Moxinea (Moxifloxacinum)

Jak działa lek Moxinea?

Lek Moxinea działa bakteriobójczo na bakterie wywołujące zakażenia.

Kiedy stosuje się lek Moxinea?

Lek Moxinea stosuje się w przypadku gdy zastosowanie zwykle podawanych antybiotyków jest nieskuteczne lub niemożliwe.

Najczęstsze zakażenia leczone lekiem Moxinea to:

• zapalenie zatok
• nagłe zaostrzenie przewlekłego zapalenia oskrzeli 
• zapalenie płuc nabyte poza szpitalem (także jako lek kończący terapię, jeśli pierwotne stosowanie moksyfloksacyny w infuzji okazało się skuteczne)
• lekkie lub umiarkowanie ciężkie zakażenia górnego odcinka dróg rodnych, tj. np. zakażenia jajowodów, zakażenia błony śluzowej macicy (jako lek wspomagający terapię stosowany wraz z innym lekiem przeciwbakteryjnym)
• zakażenie skóry i tkanek miękkich (także jako lek kończący terapię, jeśli pierwotne stosowanie moksyfloksacyny w infuzji okazało się skuteczne)

Jak stosować lek Moxinea?

Ten lek należy zawsze stosować zgodnie z zaleceniami lekarza. W razie wątpliwości należy skonsultować się z lekarzem lub farmaceutą.

Zazwyczaj stosowana dawka u osób dorosłych to 1 tabletka powlekana 400 mg, jeden raz na dobę. Lek stosuje się doustnie. Tabletkę należy połknąć w całości, popijając dużą ilością płynów. Lek Moxinea można przyjmować niezależnie od posiłków, jednak o tej samej porze dnia.

Czas trwania terapii zależy od rodzaju zakażenia. O ile lekarz nie zaleci inaczej, czas stosowania leku wynosi:

• nagłe zaostrzenie przewlekłego zapalenia oskrzeli - od 5 do 10 dni
• zapalenie płuc w warunkach poza szpitalnych (z wyjątkiem ciężkich przypadków) - 10 dni
• ostre bakteryjne zapalenie zatok - 7 dni
• lekkie lub umiarkowane zakażenia górnego odcinka dróg rodnych - 14 dni

Czas leczenia u pacjentów, u których lek Moxinea jest podawany jako zakończenie leczenia rozpoczętego moksyfloksacyną w postaci roztworu do infuzji:

• poza szpitalne zapalenie płuc - od 7 do 14 dni (większość pacjentów przechodzi na doustne leczenie moksyfloksacyną w ciągu 4 dni)
• zakażenia skóry i tkanki podskórnej - od 7 do 21 dni (większość pacjentów przechodzi na doustne leczenie moksyfloksacyną w ciągu 6 dni)

Dawkowanie u dzieci

Nie zaleca się stosowania u dzieci i młodzieży poniżej 18 roku życia.

Zastosowanie większej niż zalecana dawki leku

W przypadku zastosowania większej dawki leku niż zalecana należy natychmiast zasięgnąć pomocy medycznej, i, jeśli to możliwe, zabrać pozostałe tabletki, opakowanie leku i ulotkę informacyjną w celu pokazania lekarzowi lub farmaceucie.

Pominięcie zastosowania leku

W przypadku pominięcia zażycia tabletki o zwykłej porze należy przyjąć ją natychmiast po przypomnieniu sobie o tym tego samego dnia. W razie pominięcia przyjęcia leku jednego dnia należy przyjąć jedną tabletkę następnego dnia.

Nie należy stosować podwójnej dawki w celu uzupełnienia dawki pominiętej.

W razie wątpliwości należy zgłosić się do lekarza lub farmaceuty.

Przerwanie stosowania leku

W przypadku zbyt wczesnego zaprzestania stosowania leku zakażenie może nie zostać całkowicie wyleczone. W razie konieczności wcześniejszego przerwania stosowania leku należy skonsultować się z lekarzem. 

Kiedy nie stosować leku Moxinea?

Nie należy stosować leku Moxinea w przypadku:

• nadwrażliwości na substancję czynną, inne leki z grupy chinolonów lub którąkolwiek substancję pomocniczą
• ciąży
• karmienia piersią
• pacjentów poniżej 18 roku życia
• przebytej w przeszłości choroby ścięgien spowodowanej leczeniem innymi lekami z grupy chinolonów
• u pacjentów z:
  • wrodzonymi lub nabytymi nieprawidłowościami w obrazie EKG
  • zaburzeniami równowagi elektrolitowej we krwi, szczególnie ze zmniejszonym stężeniem potasu lub magnezu
  • wolną czynnością serca, tzw. bradykardią
  • niewydolnością serca
  • arytmiami (także tymi występującymi w przeszłości)
  • chorobami wątroby
  • nadaktywnością enzymów wątrobowych

  Lekarz indywidualnie ocenia ryzyko stosowania leku u pacjenta.

