Larus (Atorvastatinum)

Jak działa lek Larus?

Lek Larus zawiera atorwastatynę, która jest inhibitorem enzymu o nazwie reduktaza HMG - CoA. Poprzez hamowanie tego enzymu dochodzi do zmniejszenia stężenia cholesterolu i trójglicerydów we krwi.

Kiedy stosuje się lek Larus?

Lek Larus stosuje się:

• w celu zmniejszenia stężenia lipidów (cholesterolu i trójglicerydów) we krwi, gdy wprowadzenie diety niskotłuszczowej i zmiana trybu życia są nieskuteczne
• w celu zapobieganie chorobom sercowo - naczyniowym

Jak stosować lek Larus?

Ten lek należy zawsze stosować zgodnie z zaleceniami lekarza lub farmaceuty. W razie wątpliwości należy skonsultować się z lekarzem lub farmaceutą.

Przed rozpoczęciem leczenia należy wprowadzić dietę ubogocholesterolową, którą powinno się kontynuować podczas leczenia lekiem Larus.

U osób dorosłych i dzieci w wieku powyżej 10 lat zazwyczaj stosowana dawka leku Larus to 10 mg na dobę. Dawka ta w razie konieczności jest zwiększana przez lekarza, w odstępach co najmniej 4 - tygodniowych, aż do dawki odpowiedniej dla pacjenta. Maksymalna dawka dobowa leku Larus to 80 mg raz na dobę.

Ogólne zasady stosowania:

• tabletki leku Larus należy połykać w całości, popijając wodą
• tabletki mogą one być przyjmowane o dowolnej porze dnia, podczas posiłków lub niezależnie od posiłków
• należy jednak starać się przyjmować tabletkę o tej samej porze każdego dnia
• czas trwania leczenia lekiem Larus jest określany przez lekarza
• należy zwrócić się do lekarza w przypadku wrażenia, że działanie leku Larus jest za mocne lub za słabe

Zastosowanie większej niż zalecana dawki leku

W przypadku przyjęcia większej dawki niż zalecona należy skontaktować się z lekarzem lub najbliższym szpitalem w celu uzyskania porady.

Pominięcie zastosowania leku

W przypadku pominięcia dawki leku należy przyjąć ją w przewidzianym czasie, jednak nie należy stosować podwójnej dawki leku.

Przerwanie stosowania leku

W razie jakichkolwiek wątpliwości związanych ze stosowaniem leku Larus należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.

Kiedy nie stosować leku Larus?

Leku Larus nie należy stosować, w przypadku:

• uczulenia na atorwastatynę lub którykolwiek z pozostałych składników tego leku
• chorób wpływających na czynność wątroby
• niewyjaśnionych, nieprawidłowych wyników badań czynnościowych wątroby
• kobiet w wieku rozrodczym niestosujących skutecznych metod antykoncepcji
• kobiet w ciąży, planujących zajść w ciążę oraz karmiących piersią
• jednoczesnego stosowania glekaprewiru z pibrentaswirem w leczeniu wirusowego zapalenia wątroby typu C

Lekarz indywidualnie ocenia ryzyko stosowania leku u pacjenta.

Jak każdy lek, lek Larus może wywołać skutki uboczne, jednak nie wystąpią one u każdego pacjenta.

Należy zaprzestać stosowania leku Larus i natychmiast skontaktować się z lekarzem lub zgłosić się do oddziału ratunkowego w najbliższym szpitalu, jeżeli wystąpi którykolwiek z następujących ciężkich objawów niepożądanych.

