Fiasp 100 jednostek/ ml (Insulinum aspartum)

Jak działa lek Fiasp?

Lek Fiasp zawiera substancję czynną insulinę aspart, działającą na zasadzie szybkiego zmniejszenia stężenia cukru we krwi. Największy efekt działania leku odnotowuje się między 1. a 3. godziną po wstrzyknięciu.

Kiedy stosuje się lek Fiasp?

Lek Fiasp jest stosowany w leczeniu cukrzycy u osób dorosłych i dzieci powyżej 1 roku życia. Ten lek zazwyczaj powinien być stosowany w skojarzeniu z insulinami o średnim lub długim czasie działania. Ten lek może być stosowany we wlewie ciągłym za pomocą pompy.

Lek należy zawsze stosować zgodnie z zaleceniami lekarza. W razie wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.

Całkowite dobowe indywidualne zapotrzebowanie na insulinę u dorosłych, młodzieży i dzieci może się różnić i stanowi od 0,5 do 1,0 jednostki/kg/dobę.

Dorośli:

Zaleca się podanie leku Fiasp tuż przed rozpoczęciem posiłku (do 2 minut), z możliwością wstrzyknięcia do 20 minut po rozpoczęciu posiłku.

Dzieci i młodzież:

Zaleca się podanie leku Fiasp tuż przed rozpoczęciem posiłku (do 2 minut), z możliwością wykonania wstrzyknięcia do 20 minut po rozpoczęciu posiłku, w sytuacji niepewności co do przyjęcia posiłku.

Pacjenci z cukrzycą typu 1

U pacjentów z cukrzycą typu 1, którzy nie przyjmowali dotąd insuliny wskazana dawka początkowa stanowi około 50% całkowitej dawki dobowej insuliny. Dawka ta rozkłada się w zależnosci od rodzaju i częstości posiłków. Na pozostałą część całkowitej dawki dobowej insuliny składa się insulina o średnim lub długim czasie działania. U takich pacjentów przyjęty przelicznik to  0,2 do 0,4 jednostki insuliny na kilogram masy ciała.

Pacjenci z cukrzycą typu 2

U pacjentów z cukrzycą typu 2 zalecana dawka początkowa stanowi 4 jednostki w przeliczeniu na jeden lub większą liczbę posiłków.  Liczba wstrzyknięć i wielkość kolejnych dawek zależy od ustalonej indywidualnie glikemii docelowej oraz wielkości i składu posiłków.

Zastosowanie większej niż zalecana dawki leku

Podanie za dużej ilości insuliny może przyczynić się do spadku stężenia cukru we krwi (hipoglikemii).

Pominięcie zastosowania leku

W sytuacji pominięcia dawki leku Fiasp, może nastąpić wzrost stężenia cukru we krwi (hiperglikemia).

Przerwanie stosowania leku

Nie należy przerywać kuracji lekiem bez konsultacji z lekrzem, ponieważ może to spowodować ciężką hiperglikemię i kwasicę ketonową (zwiększone stężenie kwasu we krwi).

Wstrzykiwanie leku Fiasp

Ten lek należy wstrzykiwać pod skórę (wstrzyknięcie podskórne) lub stosować we wlewie ciągłym za pomocą pompy. Podawanie za pomocą pompy wymaga uzyskania szczegółowego przeszkolenia od fachowego personelu medycznego.

Trzy proste sposoby pozwalające uniknąć małego lub dużego stężenia cukru we krwi:

• należy zawsze mieć przy sobie zapasowe strzykawki i zapasową fiolkę leku Fiasp
• należy zawsze mieć przy sobie przedmiot, który informuje, że pacjent choruje na cukrzycę
• należy zawsze mieć przy sobie produkty zawierające cukier

Pacjenci w podeszłym wieku (w wieku ≥ 65 lat)

Lek Fiasp można stosować u pacjentów w podeszłym wieku. W tym przypadku ważna jest stała kontrola stężenia glukozy we krwi oraz dostosowanie dawki insuliny do indywidualnych potrzeb pacjenta. Doświadczenie związane z leczeniem pacjentów w wieku 75 lat i powyżej jest ograniczone.

Zaburzenia czynności nerek i wątroby

W tym przapadku ważna jest stała kontrola stężenia glukozy we krwi oraz dostosowanie dawki insuliny do indywidualnych potrzeb pacjenta, ponieważ zaburzenia czynności nerek i wątroby mogą zmniejszyć zapotrzebowanie na insulinę.

Kiedy nie stosować leku Fiasp?

Leku Fiasp nie należy stosować:

• jeśli pacjent wykazuje uczulenie na insulinę aspart lub jakikolwiek z pozostałych składników tego leku

Lekarz indywidualnie ocenia ryzyko stosowania leku u pacjenta.

Jak każdy lek, lek Fiasp może wywołać skutki uboczne, jednak nie wystąpią one u każdego pacjenta. 