Jak każdy lek, lek Moxinea może wywołać skutki uboczne, jednak nie wystąpią one u każdego pacjenta. 

Należy zaprzestać stosowania leku Moxinea i natychmiast skontaktować się z lekarzem, jeśli wystąpi którykolwiek z wymienionych poniżej działań niepożądanych.

• nieprawidłowo szybkie bicie serca
• szybkie pogorszenie samopoczucia, zażółcenie białkówek oczu, ciemne zabarwienie moczu, świąd skóry, skłonność do krwawień, odczucie osłabienia
• zmiany na skórze i błonach śluzowych, potencjalnie zagrażające życiu
• zapalenie naczyń krwionośnych
• ciężka, szybko uogólniająca się reakcja alergiczna, bardzo rzadko wstrząs zagrażający życiu
• obrzęk, w tym obrzęk dróg oddechowych
• drgawki
• zaburzenia czynności układu nerwowego
• depresja, zaburzenia psychiczne
• ciężka biegunka z krwią i śluzem
• ból i obrzęk ścięgien lub zerwanie ścięgna

Często (mogą wystąpić u 1 na 10 osób na 100):

• nudności
• wymioty
• biegunka
• zawroty głowy
• bóle głowy
• ból brzucha i żołądka
• zakażenia opornymi bakteriami lub grzybami  (np. grzybami typu Candida)
• zmiany rytmu serca (EKG) u pacjentów z małym stężeniem potasu we krwi

• zwiększenie aktywności aminotrnasferaz (enzymu wątrobowego)

Niezbyt często (mogą wystąpić u 1 do 10 osób na 1 000):

• wysypka
• niestrawność
• zgaga
• zaburzenia smaku (lub bardzo rzadko jego utrata)
• zaburzenia snu (w tym bezsenność)
• zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych
• zwiększenie liczby białych krwinek (eozynofilii)
• zmniejszenie liczby białych krwinek (leukocytów, neutrofili)
• zaparcia
• świąd
• pokrzywka na skórze
• reakcje alergiczne
• zawroty głowy (w tym upadanie lub wirowanie)
• bezsenność
• nagromadzenie gazów
• zaburzenia rytmu serca (EKG)
• zaburzenia czynności wątroby
• zmniejszenie apetytu i ilości spożywanego pokarmu
• zmnieszenie liczby białych krwinek
• zwiększenie liczby płytek krw
• bóle pleców, klatki piersiowej, miednicy i kończyn
• złe samopoczucie (przede wszystkim osłabienie i zmęczenie)
• drżenie
• bóle stawów
• bóle mięśni
• kołatanie serca
• szybkie i nieregularne bicie serca
• ciężkie zaburzenia rytmu serca
• dławica piersiowa
• trudności w oddychaniu (także napady astmy)
• zwiększenie aktywności enzymu trawiennego we krwi (tzw. amylazy)
• niepokój
• pobudzenie
• mrowienie i /l ub drętwienie
• rozszerzenie naczyń
• splątanie
• dezorientacja
• zmniejsznie ilości płytek krwi odpowiedzialnych za jej krzepnięcie
• zmniejszenie liczby czerwonych krwinek
• zwiększenie stężenie bilirubiny we krwi
• zwiększenie stężenia tłuszczów we krwi
• zaburzenia widzenia (w tym podwójne i rozmazane widzenie)
• zapalenie żołądka
• odwodnenie
• sucha skóra

Rzadko (mogą wystąpić u 1 do 10 osób na 10 000):

• drżenie mięśniowe
• skurcze mięśni
• omamy
• wysokie lub niskie ciśnienie krwi
• obrzęki alergiczne, w tym twarzy, krtani, gardła
• dzwonienie w uszach
• żółtaczka (w tym zażółcenie oczu lub skóry)
• zaburzenia czucia na skórze
• niezwykłe sny
• zaburzona koncentracja
• trudności w połykaniu
• zaburzenia węchu (w tym jego utrata)
• zaburzenia równowagi i zła koordynacja ruchowa
• częściowa lub całkowita utrata pamięci
• zaburzenia słuchu (w tym przemijająca głuchota)
• zwiększone stężenie kwasu moczowego we krwi
• chwiejność emocjonalna
• zaburzenia mowy
• omdlenia
• osłabienie mięśni
• zaburzenie czynności nerek, w tym zwiększenie stężenia azotu mocznika i kreatyniny
• zapalenie wątroby
• zakażenia jamy ustnej

Bardzo rzadko (mogą wystąpić u mniej niż 1 osoby na 10 000):

• zapalenie stawów
• zaburzenia rytmu serca
• zwiększenie wrażliwości czuciowej skóry
• poczucie utraty własnej tożsamości
• nasilenie procesów krzepnięcia
• sztywność mięśni
• znaczące zmniejszenie ilości białych krwinek (tzw. agranulocytoza)

Lekarz indywidualnie ocenia ryzyko stosowania leku u pacjenta. 

