Idacio (Adalimumabum)

Jak działa lek Idacio?

Substancja czynna leku Idacio – adalimumab, jest przeciwciałem monoklonalnym. Przyłącza się do białka nazywanego czynnikiem martwicy nowotworów (TNFα), występujacego w zwiększonym stężeniu w chorobach zapalnych, blokuje jego działanie co powoduje zmniejszenie procesu zapalnego.

Kiedy stosuje się lek Idacio?

Lek Idacioi stosowany jest w leczeniu: 

• reumatoidalnego zapalenia stawów
• wielostawowego młodzieńczego idiopatycznego zapalenia stawów
• zapalenia stawów z towarzyszącym zapaleniem przyczepów ścięgnistych
• zesztywniającego zapalenia stawów kręgosłupa
• osiowej spondyloartropatii bez zmian radiograficznych charakterystycznych dla zesztywniającego zapalenia stawów kręgosłupa
• łuszczycowego zapalenia stawów
• łuszczycy
• ropnego zapalenia apokrynowych gruczołów potowych
• choroby Leśniowskiego-Crohna
• wrzodziejącego zapalenia jelita grubego
• nieinfekcyjnego zapalenia błony naczyniowej oka

Jak stosować lek Idacio?

Ten lek należy zawsze stosować zgodnie z zaleceniami lekarza lub farmaceuty. W razie wątpliwości należy skonsultować się z lekarzem lub farmaceutą.

Sposób stosowania:

• lek przeznaczony do wstrzykiwania podskórnego
• pacjenci wymagający dawki mniejszej niż 40 mg powinni stosować lek Idacio w postaci fiolek

Dawkowanie

Reumatoidalne zapalenie stawów, łuszczycowe zapalenie stawów, zesztywniające zapalenie stawów kręgosłupa lub osiowa spondyloartropatia bez zmian radiograficznych charakterystycznych dla zesztywniającego zapalenia stawów kręgosłupa

Dorośli:

• zazwyczaj stosowana dawka u dorosłych wynosi 40 mg adalimumabu
• podawana co dwa tygodnie w pojedynczej dawce
• w reumatoidalnym zapaleniu stawów podczas stosowania leku Idacio nadal podaje się metotreksat
• jeśli lekarz stwierdzi, że stosowanie metotreksatu jest niewskazane, możliwe jest podawanie samego leku Idacio
• jeśli podczas stosowania leku Idacio w reumatoidalnym zapaleniu stawów nie podaje się metotreksatu, lekarz może zalecić podawanie 40 mg adalimumabu raz w tygodniu lub 80 mg co drugi tydzień

Wielostawowe młodzieńcze idiopatyczne zapalenie stawów

Dzieci, młodzież i dorośli (od 2 lat, o masie ciała 30 kg i większej)

• zalecana dawka leku to 40 mg co drugi tydzień

Dzieci i młodzież od 2 lat (o masie ciała od 10 kg do poniżej 30 kg)

• zalecana dawka leku to 20 mg co drugi tydzień

Zapalenie stawów z towarzyszącym zapaleniem przyczepów ścięgnistych

Dzieci, młodzież i dorośli (od 6 lat, o masie ciała 30 kg i większej)

• zalecana dawka leku to 40 mg co drugi tydzień

Dzieci i młodzież (od 6 lat, o masie ciała od 15 kg do poniżej 30 kg)

• zalecana dawka leku to 20 mg co drugi tydzień

Łuszczyca zwyczajna (plackowata)

Dorośli 

• zalecana początkowa dawka leku to 80 mg (dwa wstrzyknięcia po 40 mg w ciągu jednej doby)
• następnie po upływie jednego tygodnia od podania dawki początkowej, 40 mg co drugi tydzień
• leczenie należy kontynuować tak długo, jak zalecił to lekarz 
• w razie niewystarczającej odpowiedzi pacjenta na leczenie, lekarz może zwiększyć dawkowanie do 40 mg co tydzień lub 80 mg co drugi tydzień

Dzieci i młodzież od 4 do 17 lat (o masie ciała 30 kg i większej)

• zalecana początkowa dawka leku to 40 mg
• po upływie jednego tygodnia kolejne 40 mg
• następnie, zazwyczaj stosowana dawka wynosi 40 mg co drugi tydzień