Rzadkie (mogą występować u 1 na 1000 pacjentów):

• ciężka reakcja alergiczna powodująca obrzęk twarzy, języka i gardła, który może powodować duże trudności z oddychaniem
• ciężka choroba objawiająca się łuszczeniem i obrzękiem skóry, pęcherzami skóry, ust, oczu, genitaliów oraz gorączką; wysypka skórna z różowo - czerwonymi plamami szczególnie na dłoniach lub podeszwach stóp z możliwymi pęcherzami
• osłabienie, tkliwość, ból, zerwanie mięśni lub czerwonobrunatne zabarwienie moczu. Jeśli jednocześnie występuje złe samopoczucie lub wysoka gorączka, może to być spowodowane przez nietypowy rozpad mięśni (rabdomioliza)

Bardzo rzadkie (mogą występować u nie więcej niż 1 na 10 000 pacjentów):

• jeśli u pacjenta wystąpią problemy związane z niespodziewanym lub nietypowym krwawieniem lub zasinieniem, może to wskazywać na nieprawidłowości ze strony wątroby
• zespół toczniopodobny (w tym wysypka, zaburzenia stawów i wpływ na komórki krwi)

Inne działania niepożądane.

Częste (u nie więcej niż 1 na 10 pacjentów):

• zapalenie przewodów nosowych, ból gardła, krwawienie z nosa
• reakcje alergiczne
• zwiększenie stężenia glukozy we krwi (u pacjentów z cukrzycą należy nadal uważnie monitorować stężenie glukozy we krwi), zwiększenie stężenia kinazy kreatynowej we krwi
• bóle głowy
• nudności, zaparcia, wzdęcia, niestrawność, biegunka
• bóle stawów, bóle mięśni i ból pleców
• wyniki badań krwi wskazujące na nieprawidłową czynność wątroby

Niezbyt częste (u nie więcej niż 1 na 100 pacjentów):

• anoreksja (utrata apetytu), przyrost masy ciała, zmniejszenie stężenia glukozy we krwi (u pacjentów z cukrzycą należy nadal uważnie monitorować stężenie glukozy we krwi)
• koszmary senne, bezsenność
• zawroty głowy, drętwienie lub mrowienie palców rąk i stóp, zmniejszenie wrażliwości na ból i dotyk, zmiana smaku, utrata pamięci
• nieostre widzenie
• dzwonienie w uszach i/ lub w głowie
• wymioty, odbijanie się, ból w górnej i dolnej części brzucha, zapalenie trzustki (powodujące ból brzucha)
• zapalenie wątroby
• wysypka, wysypka skórna i swędzenie, pokrzywka, wypadanie włosów
• ból szyi, zmęczenie mięśni
• zmęczenie, złe samopoczucie, osłabienie, ból w klatce piersiowej, obrzęk zwłaszcza kostek, podwyższona temperatura
• obecność białych krwinek w badaniu moczu

Rzadkie (u nie więcej niż 1 na 1 000 pacjentów):

• zaburzenia widzenia
• nieoczekiwane krwawienie lub zasinienia (siniaki)
• cholestaza (zażółcenie skóry i białek oczu)
• zerwanie ścięgna
• osłabienie, drętwienie oraz ból dłoni i stóp (neuropatia obwodowa)

Bardzo rzadkie (u nie więcej niż 1 na 10 000 pacjentów):

• reakcje alergiczne - objawy mogą obejmować nagłe sapanie i ból w klatce piersiowej lub ucisk, obrzęk powiek, twarzy, ust, jamy ustnej, języka lub gardła, trudności w oddychaniu, zapaść
• utrata słuchu
• ginekomastia (powiększenie piersi u mężczyzn)

Częstość nieznana (częstość nie może zostać określona na podstawie dostępnych danych):

• utrzymujące się osłabienie mięśni

Inne możliwe działania niepożądane zgłaszane w trakcie leczenia niektórymi statynami (leki tego samego typu):

• zaburzenia seksualne
• depresja
• problemy z oddychaniem, w tym uporczywy kaszel i/ lub spłycenie oddechu lub gorączka
• cukrzyca

Przed zastosowaniem leku Larus należy skonsultować się z lekarzem, farmaceutą lub pielęgniarką w przypadku:

• ciężkiej niewydolności oddechowej
• stosowania w ciągu ostatnich 7 dni leku o nazwie kwas fusydowy (lek stosowany w leczeniu zakażeń bakteryjnych) doustnie lub w postaci we wstrzyknięciach
• wystąpienia udaru z krwawieniem do mózgu lub gdy w mózgu znajdują się niewielkie przestrzenie wypełnione płynem z poprzedniego udaru
• problemów z nerkami
• niedoczynności tarczycy
• powtarzających się lub niewyjaśnionych bólów mięśni bądź problemów z mięśniami w przeszłości lub podobnych problemów u osób spokrewnionych
• problemów z mięśniami podczas stosowanego w przeszłości leczenia innymi lekami obniżającymi stężenie lipidów (np. innymi statynami lub fibratami)
• regularnego spożywania dużych ilości alkoholu
• chorób wątroby
• wieku powyżej 70 lat

Lekarz indywidualnie ocenia ryzyko stosowania leku u pacjenta.