Przed zastosowaniem leku Moxinea należy skonsultować się z lekarzem, jeśli:

• u pacjenta lub u członka jego rodziny zdiagnozowano poszerzenie dużego naczynia krwionośnego, np. tętaniaka aorty lub dużej tętnicy obwodowej
• u pacjenta lub u członka jego rodziny wystąpiło w przeszłości rozdarcie ściany aorty (rozwarstwienie)
• u pacjenta stwierdzono niedomykalność zastawek
• w rodzinie występowały wrodzone choroby zastawki serca lub choroby tj.:
  • Zespół Marfana
  • postać naczyniowa zespołu Ehlersa - Danlosa
  • zespół Turnera
  • zespół Sjögrena
  • zapalenie tętnic Takayasu
  • olbrzymiokomórkowe zapalenie tętnic
  • choroba Behceta
  • nadciśnienie tętnicze
  • potwierdzona miażdżyca tętnic
  • reumatoidalne zapalenia stawów
  • zapalenia wsierdzia
• pacjent jednocześnie stosuje leki zmniejszające stężenie potasu we krwi
• pacjent ma padaczkę lub miewa stany mogące powodować drgawki
• u pacjenta występują obecnie lub występowały w przeszłości zaburzenia psychiczne
• pacjent cierpi na miastenię (osłabienie lub porażenie mięśni)
• u pacjenta lub członka jego rodziny występuje niedobór dehydrogenazy glukozo-6-fosforanowej
• u pacjentki występuje ropień w obrębie jajowodu, jajnika lub miednicy

Należy zachować szczególną ostrożność, ponieważ lek Moxinea może powodować:

• zmiany w zapisie EKG (zwłaszcza u kobiet w podeszłym wieku)
• zaburzenia czynności serca, rosnące wraz ze zwiększaniem dawki
• reakcje alergiczne objawiające się uciskiem w klatce piersiowej, oszołomieniem, mdłościami, omdleniem lub zawrotami głowy przy wstawaniu
• zapalenie wątroby o ciężkim i szybkim przebiegu, prowadzące do jej niewydolności lub zgonu pacjenta
• drgawki
• zaburzenia psychiczne, w tym depresję myśli lub nawet próby samobójcze
• biegunkę
• ból, obrzęk i stan zapalny stawów lub pęknięcia ścięgien (szczególnie u pacjentów powyżej 60 roku życia, po przeszczepie, podczas leczenia kortykosteroidami lub u których występuję problemy z nerkami)
• ból, mrowienie, drętwienie kończyn (objawy uszkodzenia nerwów)
• pęcherzowe reakcje skórne w tym rozwarstwienie się naskórka

Jeśli pacjentka jest w ciąży, przypuszcza że może być w ciąży lub gdy planuje mieć dziecko, powinna poradzić się lekarza lub farmaceuty przed zastosowaniem tego leku.

Leku Moxinea nie należy stosować u kobiet w ciąży.

Jeśli pacjentka karmi piersią, powinna poradzić się lekarza lub farmaceuty przed zastosowaniem tego leku.

Moksyfloksacyna w małych ilościach przenika do mleka matki, dlatego też nie należy stosować leku Moxinea podczas karmienia piersią.

Zawsze należy poinformować swojego lekarza lub farmaceutę jakie leki na receptę, leki bez recepty lub produkty ziołowe są już przyjmowane.

Należy powiedzieć lekarzowi prowadzącemu o stosowaniu wymienionych poniżej leków:

• przeciwarytmicznych klasy Ia (chinidyna, hydrochinidyna, dyzopiramid)
• przeciwarytmicznch klasy III (amiodaron, sotalol, dofetylid, ibutylid)
• przeciwpsychotycznych (fenotiazyny, pimozyd, sertindol, haloperydol, sultopryd)
• trójpierścieniowych leków przeciwdepresyjnych
• przeciwbakteryjnych (sakwinawir, sparfloksacyna, erytromycyna dożylnie, pentamidyna, leki przeciwmalaryczne)
• przeciwhistaminowych (terfenadyna, astemizol, mizolastyna)
• zmniejszających stężenie potasu (diuretyki pętlowe, tiazydowe leki moczopędne, leki przeczyszczające, duże dawki wlewek doodbytniczych, kortykosteroidy)
• zobojętniających zawierających magnez lub glin
• zawierających żelazo lub cynk
• doustnych leków przeciwzakrzepowych

Brak danych

Zdolność prowadzenia pojazdów i obsługi maszyn może być zaburzona z powodu możliwości wystąpienia objawów ze strony ośrodkowego układu nerwowego, tj. zawroty głowy, ostra, przemijająca utrata widzenia lub z powodu wystąpienia nagłej i krótkotrwałej utraty przytomności.

Jak przechowywać lek Moxinea?

• lek Moxinea należy przechowywać w miejscu niedostępnym i niewidocznym dla dzieci