Dzieci i młodzież od 4 do 17 lat (o macie ciała od 15 kg do poniżej 30 kg)

• zalecana początkowa dawka leku to 20 mg
• następnie, po upływie jednego tygodnia kolejne 20 mg
• następnie, zazwyczaj stosowana dawka wynosi 20 mg co drugi tydzień

Ropne zapalenie apokrynowych gruczołów potowych

Dorośli

• zalecana początkowa dawka leku to 160 mg (cztery wstrzyknięcia 40 mg w ciągu jednej doby lub dwa wstrzyknięcia 40 mg na dobę przez dwa kolejne dni)
• następnie 80 mg (dwa wstrzyknięcia 40 mg w ciągu jednej doby) po upływie dwóch tygodni
• po kolejnych dwóch tygodniach należy kontynuować leczenie stosując dawkowanie 40 mg raz w tygodniu lub 80 mg co drugi tydzień, zgodnie z zaleceniami lekarza
• zaleca się codziennie przemywanie zmienionej chorobowo powierzchni skóry środkiem antyseptycznym

Młodzież od 12 do 17 lat (o masie ciała 30 kg i większej)

• zalecana początkowa dawka leku to 80 mg (dwa wstrzyknięcia 40 mg w ciągu jednej doby)
• następnie, po upływie jednego tygodnia, dawka 40 mg co drugi tydzień
• w razie niewystarczającej odpowiedzi pacjenta na leczenie, lekarz może zwiększyć dawkowanie do 40 mg raz w tygodniu lub 80 mg co drugi tydzień
• zaleca się codziennie przemywanie zmienionej chorobowo powierzchni skóry środkiem antyseptycznym

Choroba Leśniowskiego-Crohna

Dzieci, młodzież i dorośli od 6 lat (o masie ciała 40 kg i większej)

• zalecana początkowa dawka leku to 80 mg (dwa wstrzyknięcia 40 mg w ciągu jednej doby)
• następnie 40 mg po upływie dwóch tygodni
• jeśli jest konieczne uzyskanie szybszej odpowiedzi na leczenie, lekarz może przepisać dawkę początkową 160 mg (cztery wstrzyknięcia 40 mg w ciągu jednej doby lub dwa wstrzyknięcia 40 mg na dobę przez dwa kolejne dni)
• następnie dawkę 80 mg (dwa wstrzyknięcia 40 mg w ciągu jednej doby) po upływie dwóch tygodni
• następnie, zazwyczaj stosowana dawka wynosi 40 mg co drugi tydzień
• w zależności od odpowiedzi pacjenta na leczenie, lekarz może zwiększyć dawkowanie do 40 mg co tydzień lub 80 mg co drugi tydzień

Dzieci i młodzież od 6 do 17 lat (o masie ciała poniżej 40 kg)

• zalecana początkowa dawka leku to 40 mg
• następnie po upływie dwóch tygodni 20 mg
• jeśli jest konieczne uzyskanie szybszej odpowiedzi na leczenie, lekarz może przepisać dawkę początkową 80 mg (dwa wstrzyknięcia 40 mg w ciągu jednej doby)
• następnie 40 mg dwa tygodnie później
• następnie, zazwyczaj stosowana dawka wynosi 20 mg co drugi tydzień
• w zależności od odpowiedzi na leczenie, lekarz może zwiększyć częstość podawania do 20 mg co tydzień

Wrzodziejące zapalenie jelita grubego

Dorośli

• zalecana początkowa dawka leku to 160 mg (cztery wstrzyknięcia 40 mg w ciągu jednej doby lub dwa wstrzyknięcia 40 mg na dobę przez dwa kolejne dni)
• następnie po upływie dwóch tygodni 80 mg (dwa wstrzyknięcia 40 mg w ciągu jednej doby)
• następnie, zazwyczaj stosowana dawka wynosi 40 mg co drugi tydzień
• w zależności od odpowiedzi pacjenta na leczenie, lekarz może zwiększyć dawkowanie do 40 mg co tydzień lub 80 mg co drugi tydzień