Jeśli pacjenta jest w ciąży, przypuszcza, że może być w ciąży lub gdy planuje mieć dziecko, powinna poradzić się lekarza lub farmaceuty przed zastosowaniem tego leku.

Lek Larus jest bezwzględnie przeciwwskazany w ciąży, a leczenie nim powinno zostać przerwane na czas trwania ciąży lub do momentu ustalenia, że pacjentka nie jest w ciąży.

Jeśli pacjentka karmi piersią, powinna poradzić się lekarza lub farmaceuty przed zastosowaniem tego leku.

Lek Larus jest przeciwwskazany podczas karmienia piersią.

Zawsze należy poinformować swojego lekarza lub farmaceutę jakie leki na receptę, bez recepty lub produkty ziołowe są już przyjmowane.

Stosowanie leku Larus z wymienionymi poniżej lekami może powodować zmianę ich działania, zmniejszenie ich skuteczności oraz zwiększenie ryzyka wystąpienia ciężkich działań niepożądanych, w tym ciężkiego uszkodzenia mięśni.

Leku Larus nie powinno się stosować razem z:

• lekami modyfikującymi działanie układu odpornościowego, np. cyklosporyna
• niektórymi antybiotykami i lekami przeciwgrzybiczymi, np. erytromycyna, klarytromycyna, telitromycyna, ketokonazol, itrakonazol, worykonazol, flukonazol, pozakonazol, ryfampicyna, kwas fusydowy
• innymi lekami regulującymi stężenie lipidów, np. gemfibrozyl, inne fibraty, kolestypol
• niektórymi lekami blokującymi kanał wapniowy stosowane w dławicy piersiowej lub nadciśnieniu tętniczym, np. amlodypina, diltiazem, a także z lekami regulującymi rytm serca, np. digoksyna, werapamil, amiodaron
• letermowirem, lek stosowany w celu zapobiegania chorobie powodowanej przez wirus cytomegalii
• lekami stosowanymi w leczeniu zakażenia wirusem HIV, np. rytonawir, lopinawir, atazanawir, indynawir, darunawir, leczenie skojarzone tipranawir/rytonawir itp.
• niektórymi lekami stosowanymi w leczeniu wirusowego zapalenia wątroby typu C, np. telaprewir, boceprewir oraz lek złożony zawierający elbaswir z grazoprewirem
• ezetymibem (który obniża stężenie cholesterolu)
• warfaryną (która zmniejsza krzepliwość krwi)
• doustnymi środkami antykoncepcyjnymi
• stiripentolem (lek przeciwdrgawkowy stosowany w leczeniu padaczki)
• cymetydyną (stosowana w leczeniu zgagi i wrzodów żołądka)
• fenazonem (środek przeciwbólowy)
• kolchicyną (stosowana w leczeniu dny moczanowej)
• lekami zobojętniającymi kwas żołądkowy (leki stosowane w niestrawności, zawierające glin lub magnez)
• zielem dziurawca
• kwasem fusydowym stosowanym doustnie

Lek Larus z jedzeniem i piciem

Lek Larus nie powinien być łączony z sokiem grejpfrutowym.

Lekarz indywidualnie ocenia ryzyko stosowania leku u pacjenta.

Podczas przyjmowania leku Larus należy unikać spożywania nadmiernej ilości alkoholu.

Lek Larus nie wywiera istotnego wpływu na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn. Jeżeli pacjent zaobserwuje u siebie taki wpływ to powinien zaniechać prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn.

Jak przechowywać lek Larus?

Lek Larus należy przechowywać:

• w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci
• w temperaturze poniżej 25^oC