kapsułek, proszku lub płynu. O tym, jaką suplementację zastosować, powinny decydować wyniki badań i postawiona przez lekarza diagnoza – tylko wtedy mamy szansę zaobserwować pożądane efekty.  

Przy insulinooporności może wystąpić potrzeba suplementacji mikro- i makroelementów, takich jak: 

• cynk,  
• magnez,  
• selen,  
• chrom, 
• koenzym Q10.  

Zbadano, że przyczyniają się one do lepszej kontroli poziomu glukozy we krwi oraz adekwatnego wydzielania insuliny. Są składnikami enzymów komórkowych, zapewniając ich sprawne funkcjonowanie. Działają też antyoksydacyjnie, zmniejszając stres oksydacyjny w komórkach i wytwarzanie wolnych rodników, których powstawanie często towarzyszy otyłości. W związku z tym dbanie o ich odpowiednią podaż jest bardzo ważne.  

Kolejnym bardzo istotnym elementem zdrowej diety jest sięganie po zieloną herbatę. Zawiera ona antyoksydanty w postaci polifenoli, dzięki którym wywiera działanie przeciwzapalne, reguluje ciśnienie, wpływa również korzystnie na poposiłkowy poziom glukozy. Wypijana regularnie lub przyjmowana w postaci kapsułek wspomaga redukcję tkanki tłuszczowej i utrzymanie prawidłowej masy ciała.  

Przy insuliooporności korzystnie działa również morwa biała stosowana w postaci naparów lub tabletek. Udowodniono, że zmniejsza ona wchłanianie węglowodanów w przewodzie pokarmowym, a przyjmowana wraz z większymi posiłkami korzystnie zmniejsza poposiłkowe wzrosty glukozy. Poza tym morwa reguluje wydzielanie insuliny, przez co zapobiega pogłębianiu się insulinooporności.  

Coraz więcej wiemy o wielokierunkowym działaniu witaminy D. Do jej właściwości prozdrowotnych należą m.in. wspomaganie układu sercowo-naczyniowego, wspieranie odporności i zmniejszanie oporności komórek na insulinę. Badania wskazują również na poprawę funkcji komórek, które tę insulinę produkują i wydzielają.  

Udowodniono, że niedobór witaminy D jest istotnym czynnikiem rozwoju insulinooporności, który nie zależy od otyłości.  

Warto wiedzieć, że nawet najlepiej zbilansowana dieta dostarcza zaledwie 20% dziennego zapotrzebowania na tę witaminę. Natomiast w naszej szerokości geograficznej w miesiącach jesienno-zimowych, ze względu na znikomą ilość słońca, nasza skóra nie potrafi wytworzyć tej witaminy w wystarczającej ilości. Uznaje się, że dla osoby dorosłej suplementacja tej witaminy w dawce 2000 j. jest bezpieczna, jednak w doborze suplementacji warto kierować się oznaczeniem tej witaminy w badaniach krwi i konsultacją z lekarzem.  

Olbrzymie znaczenie w naszej diecie ma również obecność błonnika. Składnik ten pełni funkcję balastową – nie ulega trawieniu ani wchłanianiu, ale oczyszcza jelita, a jego rozpuszczalna frakcja, fermentując w nich, pobudza mikroflorę jelit do wzrostu. Ponadto spożywanie błonnika zmniejsza kaloryczność posiłków, co jest bardzo pożądane w insulinooporności.  

Nieleczona insulinooporność jest prostym krokiem w stronę wystąpienia cukrzycy typu drugiego. Aby zapobiec dalszym konsekwencjom, należy gruntownie przyjrzeć się swoim nawykom żywieniowym i zwiększyć aktywność fizyczną, gdy tylko zostanie zdiagnozowana insuliooporność. Wiele zależy tutaj od nas i od zmiany naszych nawyków, ale ważnym elementem jest również konsultacja z lekarzem i postępowanie zgodnie z jego zaleceniami.