Nieinfekcyjne zapalenie błony naczyniowej oka

Dorośli

• zalecana początkowa dawka leku to 80 mg (dwa wstrzyknięcia 40 mg)
• następnie po upływie jednego tygodnia 40 mg co drugi tydzień
• leczenie należy kontynuować tak długo, jak zaleci to lekarz
• w czasie stosowania leku Idacio można kontynuować przyjmowanie kortykosteroidów lub innych leków, które wpływają na układ immunologiczny
• lek Idacio można również stosować jako jedyny lek

Dzieci i młodzież od 2 lat (o masie ciała poniżej 30 kg)

• zalecana dawka leku to 20 mg co drugi tydzień
• lekarz może również przepisać dziecku dawkę początkową 40 mg, która zostanie podana jeden tydzień przed rozpoczęciem podawania zwykle stosowanej dawki
• zaleca się stosowanie leku Idacio w skojarzeniu z metotreksatem

Dzieci i młodzież od 2 lat (o macie ciała co najmniej 30 kg)

• zalecana dawka leku to 40 mg co drugi tydzień
• lekarz może również przepisać dziecku dawkę początkową 80 mg, która zostanie podana jeden tydzień przed rozpoczęciem podawania zwykle stosowanej dawki
• zaleca się stosowanie leku Idacio w skojarzeniu z metotreksatem

Przyjęcie większej niż zalecana dawki leku Idacio

• w razie przypadkowego wstrzyknięcia leku Idacio częściej niż zostało to zalecone, należy zgłosić się do lekarza lub farmaceuty i poinformować o przyjęciu dodatkowej dawki
• zawsze należy ze sobą zabrać opakowanie zewnętrzne leku, nawet jeśli jest ono puste

Pominięcie przyjęcia leku Idacio

• jeśli pacjent zapomni wykonać wstrzyknięcie, powinien wstrzyknąć następną dawkę leku Idacio, gdy tylko sobie o tym przypomni
• kolejną dawkę należy wstrzyknąć w ustalonym pierwotnie dniu

Przerwanie przyjmowania leku Idacio

• decyzję o zaprzestaniu stosowania leku Idacio należy omówić z lekarzem
• po zaprzestaniu przyjmowania leku mogą powrócić objawy choroby

Kiedy nie stosować leku Idacio?

Leku Idacio nie należy stosować u pacjentów:

• uczulonych na adalimumab lub którykolwiek z pozostałych składników tego leku
• z ciężkim zakażeniem (np. z gruźlicą, sepsą)
  Jeśli u pacjenta występują objawy zakażenia: gorączka, zranienia, uczucie zmęczenia, kłopoty z zębami, należy koniecznie poinformować o tym lekarza.
• z umiarkowaną lub ciężką niewydolnością serca
  Jeśli u pacjenta występują lub występowały w przeszlości schorzenia serca, należy koniecznie poinformować o tym lekarza.

Lekarz indywidualnie ocenia ryzyko stosowania leku u pacjenta.

Jak każdy lek, lek Idacio może wywołać skutki uboczne, jednak nie wystąpią one u każdego pacjenta.

Większość działań niepożądanych występujących po podaniu leku Idacio ma łagodny lub umiarkowany przebieg. Mogą też zdarzyć się poważne działania niepożądane, wymagające leczenia. 
Skutki uboczne po zastosowaniu tego leku mogą występować co najmniej przez 4 miesiące po ostatnim wstrzyknięciu leku Idacio.

Należy natychmiast powiadomić lekarza jeśli u pacjenta wystąpią objawy reakcji alergicznej lub niewydolności serca, takie, jak:

• ciężka wysypka, pokrzywka
• obrzęk twarzy, dłoni, stóp
• trudności w oddychaniu, trudności w połykaniu
• duszność podczas wysiłku lub po położeniu się lub obrzęk stóp

Należy powiadomić lekarza (tak szybko jak to możliwe) jesli u pacjenta wystąpią:

• objawy zakażenia takie, jak: gorączka, złe samopoczucie, zranienia, kłopoty z zębami, uczucie pieczenia podczas oddawania moczu, uczucie osłabienia lub zmęczenia, kaszel
• objawy problemów z nerwami, takie jak: wrażenie mrowienia, wrażenie drętwienia,podwójne widzenie, osłabienie siły mięśni w kończynach górnych lub dolnych
• oznaki nowotworu, takie jak guzek lub otwarte owrzodzenie, które się nie goi
• objawy wskazujące na zaburzenia krwi: utrzymująca się gorączka, siniaczenie, krwawienie, bladość

Mogą to być oznaki działań niepożądanych, które obserwowano podczas stosowania adalimumabu.