W przypadku wystąpienia poważnej reakcji uczuleniowej na lek Fiasp lub którykolwiek ze składników leku Fiasp należy zaprzestać stosowania tego leku i natychmiast skontaktować się z lekarzem. Objawy ciężkiej reakcji uczuleniowej to:

• rozprzestrzenienie miejscowych reakcji na inne części ciała
• złe samopoczucia z poceniem się
• wymioty
• zaburzenia w oddychaniu
• kołatanie serca
• zawroty głowy

Ogólne działania niepożądane związane z cukrzycą:

•  hipoglikemia (zbyt małe stężenie cukru we krwi)

Występuje dość często z powodu spożycia alkoholu, podania zbyt dużej dawki insuliny, intensywnego wysiłku fizycznego czy niedostatecznego posiłku. W przypadku ciężkiego przebiegu może dojśc do upośledzenia czynności mózgu oraz stanowić zagrożenie dla życia. Objawami świadczącymi o zbyt niskim stężeniu cukru we krwi są: bóle głowy, zaburzenia mowy, szybkie bicie serca, uczucie zimna, drżenie, niepokój, stan splątania, silny głód, zmęczenie czy trudności w widzeniu.

• hiperglikemia (zbyt duże stężenie cukru we krwi)

Występuje z powodu spożycia większego niż dotąd posiłku, zbyt słabego wysiłku fizycznego, spożycia alkoholu, zakażenia lub gorączki, zastosowania zbyt małej dawki insuliny, pominięcia dawki insuliny lub zaprzestania przyjmowania insuliny bez omówienia z lekarzem. Stopniowo ukazującymi się objawami świadczącymi o zbyt wysokim stężeniu cukru we krwi są: zaczerwieniona, sucha skóra, uczucie senności i zmęczenia, suchość w ustach i zapach owoców (acetonu) w wydychanym powietrzu, częste parcie na mocz, pragnienie, brak apetytu, nudności lub wymioty. 

Inne działania niepożądane:

Częste (mniej niż 1 na 10 osób):

• wystąpienie w miejscu wstrzyknięcia reakcji miejscowych: (wysypka, zaczerwienienie, zapalenie, zasinienie, świąd)
• wystąpienie na skórze objawów alergii (wyprysk, wysypka, swędzenie, pokrzywka i zapalenie skóry)

Niezbyt często (mniej niż 1 na 100 osób):

• zmiany skórne w miejscu wstrzyknięcia (występują, gdy insulina jest podawana w to samo miejsce, to tkanka tłuszczowa może ulec obkurczeniu lub zgrubieniu)

Przed zastosowaniem leku Fiasp należy omówić z lekarzem, farmaceutą lub pielęgniarką:

• stan hipoglikemii (może pojawić się jeśli dawka insuliny jest zbyt duża w stosunku do aktualnego zapotrzebowania na insulinę)
• stan hiperglikemii (źle dobrane dawkowanie, a także przerwanie terapii u pacjentów, którzy potrzebują podawania insuliny może spowodować stan hiperglikemii i kwasicy ketonowej)
• zmianę stosowanych insulin (jeśli u pacjenta zastosowano zmianę typu, rodzaju lub wytwórcy insuliny, konieczne okazać się może odpowiednie dopasowanie dawkowania po konsultacji z lekarzem)
• stosowanie pioglitazonu z insuliną (należy omówić z pacjentem ryzyko wystąpienia niewydolności serca- nietypowa duszność, szybki przyrost masy ciała, obrzęk, w wyniku skojarzenia pioglitazonu z produktem leczniczym Fiasp)
• zaburzenia narządku wzroku (szybka poprawa kontroli cukru we krwi może być związana z tymczasowym nasileniem się objawów retinopatii cukrzycowej, ostrą bolesną neuropatią obwodową i obrzękami obwodowymi, z kolei powolna kontrola poziomu cukru we krwi zmniejsza ryzyko retinopatii cukrzycowej i neuropatii)
• ból spowodowany uszkodzeniem nerwu ( w przypadku szybko poprawiającego się stężenia cukru we krwi, może wystąpić przemijający nerwoból)
• wystąpienie obrzęku w okolicy stawów (po rozpoczęciu stosowania leku może dojść do zatrzymania większej ilości wody, co doprowadzi do szybko ustępującego obrzęku wokół kostek i innych stawów)
• przeciwciała skierowane przeciwko insulinie (w organizmie mogą wytworzyć się przeciwciała skierowane przeciwko podawanej insulinie, co może wymagać zmiany dawki leku Fiasp)
• pomyłki wynikające ze stosowania insuliny (przed każdą aplikacją leku Fiasp należy sprawdzić etykietę insuliny,aby upewnić się czy nie została pomylona z innym produktem leczniczym)
• ewentualne podróżę między strefami czasowymi (przed podróżą pacjent powinien porozmawiać z lekarzem)
• choroby współistniejące (zakażenia i gorączka mogą zwiększać zapotrzebowanie pacjenta na insulinę, z kolei choroby wątroby i nerek mogą prowadzić do zmiany dawki leku Fiasp)

Lekarz indywidualnie ocenia ryzyko stosowania leku u pacjenta.