Działania niepożądane

Bardzo często (może wystąpić u więcej niż 1 z 10 osób):

• odczyny w miejscu wstrzyknięcia (w tym ból, obrzęk, zaczerwienienie lub świąd)
• zakażenia dróg oddechowych (w tym przeziębienie, katar, zapalenie zatok, zapalenie płuc)
• bóle głowy
• bóle brzucha
• nudności i wymioty
• wysypka
• ból mięśni

Często (może wystąpić u mniej niż 1 z 10 osób):

• poważne zakażenia (w tym sepsa [zakażenie krwi] i grypa)
• zakażenia jelitowe (w tym zakażenie żołądka i jelit)
• zakażenia skóry (w tym zapalenie tkanki łącznej i półpasiec)
• zakażenia ucha
• zakażenia w obrębie jamy ustnej (w tym zakażenia zębów i opryszczka wargowa)
• zakażenia dróg rodnych
• zakażenie dróg moczowych
• zakażenia grzybicze
• zakażenia stawów
• nowotwory łagodne
• rak skóry
• reakcje alergiczne (w tym alergia sezonowa)
• odwodnienie
• wahania nastroju (w tym depresja)
• niepokój
• trudności z zasypianiem
• zaburzenia czucia, takie jak mrowienie, szczypanie lub drętwienie
• migrena
• ucisk korzenia nerwowego (w tym bóle krzyża i ból nóg) tzw. ból korzonkowy
• zaburzenia widzenia
• stan zapalny oka
• zapalenie powiek i obrzęk oka
• zawroty głowy (wrażenie wirowania)
• wrażenie szybkiego bicia serca
• wysokie ciśnienie tętnicze
• uczucie gorąca
• krwiak (ograniczone zgrubienie z zakrzepłą krwią)
• kaszel
• astma
• duszność
• krwawienie z przewodu pokarmowego
• objawy dyspeptyczne (niestrawność, wzdęcie, zgaga)
• choroba refluksowa przełyku
• zespół suchości (w tym suchość oczu i jamy ustnej)
• świąd
• swędząca wysypka
• siniaczenie
• zapalenie skóry (takie jak wyprysk)
• łamliwość paznokci palców dłoni i stóp
• zwiększona potliwość
• wypadanie włosów
• wystąpienie lub pogorszenie się łuszczycy
• skurcze mięśn
• krew w moczu
• dolegliwości ze strony nerek
• bóle w klatce piersiowej
• obrzęki (gromadzenie się płynu w organizmie co powoduje opuchnięcie dotkniętych tkanek)
• gorączka
• zmniejszenie liczby płytek krwi, co zwiększa ryzyko krwawienia lub siniaczenia
• zaburzenie gojenia ran 

Niezbyt często (może wystąpić u mniej niż 1 ze 100 osób):

• nietypowe zakażenia (w tym gruźlica i inne zakażenia), które występują, gdy zmniejsza się odporność na zachorowanie
• zakażenia układu nerwowego (w tym wirusowe zapalenie opon mózgowych)
• zakażenia oka
• zakażenia bakteryjne
• zapalenie uchyłka (zapalenie i zakażenie jelita grubego)
• rak, w tym rak układu limfatycznego (chłoniak) i czerniak (rodzaj raka skóry)
• zaburzenia układu immunologicznego, które mogą powodować zmiany w płucach, skórze i węzłach chłonnych (najczęściej objawiające się jako stan zwany sarkoidozą)
• zapalenie naczyń krwionośnych
• drżenia
• neuropatia (uszkodzenie nerwów)
• udar
• podwójne widzenie
• utrata słuchu, szumy w uszach
• wrażenie nieregularnego bicia serca, takie jak wrażenie wypadania kolejnych uderzeń serca
• zaburzenia serca, które mogą powodować duszność lub obrzęki kostek
• zawał serca
• „kieszonka” w ścianie głównej tętnicy (tętniak aorty), zapalenie i zakrzep krwi w żyle, niedrożność naczynia krwionośnego
• choroby płuc powodujące duszność (w tym zapalenie płuc)
• zator płucny (zablokowanie tętnicy płuca)
• wysięk opłucnowy (nieprawidłowe gromadzenie się płynu w jamie opłucnej)
• zapalenie trzustki, które powoduje ostry ból brzucha i pleców
• trudności w połykaniu
• obrzęk twarzy (opuchnięcie)
• zapalenie pęcherzyka żółciowego, kamienie w pęcherzyku żółciowym
• stłuszczenie wątroby (gromadzenie się tłuszczu w komórkach wątroby)
• nocne poty
• blizny
• nieprawidłowy rozpad mięśni
• toczeń rumieniowaty układowy (zaburzenie funkcjonowania układu immunologicznego, w tym zapalenie skóry, serca, płuc, stawów i innych układów narządów)
• zaburzenia snu (częste budzenie się)
• impotencja
• stany zapalne

Rzadko (może wystąpić u mniej niż 1 z 1 000 osób):

• białaczka (nowotwór złośliwy krwi i szpiku kostnego)
• ciężka reakcja alergiczna ze wstrząsem
• stwardnienie rozsiane
• zaburzenia dotyczące nerwów (takie jak zapalenie nerwu wzrokowego i zespół Guillaina-Barrégo, stan który może spowodować osłabienie mięśni, nieprawidłowe czucie, mrowienie w kończynach górnych i górnej części tułowia)
• zatrzymanie akcji serca
• zwłóknienie płuc (bliznowacenie płuc)
• przedziurawienie jelita
• zapalenie wątroby
• reaktywacja żółtaczki typu B
• autoimmunologiczne zapalenie wątroby (zapalenie wątroby spowodowane reakcją układu odpornościowego pacjenta)
• zapalenie naczyń skóry
• zespół Stevensa-Johnsona (stan zagrażający życiu z objawami grypopodobnymi i wysypką pęcherzykową)
• obrzęk (opuchnięcie) twarzy związany z reakcjami alergicznymi
• rumień wielopostaciowy (zapalenie skóry z wysypką)
• zespół toczniopodobny
• obrzęk naczynioruchowy (miejscowy obrzęk skóry)
• liszajowate zmiany skórne (swędząca czerwono-purpurowa wysypka skórna)

Częstość nieznana (nie można jej ocenić na podstawie dostępnych danych):

• chłoniak T-komórkowy wątrobowo-śledzionowy (rzadki nowotwór krwi, który często powoduje zgon)
• rak z komórek Merkla (typ raka skóry)
• niewydolność wątroby
• nasilenie objawów zapalenia skórno-mięśniowego (objawiające się wysypką skórną, której towarzyszy osłabienie mięśni

Działania niepożądane obserwowane podczas stosowania adalimumabu, których pacjent może nie odczuwać (widoczne w badaniach krwi):

Bardzo często (może wystąpić u więcej niż 1 z 10 osób):

• zmniejszona liczba krwinek białych we krwi
• zmniejszona liczba krwinek czerwonych we krwi
• zwiększenie stężenia lipidów we krwi
• zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych

Często (może wystąpić u mniej niż 1 z 10 osób):

• zwiększona liczba krwinek białych we krwi
• zmniejszona liczba płytek krwi
• zwiększone stężenie kwasu moczowego we krwi
• nieprawidłowe stężenie sodu we krwi
• niskie stężenie wapnia we krwi
• niskie stężenie fosforanów we krwi
• wysokie stężenie cukru we krwi
• zwiększona aktywność dehydrogenazy mleczanowej we krwi
• obecność autoprzeciwciał we krwi
• niskie stężenie potasu we krwi

Niezbyt często (może wystąpić u mniej niż 1 ze 100 osób):

• zwiększenie stężenia bilirubiny

Rzadko (może wystąpić u mniej niż 1 z 1 000 osób):

• zmniejszona liczba białych krwinek, czerwonych krwinek i płytek we krwi

Przed rozpoczęciem stosowania leku Idacio należy omówić to z lekarzem lub farmaceutą.