Jeśli pacjentka jest w ciąży, przypuszcza że może być w ciąży lub gdy planuje mieć dziecko, powinna poradzić się lekarza przed zastosowaniem tego leku.

Lek Fiasp może być stosowany w okresie ciąży, jednak zalecana jest stała kontrola i monitorowanie stężenia cukru we krwi. W pierwszym trymestrze ciąży odnotowano zmiejszone zapotrzebowanie na insulinę, natomiast zwiększone w czasie trymestru drugiego i trzeciego. Po porodzie konieczna może być zmiana dawki insuliny, ponieważ zapotrzebowanie na insulinę zazwyczaj gwałtownie wraca do poziomu sprzed okresu ciąży.

Jeśli pacjentka karmi piersią, powinna poradzić się lekarza lub farmaceuty przed zastosowaniem tego leku.

Lek Fiasp można stosować u kobiet podczas karmienia piersią, jednak należy dostosować odpowienio dawkę leku.

Zawsze należy poinformować swojego lekarza lub farmaceutę jakie leki na receptę, leki bez recepty lub produkty ziołowe są już przyjmowane.

Leki powodujące spadek stężenia cukru we krwi (hipoglikemia):

• inne leki stosowane w leczeniu cukrzycy (doustne i do wstrzykiwań)
• sulfonamidy (terapia zakażeń)
• steroidy anaboliczne (testosteron)
• leki blokujące receptory beta-adrenergiczne (stosowane w terapii nadciśnienia tętniczego, mogą maskować objawy zapowiadające za małe stężenie cukru we krwi)
• kwas acetylosalicylowy i inne salicylany
• inhibitory monoaminooksydazy (leczenie depresji)
• inhibitory enzymu konwertującego angiotensynę (leczenie niektórych chorób serca lub nadciśnienia tętniczego)

Leki powodujące wzrost stężenia cukru we krwi (hiperglikemia):

• danazol (leczenie endometriozy)
• doustne leki antykoncepcyjne
• hormony tarczycy (terapia zaburzeń tarczycy)
• hormon wzrostu (leczenie niedoboru hormonu wzrostu)
• glikokortykosteroidy (leczenie stanów zapalnych)
• leki sympatykomimetyczne (epinefryna)
• salbutamol lub terbutalina (terapia astmy)
• tiazydy (nadciśnienie tętnicze lub nadmierne zatrzymanie płynów w organizmie)

Leki powodujące zarówno wzrost, jak i spadek stężenia cukru we krwi:

• oktreotyd i lanreotyd (leki te stosowane w leczeniu rzadkiej choroby polegającej na występowaniu zbyt dużej ilości hormonu wzrostu, mogą zarówno zwiększać, jak i zmniejszać stężenie cukru we krwi)

Pioglitazon (doustny lek przeciwcukrzycowy stosowany w leczeniu cukrzycy typu 2), preparat ten w skojarzeniu z insuliną u niektórych pacjentów z długotrwałą cukrzycą typu 2 i chorobą serca lub wcześniejszym udarem, może powodować niewydolność serca.

Lekarz indywidualnie ocenia ryzyko stosowania leku u pacjenta.

Alkohol może nasilać lub zmniejszać hipoglikemizujące działanie insuliny. Należy częściej niż zwykle monitorować stężenie cukru we krwi.

Niski poziom cukru we krwi, może doprowadzić do zaburzeń koncentracji, co negatywniie wpływa na zdolność prowadzenia pojazdów, używania narzędzi lub obsługiwania urządzeń. Pacjent musi zapytać lekarza o możliwość prowadzenia pojazdów, w przypadku gdy za często występuje u niego małe stężenie cukru we krwi lub ma trudności w rozpoznawaniu objawów.

Jak przechowywać lek Fiasp?

Lek należy przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci.

Przed pierwszym użyciem:

Przed pierwszym użyciem lek należy przechowywać w lodówce (2°C – 8°C), z dala od elementu chłodzącego. Nie zamrażać. Przechowywać fiolkę w opakowaniu kartonowym w celu ochrony przed światłem.

Po pierwszym otwarciu lub jako doraźny zapas:

Fiolkę można nosić przy sobie i przechowywać w temperaturze pokojowej poniżej 30°C lub w lodówce (2°C – 8°C) do czasu 4 tygodni (wliczając czas przechowywania w zbiorniku pompy insulinowej). Fiolki przechowywać w kartonowym opakowaniu zewnętrznym, co pozwala chronić przed światłem.