Reakcja alergiczna

Należy przerwać wstrzykiwanie leku i natychmiast skontaktować się z lekarzem, jeśli u pacjenta wystąpią reakcje alergiczne (w rzadkich przypadkach zagrażające życiu).

Objawy:

• uczucie ucisku w klatce piersiowej 
• świszczący oddech
• zawroty głowy
• obrzęk
• wysypka

Zakażenie

Jeśli u pacjenta występuje zakażenie także długotrwałe lub miejscowe (np. owrzodzenie podudzia), przed rozpoczęciem stosowania leku Idacio należy poradzić się lekarza. 
Podczas stosowania leku Idacio może się zwiększyć podatność na zakażenia, zaburzenia czynności płuc mogą zwiększyć ryzyko rozwijania się zakażeń.
Mogą to być poważne zakażenia np.:

• gruźlica
• zakażenia spowodowane przez wirusy, grzyby, pasożyty lub bakterie
• inne nietypowe zakażenia i sepsa (zakażenie krwi)

W rzadkich przypadkach zakażenia te mogą zagrażać życiu.

Należy koniecznie poinformować lekarza, jeśli u pacjenta wystapią:

• gorączka
• zranienia
• uczucie zmęczenia 
• kłopoty z zębami 

Lekarz może zalecić czasowe przerwanie stosowania leku Idacio.

Gruźlica

U pacjentów otrzymujących lek Idacio obserwowano przypadki występowania gruźlicy. 
Przed rozpoczęciem podawania leku Idacio lekarz sprawdzi badając pacjenta czy nie występują  (u pacjenta) objawy gruźlicy (zdiagnozowane przez lekarza i odczuwane przez pacjenta).
W tym celu lekarz może dodatkowo zlecić wykonanie zdjęcia rentgenowskiego klatki piersiowej i próby tuberkulinowej.
Informację o wykonaniu tych badań i ich wynikach należy wpisać do „Karty ostrzeżeń dla pacjenta”. 
Jeśli pacjent chorował na gruźlicę lub miał bliski kontakt z chorymi na gruźlicę w przeszłości, należy poinformować o tym lelarza.

Gruźlica może się rozwinąć podczas terapii, nawet jeśli pacjent został poddany profilaktycznemu leczeniu przeciw gruźlicy.
Jeśli u pacjenta w trakcie leczenia lub po jego zakończeniu wystąpią objawy gruźlicy:

• uporczywy kaszel
• utrata masy ciała
• apatia
• niewielka gorączka

lub objawy innej choroby zakaźnej, należy natychmiast poinformować o tym lekarza.

Podróże/nawracające zakażenie

Należy powiedzieć lekarzowi, jeśli pacjent mieszkał lub podróżował w regionach, gdzie endemicznie występują zakażenia grzybicze, takie jak:

• histoplazmoza
• kokcydioidomykoza
• blastomykoza

Należy powiedzieć lekarzowi, jeśli w przeszłości u pacjenta występowały nawracające zakażenia lub inne schorzenia zwiększające ryzyko wystąpienia zakażeń.

Wirus zapalenia wątroby typu B

Należy poinformować lekarza, jeśli:

• pacjent jest nosicielem wirusa zapalenia wątroby typu B (HBV)
• u pacjenta występuje zapalenie wątroby typu B
• pacjent sądzi, że należy do grupy zwiększonego ryzyka zakażenia HBV

Lekarz powinien zlecić wykonanie badań w kierunku zakażenia HBV. 

Lek Idacio może spowodować ponowne zakażenie HBV u osób będących nosicielami tego wirusa, co w niektórych rzadkich przypadkach, zwłaszcza u pacjentów przyjmujących inne leki obniżające odporność układu immunologicznego, może zagrażać życiu.

Pacjenci w wieku powyżej 65. roku życia

Pacjenci w wieku powyżej 65. roku życia mogą być bardziej podatni na zakażenia podczas stosowania leku Idacio. 
Podczas stosowania tego leku należy zwrócić szczególną uwagę na objawy zakażenia.
Należy koniecznie poinformować lekarza, jeśli u pacjenta wystąpią objawy zakażenia:

• gorączka
• zranienia
• uczucie zmęczenia
• kłopoty z zębami

Zabieg chirurgiczny lub stomatologiczny

Jeśli u pacjenta planowany jest zabieg chirurgiczny lub stomatologiczny, należy poinformować lekarza o przyjmowaniu leku Idacio. 
Lekarz może zalecić czasowe przerwanie stosowania tego leku.

Choroba demielinizacyjna

Jeśli u pacjenta występuje lub rozwija się choroba demielinizacyjna (choroba atakująca warstwę ochronną wokół nerwów, taka jak stwardnienie rozsiane), lekarz zdecyduje czy można u niego  zastosować lek Idacio lub kontynuować podawanie leku. 
Należy natychmiast powiedzieć lekarzowi, jeśli u pacjenta wystąpią:

• zmiany widzenia
• osłabienie kończyn górnych lub dolnych
• drętwienie lub mrowienie w którejkolwiek części ciała

Szczepienia

W czasie terapii lekiem Idacio nie należy stosować szczepionek zawierających żywe, osłabione bakterie lub wirusy.
Przed zastosowaniem każdej szczepionki należy poradzić się lekarza. 

Zaleca się, aby u dzieci, jeśli to możliwe, przed rozpoczęciem stosowania leku Idacio zostaly podane wszystkie (zaplanowane dla ich wieku) szczepionki.
U dzieci kobiet stosujących lek Idacio w okresie ciąży, może występować zwiększone ryzyko zakażenia w okresie do około pięciu miesięcy po przyjęciu przez matkę ostatniej dawki leku w okresie ciąży. Należy koniecznie poinformować lekarzy o przyjmowaniu leku Idacio w okresie ciąży, aby mogli zdecydować czy dziecko może otrzymać jakąkolwiek szczepionkę.

Niewydolność serca

Jeśli u pacjenta występuje lub występowała w przeszłości poważna choroba serca, należy poinformować o tym lekarza.
Pacjenci z łagodną niewydolnością serca muszą przebywać pod stała kontrolą kardiologiczną.
W przypadku wystąpienia nowych objawów niewydolności serca lub nasilenia istniejących objawów np. duszności lub obrzęku stóp, należy natychmiast skontaktować się z lekarzem. 

Gorączka, siniaki, krwawienia lub bladość

U niektórych pacjentów dojść może do wytwarzania niewystarczającej liczby komórek krwi do zwalczania zakażeń lub hamowania krwawienia. 
Należy natychmiast zgłosić się do lekarza jeśli u pacjenta wystąpią:

• nieustępująca gorączka 
• siniaki
• skłonność do krwawień 
• bladość  

Lekarz może podjąć decyzję o przerwaniu leczenia.

Nowotwory

U dzieci i dorosłych) przyjmujących adalimumab lub inne leki blokujące TNFα w bardzo rzadkich przypadkach występowały pewne rodzaje nowotworów.  
Ryzyko wystąpienia chłoniaka oraz białaczki (nowotworów komórek krwi i szpiku kostnego) może być większe od przeciętnego u osób z cięższą postacią reumatoidalnego zapalenia stawów, chorujących od dłuższego czasu. 
U pacjentów przyjmujących lek Idacio, ryzyko wystąpienia chłoniaka, białaczki lub innych  nowotworów złośliwych może być większe. 
W rzadkich przypadkach u pacjentów przyjmujących adalimumab zaobserwowano szczególny, poważny typ chłoniaka. Niektórzy z tych pacjentów przyjmowali również leki azatioprynę lub merkaptopurynę. Należy poinformować lekarza, jeśli pacjent przyjmuje azatioprynę lub merkaptopurynę z lekiem Idacio.
Ponadto, u pacjentów przyjmujących adalimumab obserwowano przypadki raka skóry niebędącego czerniakiem. 
Należy poinformować lekarza, jeśli podczas leczenia lub po leczeniu pojawią się nowe zmiany skórne, lub jeśli istniejące zmiany zmienią wygląd.
Nowotwory złośliwe, inne niż chłoniak, występowały u pacjentów z przewlekłą obturacyjną chorobą płuc (POChP) leczonych innym lekiem blokującym TNFα. 
Jeśli pacjent choruje na POChP lub jest nałogowym palaczem, powinien omówić z lekarzem, czy stosowanie leku blokującego TNFα jest dla niego odpowiednie.
W rzadkich przypadkach stosowanie leku Idacio może powodować zespół toczniopodobny.
Należy skontaktować się z lekarzem jeśli u pacjenta wystąpią:

• uporczywa niewyjaśniona wysypka, gorączka
• bóle stawów 
• zmęczenie

Dzieci i młodzież

• jeśli to możliwe, przed rozpoczęciem stosowania leku Idacio u dziecka należy przeprowadzić wszystkie szczepienia zgodnie z obowiązującym kalendarzem szczepień
• nie należy podawać leku Idacio dzieciom z wielostawowym młodzieńczym idiopatycznym zapaleniem stawów w wieku poniżej 2. roku życia
• nie należy stosować leku Idacio 40 mg w ampułko - strzykawce ani 40 mg we wstrzykiwaczu, jeśli zalecono dawkę inną niż 40 mg

Lekarz indywidualnie ocenia ryzyko stosowania leku u pacjenta.

Jeśli pacjentka jest w ciąży, przypuszcza, że może być w ciąży lub gdy planuje mieć dziecko, powinna poradzić się lekarza lub farmaceuty przed zastosowaniem tego leku.

Zalecane jest, aby pacjentki w czasie stosowania leku Idacio i przez co najmniej 5 miesięcy po ostatnim wstrzyknięciu dawki tego leku unikały zajścia w ciążę.
Jeśli pacjentka zajdzie w ciążę, należy skontaktować się z lekarzem. 

Lek Idacio należy stosować u kobiet w okresie ciąży tylko jeśli jest to bezwzględnie konieczne.

Jeśli pacjentka w okresie ciąży otrzymywała lek Idacio, u dziecka może występować zwiększone ryzyko zakażenia. 
Należy koniecznie poinformować lekarzy dziecka i innych pracowników opieki zdrowotnej o przyjmowaniu leku Idacio w okresie ciąży, zanim dziecko (po urodzeniu) otrzyma jakąkolwiek szczepionkę.

Jeśli pacjentka karmi piersią, powinna poradzić się lekarza lub farmaceuty przed zastosowaniem tego leku.

Adalimumab (substancja czynna leku Idacio) przenika do mleka kobiecego w bardzo niewielkich stężeniach. Nie przewiduje się jego wpływu na organizm noworodków/dzieci karmionych piersią. 
Lek Idacio może być stosowany u kobiet podczas karmienia piersią.

Zawsze należy poinformować swojego lekarza lub farmaceutę jakie leki na receptę, leki bez recepty lub produkty ziołowe są już przyjmowane.

Ze względu na możliwość zwiększonego ryzyka wystąpienia zakażeń (w tym ciężkich zakażeń) i innych interakcji farmakologicznych nie należy stosować leku Idacio
równocześnie z lekami zawierającymi:

• anakinrę 
• abatacept

Lekarz indywidualnie ocenia ryzyko stosowania leku u pacjenta.

Brak danych.

Po zastosowaniu leku Idacio mogą wystapić działania nipożądane (zwroty głowy i zaburzenia widzenia) wywierające niewielki wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn. 

Jak przechowywać lek Idacio?

Lek Idacio należy przechowywać:

• w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci
• w lodówce od 2°C do 8°C, nie zamrażać
• w opakowaniu zewnętrznym w celu ochrony przed światłem

Alternatywna metoda przechowywania:

• w razie potrzeby (na przykład podczas podróży), lek Idacio można przechowywać w temperaturze pokojowej (do 25°C) nie dłużej niż przez 14 dni (w opakowaniu zewnętrznym w celu ochrony przed światłem)
• po wyjęciu z lodówki, lek przechowywany w temperaturze pokojowej należy użyć w ciągu 14 dni lub wyrzucić, nawet wtedy, gdy zostanie na powrót umieszczony w lodówce (należy zapisać datę pierwszego wyjęcia strzykawki z lodówki oraz datę, po której należy ją wyrzucić)